Καταγγέλλει το κεντρικό κράτος για αναλγησία και εμπαιγμό

Αναφορά σε τέσσερα θέματα, ιδιαίτερα σημαντικά για τα Γρεβενά, που όλα έχουν ένα κοινό παρανομαστή την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική και την συνακόλουθη δεινή οικονομική θέση των Οργανισμών Κοινωνικής Αυτοδιοίκησης, έκανε ο Δήμαρχος Γρεβενών κ. Γιώργος Νούτσος σε συνέντευξή του στα τοπικά μέσα ενημέρωσης την Τρίτη.
Τόνισε πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση έκανε μέχρι σήμερα το χρέος της, συνδράμοντας και στηρίζοντας πολιτικές και ανθρώπους. Δεν πάει όμως άλλο. Ήρθε η ώρα που ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν…και είτε αρέσει είτε όχι οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες…
Αναλυτικότερα αναφέρθηκε και στα εξής σημεία:
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Είναι αδιανόητο, στοιχειώδεις για ευρωπαϊκή χώρα δομές, χρόνια τώρα να σέρνονται, αναδεικνύοντας ένα κράτος χωρίς βούληση, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, χωρίς συγκροτημένη πολιτική. Θύματα αυτής της ανύπαρκτης πολιτικής είναι οι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές, που δίκαια αγανακτούν και διαμαρτύρονται, καθόσον δεν ξέρουν αν την επόμενη χρόνια θα έχουν δουλεία και βέβαια πολύ περισσότερο αν θα πληρωθούν για τη δουλεία που προσφέρουν.
Θύματα όμως είναι και οι γονείς των παιδιών ή των ατόμων με αναπηρία και πολύ περισσότερο οι ανήμποροι συμπολίτες μας της τρίτης ηλικίας, οι γέροντες και οι γερόντισσες, που έχουν απίστευτη ανάγκη της βοήθειας που τους προσφέρεται και που αγωνιούν για την επόμενη μέρα.
Όλο αυτό το σκηνικό θα μπορούσε κάλλιστα να μπει κάτω από ένα τίτλο… ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΕΙ
Αν και ο Δήμος Γρεβενών τάχιστα συνέβαλλε στη εξεύρεση λύσης για το διοικητικό προσωπικό, τίθεται το ερώτημα πόσο προστατεύουμε όσα με προσπάθειες και πολύ κόπο δημιουργήσαμε;
Είναι δυνατόν η κυβέρνηση περί άλλων να τυρβάζει, αφήνοντας το ΤΕΙ στην τύχη του; Χωρίς προσωπικό που να εγγυάται τη στοιχειώδη έστω λειτουργία του; Αναζητώντας την κοινωνική συνυπευθυνότητα από τους τοπικούς φορείς, για δικές της ολιγωρίες ή και αδυναμίες; Αναρωτιέμαι πως στοιχειοθετείται ο περιλάλητος δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης μας, όταν είτε με παραλήψεις, είτε με στοχευόμενες πολιτικές το Υπουργείο Παιδείας οδηγεί τα πράγματα στα άκρα και πειθαναγκάζει τις τοπικές κοινωνίες και φορείς, θέτοντας ανενδοίαστα το εκβιαστικό δίλημμα περί αναστολής ή κλεισίματος των τμημάτων στα Γρεβενά, να αναλάβουν έστω και μερικά την ευθύνη λειτουργίας τους…
ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ
Με δεδομένο την μη χρηματοδότηση από την Κυβέρνηση του Προγράμματος ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ, το ΚΤΕΛ δικαίως αρνείται να συνεχίσει να παρέχει το συγκοινωνιακό του έργο και από σήμερα θα σταματήσουν να πραγματοποιούνται τα καθημερινά δρομολόγια που εδώ και δυο περίπου χρόνια εξυπηρετούσαν τους συμπολίτες μας.
Στόχος της δημοτικής αρχής είναι να βρεθεί διέξοδος στο αδιέξοδο. Με χθεσινή ομόφωνη απόφαση του το Δ.Σ. ενέκρινε την υπογραφή διμερούς σύμβασης για την υλοποίηση της Αστικής Συγκοινωνίας. Αμέσως μόλις ολοκληρωθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες θα ξεκινήσει η εφαρμογή της.
ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ
Γίνεται τεραστία προσπάθεια για τη συνέχιση λειτουργίας του παρά την οικονομική δυσπραγία των ΟΤΑ με τις περικοπές πόρων κατά 40% .
Με κεντρικές πολιτικές που εξουθενώνουν την περιφέρεια, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, και που κάνουν εφιαλτική την πολιτική στον τομέα των καυσίμων.
Καταλήγοντας ο κ. Νούτσος υπογράμμισε:
Απ’ όλα τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η τοπική αυτοδιοίκηση έχει αναχθεί σε κολυμβήθρα όπου όλα μπορούν να καθαρθούν…
Ολοφάνερος ο συγκεντρωτισμός της κυβερνητικής πολιτικής, η αδιαφορία για την πολύπαθη Περιφέρεια, η περικοπή των πάντων στο όνομα του Μνημονίου και της ακολουθούμενης οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, η αποτυχία των εφαρμοζόμενων οικονομικών συνταγών και εν τέλει η έλλειψη ικανότητας, διάθεσης και πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης να σταθεί κοντά στον πολίτη, κοντά στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Ξεχνούν όμως ότι στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο αριθμοί…υπάρχουν κ οι άνθρωποι…που ζουν, πασχίζουν, μεγαλώνουν τις οικογένειες τους και συνδράμουν με τα πενιχρά τους έσοδα στην προσπάθεια του Κράτους για ένα νέο ξεκίνημα. Οι άνθρωποι που έχουν ανάγκες ανυπέρβλητες. Ανάγκες που μόνο η κεντρική διοίκηση μπορεί να διαχειριστεί με την συνεπικουρία βεβαίως και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όμως όλα είναι ανεκτά μέχρι ένα σημείο, μέχρι μια κόκκινη γραμμή που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί…είναι αυτή η κόκκινη γραμμή που δοκιμάζει τις αντοχές και της αυτοδιοίκησης και των πολιτών. Είναι η κόκκινη γραμμή που έχει πλέον ξεπεραστεί, μη αφήνοντας περιθώρια για άλλες ανοχές και άλλες αντοχές.