Η στρατηγική της Καρυάτιδας δεν είναι απλώς μια νομικίστικη προσέγγιση, όπως θα ήθελαν μερικοί κύκλοι. Δεν μπορείς να εξετάσεις μόνο τα νομικά, όταν ξέρεις ότι ο αντίπαλός σου είναι ένα κράτος που δεν παραδέχεται τίποτα. Και δεν επαρκούν τα αρχαιολογικά επιχειρήματα, διότι κάθε φορά θα βρίσκουν καινούρια. Στην αρχή μας έλεγαν ότι το Μουσείο μας δεν ήταν αρμόδιο και τώρα κατασκευάσαμε το Νέο.
Ύστερα μίλησαν για ενότητα των αρχαιολογικών συμπλεγμάτων, για να αποφύγουν την έννοια της κληρονομικότητας, αλλά και πάλι δεν ισχύει, διότι ο Παρθενώνας βρίσκεται στην Ακρόπολη και δεν είναι ένα μετέωρο άγαλμα που δεν ανήκει πουθενά. Τώρα προσπαθούν να προωθήσουν την έννοια της εγκυκλοπαίδειας παραλείποντας βέβαια να μιλήσουν για κλοπή.
Επιπλέον όλη η Ελλάδα είναι μια εγκυκλοπαίδεια από μόνη της και μάλιστα εδώ και αιώνες. Στην πραγματικότητα η νομικίστικη οδός δεν έχει κανένα αποτέλεσμα εκτός από το να καθυστερεί την όλη διαδικασία. Γι’ αυτό το λόγο η έννοια της στρατηγικής της Καρυάτιδας είναι ριζικά διαφορετική. Η Καρυάτιδα δείχνει από μόνη της ότι ο εγκλωβισμός της στο εξωτερικό αποτελεί μια πράξη βαρβαρότητας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο Ελληνισμός πάντα προστατεύει την Ευρώπη και αυτό από την Αρχαιότητα.
Όταν ένας διαχρονικός πολιτισμός είναι ικανός να αποτελεί ένα δώρο για την Ανθρωπότητα. Η αρπαγή των αγαλμάτων του που συμβολίζουν για όλους την έννοια της ομορφιάς του πολιτισμού, η κλοπή του δεν είναι απλώς ένα ανώδυνο έγκλημα. Είναι απαράδεκτο έγκλημα ειρήνης, διότι είναι μια προσπάθεια παραμόρφωσης της ιστορίας. Αν κάθε επισκέπτης του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης συνειδητοποιήσει ότι η απουσία της Καρυάτιδας αποδεικνύει το έγκλημα ειρήνης που έχουν διαπράξει, θα επινοήσουν και την αντίσταση του Ελληνισμού που δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Καρυάτιδα, διότι δίνει αξία και σημασία σε κάθε δικό του άνθρωπο.
Η Καρυάτιδα είναι δικός μας άνθρωπος και πρέπει να ξαναβρεί τους δικούς της για να αποδειχτεί ότι απαγορεύεται η βαρβαρότητα.
