Της Χριστιάννας Λούπα
www.palmografos.com
«… Πρέπει ανεπιφύλακτα να πω ότι μία χώρα με μόνο τους Γερμανούς και χωρίς τη συνεισφορά των Ελλήνων, θα ήταν πάρα πολύ φτωχή. Σας ευχαριστούμε Έλληνες, που μας φέρατε τη δάδα του πολιτισμού!»
Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν πριν τέσσερα περίπου χρόνια από τον βουλευτή του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, Βόλφγκαγκ Γκέργκερ. Και δεν είναι βέβαια ο μόνος που έχει αναφερθεί στην προσφορά του ελληνικού πολιτισμού τόσο στη Γερμανία, όσο και πανυδρόγεια. Όμως, τη «δάδα» αυτή, φαίνεται να την ξέχασε ολότελα η πανίσχυρη και πάντα υπερφίαλη Γερμανία, η οποία μοιάζει να κάνει ό,τι μπορεί για να τη σβήσει, χωρίς βεβαίως αυτό να μειώνει στο ελάχιστο και τις δικές μας ευθύνες για το κατάντημα της χώρας μας.
«Θα ήθελα να δώ να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»*
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο, θεωρώντας τα αρχαία ελληνικά κοινή πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρης της Ευρώπης, τα τελευταία χρόνια έχει ιδρύσει κέντρα εκμάθησης αρχαίων ελληνικών, επισημαίνοντας ότι τα προγράμματα αυτά είναι μείζονος εθνικού, ευρωπαϊκού αλλά και οικουμενικού χαρακτήρα. Παρ’ όλα αυτά, το εκάστοτε ελληνικό Υπουργείο Παιδείας φαίνεται να έχει αντίθετη άποψη, όχι μόνο για τα αρχαία, τα οποία μια καταργεί και μια επαναφέρει στα σχολεία, αλλά και τα νέα ελληνικά, που τείνουν να γίνουν γλώσσα υπό εξαφάνιση τόσο στην Ελλάδα – όπου η λεξιπενία ενδημεί μεταξύ των Νεοελλήνων – όσο και απανταχού της Γης, όπου υπάρχουν ομογενείς και οπωσδήποτε οι δυσκολίες είναι εκ των πραγμάτων μεγαλύτερες. Γιατί, δυστυχώς τα δημόσια ομογενειακά σχολεία βρίσκονται σε επικίνδυνα φθίνουσα πορεία.
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…»**
Βαρύτατες είναι οι ευθύνες μας ως κράτος. Αν εξαιρέσουμε τη σανσκριτική γλώσσα, που, αν και ξεχασμένη, θεωρείται αρχέτυπο έκφρασης και σκέψης, η ελληνική είναι η αμέσως επόμενη «περιούσια» γλώσσα παγκοσμίως. Χάρη σ’ αυτήν είναι δυνατή η διατύπωση και των πιο λεπτών εννοιών με αξιοσημείωτη ελαστικότητα.
Έχω την εντύπωση εξ άλλου, ότι οι πιο πολλοί αγνοούν παντελώς τις απροσμέτρητες δυνατότητες της γλώσσας μας, τη λεξιμαγεία και το μέγεθος του πλούτου της. Όπως καταγράφηκε στο Βιβλίο Guinness το 1990, η ελληνική διαθέτει πάνω από 5.000.000 λέξεις και 70.000.000 λεξικούς τύπους. Οι αριθμοί αυτοί είναι συγκλονιστικοί, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του ότι η αγγλική γλώσσα για παράδειγμα, δεν διαθέτει πάνω από 490.000 λέξεις! Ας σημειωθεί δε, ότι οι υπόλοιπες γλώσσες έχουν δανειστεί τεράστιο αριθμό λέξεων από την ελληνική, αλλά και οι επιστήμες βρίθουν ελληνικής ορολογίας. Το ξέρατε ότι 1 στις 4 λέξεις της αγγλικής γλώσσας είναι ελληνικής προέλευσης;
Πράγματι, τα ελληνικά είναι η μοναδική γλώσσα που ομιλήθηκε επί 40 αιώνες, αδιάσπαστη στο χώρο και το χρόνο. Διαχρονικά αναπτύχθηκε και εμπλουτίστηκε, καθώς και εμβάθυνε σε ανώτερα πνευματικά πεδία, ώστε να καλύψει όλους τους τομείς. Είναι η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε από τους γίγαντες του πνεύματος. Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιήθηκε από ανθρώπους που καλλιέργησαν τον πολιτισμό και το θέατρο ως πολιτική έκφραση, που καλλιέργησαν το Λόγο και τη Δημοκρατία.
«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.» ***
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως η γλώσσα και η ιστορία είναι τα στοιχεία που κυρίως προσδιορίζουν την ταυτότητα ενός λαού. Και ας μην ξεχνάμε ακόμη πως, εκτός των ελληνικών συνόρων βρίσκεται μια άλλη Ελλάδα, μεγάλη και δυνατή που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τους δεσμούς με τη μητέρα πατρίδα. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως οι Έλληνες της Διασποράς, που δεν είναι παρά οι πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό, είναι δυο φορές Έλληνες. Και η ελληνική γλώσσα είναι ο συνδετικός κρίκος, που θα τους κρατήσει ενωμένους τόσο μεταξύ τους όσο και με την πατρίδα.
Σχολεία και βιβλιοθήκες κλείνουν στην Ελλάδα. Δάσκαλοι και καθηγητές ανακαλούνται από τα ομογενειακά σχολεία. Βάλλεται πανταχόθεν η πατρίδα μας, αλλά ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός της να βγαίνει τελικά από τα μέσα της.
«Είμαστε ένας λαός με παλληκαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων.
Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη;
Θα το παραδεχτούμε άραγε να γίνουμε απόκληροι;»****
*Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)
**Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί
***Γιόχαν Γκαίτε
****Γεώργιος Σεφέρης
