Η εγκληματικότητα είναι η νέα μάστιγα των πολιτισμένων κοινωνιών και της πατρίδας μας, γιατί καθημερινά παρουσιάζονται ειδεχθή εγκλήματα που σοκάρουν τον ελληνικό λαό. Η εγκληματικότητα στρέφεται κατά των αγαθών και της ζωής των άλλων και απειλεί κυρίως τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα των πολιτών.
Τα εγκλήματα που οφείλονται σε ψυχοπαθολογικά αίτια δεν είναι πολλά. Πιο πολλά είναι τα εγκλήματα που οφείλονται σε συναισθήματα εκδίκησης και εκείνα που συνδέονται με ληστείες.
Κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά που παραβιάζει είτε τους γραπτούς νόμους είτε τους άγραφους και έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με κάθε έννοια ηθικής τάξης αποτελεί μια μορφή εγκληματικότητας.
Στην οργανωμένη της διάσταση η εγκληματικότητα αφορά κάθε οργάνωση που διαπράττει εγκληματικές πράξεις είτε για την εξυπηρέτηση οικονομικών στοιχείων είτε πολιτικών.
Υπάρχει όμως και η εγκληματικότητα των ανηλίκων που αφορά κυρίως συμπεριφορές ανηλίκων που βλάπτουν ή ζημιώνουν την κοινωνία, αλλά και τους ίδιους.
Ο διάσημος Μωρίς Ντρυόν μέλος της Γαλλικής ακαδημίας σ’ ένα βιβλίο του κάνει επισημάνσεις και προτάσεις για τα θεμελιώδη ζητήματα και προβλήματα μεταξύ των οποίων και το πρόβλημα της περιστολής της εγκληματικότητας η οποία τους τελευταίους καιρούς γνωρίζει ιλιγγιώδη άνοδο όπως φανερώνουν οι αριθμοί των στατιστικών στις φιλελεύθερες χώρες και στα Δημοκρατικά καθεστώτα.
Ένα από τα αίτια της αύξησης της εγκληματικότητας κατά το Γάλλο διανοούμενο είναι ότι στα δημοκρατικά καθεστώτα, τα μέσα πληροφόρησης δίνουν στο έγκλημα μια δημοσιότητα που μετασχηματίζει τον εγκληματία σε επικό ήρωα αντι να εξαίρουν περισσότερο την τιμωρία παρα το έγκλημα.
Συναφές είναι και η εξαιρετική επιείκεια της δικαιοσύνης όπως γίνεται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αναμφίβολα όμως και η δημοκρατία οφείλει να δείξει περισσότερη αυστηρότητα στην πάταξη της βίας και της εγκληματικότητας και τα μέσα ενημερώσεως οφείλουν να αντιμετωπίζουν το έγκλημα σαν έγκλημα να στιγματίζουν και να μην το ωραιοποιούν και να αντιμετωπίζουν τα σχετικά ζητήματα με αίσθημα ευθύνης έναντι των θεσμών και της δημοκρατίας.
Δυστυχώς και στο δικό μας τοπίο, όπως φανερώνουν πολλά περιστατικά, όπως η προ καιρού απόδραση, με ελικόπτερο από τις φυλακές διάσημου κακοποιών, πολλά από τα δημοσιογραφικά μας όργανα δίνουν δημοσιότητα και ηρωοποιούν τους κακοποιούς με πλήθος φωτογράφων και αβασάνιστων σχολείων .
Τους μετατρέπουν σε είδωλα πρότυπα, προς μίμηση εκείνων που έχουν προδιάθεση στο έγκλημα, αμβλύνοντας τα ηθικά κριτήρια της κοινωνίας.
Συμβαίνει όμως και κάτι χειρότερο. Υπήρχαν δημοσιογραφικά όργανα τα οποία χωρίς καμμία συνέπεια με όσα ευαγγελίζονται και χωρίς αίσθημα ευθύνης, από τη μία αυτοπροβάλλονται ως κήνσορες της δικαιοσύνης, ως στηρίγματα και άμβωνες της δημοκρατίας και από την άλλη ενώ χειροκροτούν και θαυμάζουν την αυστηρότητα, ρίχνουν πύρινα μέλη κατά θεσμών και προσώπων και κατά της ελληνικής δικαιοσύνης.
Ασφαλώς το πρόβλημα της εγκληματικότητας είναι μέγα, και το ζήτημα της ριζικής αντιμετώπισής του είναι θέμα μακράς πνοής. Η σημερινή κοινωνία δεν αντιμετωπίζει μόνο την κλοπή, τη βία, τις διαρρήξεις και τα εγκλήματα κάποιων που ρέπουν προς το κακό έξ ιδιοσυγκρασίας και ψυχολογικών προβλημάτων ή παρασύρονται από ατυχές συγκυρίες τις ατυχίες ή τις ανάγκες του Γιάννη Αγιάννη των ‘’αθλίων’’ του Βίκτωρα Ουγκώ. Έχει να κάμει και με το ψυχρό μεθοδικό έγκλημα που είναι οργανωμένο και εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Έχει να κάμει με νεαρές ομάδες νεαρών που επιδίδονται σε πράξεις βίας, διότι δεν έχουν κάποιους ηθικούς χαλινούς, δεν πήραν από το σχολείο της λαϊκής ή κοινωνικής πραγματικότητας. Και το χειρότερο έχει να κάμει με τη μεθοδική δράση των ομάδων της πολιτικής τρομοκρατίας τα οποία δρουν τυφλά όργανα του σκότους, της απανθρωπιάς και ξένων κατά κανόνα συμφερόντων για να δημιουργήσουν σε μια χώρα προβλήματα ανασφάλειας και αποσταθεροποίησης.
Αν θελήσουμε να αναφέρουμε τα αίτια τα οποία πολλές φορές οδηγούν τους μικρούς και μεγάλους στο έγκλημα θα πρέπει να αναφέρουμε τα κάτωθι αίτια. Η ανεργία, η ύπαρξη μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, ο αφιλόξενος χαρακτήρας των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, η σοβαρή ηθική κρίση, η παράλυση των θεσμών, η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, ιδανικών και στόχων που οδηγούν στην ποιοτική αναβάθμιση του ανθρώπου, η κρίση του θεσμού της κοινωνίας.
Επίσης, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι Μ.Μ.Ε συχνά λειτουργούν ως παράγοντες παραπληροφόρησης και γίνονται όργανα αποχαύνωσης και μαζοποίησης.
Η παραπληροφόρηση έχει σκοπό να εξουδετερώσει τους πνευματικούς ανθρώπους, γιατί αυτοί μπορούν να ξυπνήσουν με την επιρροή, ιδέες που εφησυχάζουν στις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων.
Ο αποπροσανατολισμός του πολίτη από σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα επιτυγχάνεται με τη διαπλοκή των συμφερόντων όσων ελέγχουν τα Μ.Μ.Ε.
Έτσι από μέσα πληροφόρησης γίνονται αγωγοί παραπληροφόρησης, από μέσα διαφύλαξης των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμέτων, γίνονται όργανα καταστολής της ανθρώπινης σκέψης.
Ο Μωρίς Ντρυόν συνοψίζοντας κάνει λόγο για να επιτευχθούν οι καλοί σκοποί και να αντιμετωπιστούν τα εγκλήματα, πρέπει να αναπλάσουμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Η ανάπλαση της δημοκρατίας πρέπει να αρχίσει από την αναδιοργάνωση της παιδείας και τον φρονηματισμό της νέας γενιάς, με βάση τους αξιόλογους θησαυρούς του Γένους και της ορθοδοξίας και τα μεγάλα πρότυπα της ελληνικής παράδοσης.
Παράλληλα η πολιτεία και η κοινωνία οφείλουν να ενθαρρύνουν τις διωκτικές αρχές στην επίμοχθη και επικίνδυνη προσπάθεια της καταδίωξης των κακοποιών στοιχείων.
Και η δικαιοσύνη χωρίς να παύσει να διακρίνεται από πνεύμα ανθρωπισμού, πρέπει να ενισχυθεί και να οπλισθεί με νόμους περισσότερο αυστηρούς, όπου χρειάζεται για να μπορέσει απερίσπαστη να εκπληρώσει την αποστολή της.
Μας χρειάζεται επίσης η αντικειμενική πληροφόρηση, ο καυτηριασμός της βίας, της εγκληματικότητας, η αναβάθμιση των μέτρων και των σταθμών τα οποία θα κρίνουν και θα αξιολογούν κάτω από την αύρα της ελευθερίας τα σχετικά …….
Το ποδοβολητό της ζούγκλας που πλησιάζει πρέπει να ανακόψει την επανάσταση, τη μακαριότητα, την αδιαφορία, την ασυνέπεια, την ανευθυνότητα που μας διακρίνει, πριν είναι αργά, ΠΡΕΠΕΙ.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ