Ό τρόπος που έχει εισβάλει η πληροφορική στην καθημερινή ζωή ολονών δεν υποδεικνύει συστάσεις, σε τι βαθμό έχει απλουστευθεί η ζωή στο μεγαλύτερο μέρος της υφήλιου στο πως και τι ανά πάσα στιγμή προστρέχουμε για οτιδήποτε πληροφόρηση στα επιτεύγματα της ανθρώπινης γνώσης επί παντώς του επιστητού με την διαβάθμιση σε ενός ‘’κουτιού’’ κουμπί που το λένε internet.Περίπου μέσα στην δεκαετία εως τώρα καθίσταται πέρα εως πέρα αναγκαίο ακόμα και μεγαλύτερες γενιές αν αφορά μέχρι και την επιβίωση τους να περιέρχονται στον κυβερνοχώρο και απο ότι προβλέπεται ίσταται ζήτημα προσωπικής αυτοεξυπηρέτησης αποκλειστικά ο χώρος του διαδικτύου.
Με ένα πάτημα ενός πλήκτρου μπορεί να φτάσει ένας να επιβιώνει στον ‘’άρτον ημών τον επιούσιον’’ ,συμμετέχοντας και κατευθύνοντας τις δραστηριότητες του με ψηφιακές παρεμβάσεις ,αποτελώντας αυτό έργο ρουτίνας ,ενταγμένη μια νέα κοινωνία που εμείς οι Έλληνες ΄διαλαλούμε και ένα άσμα ‘’Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα’’.Αναμφίβολα όμως όλες αυτές οι ηλεκτρονικές επιδράσεις απαιτούν και χρειά μάθησης σαν ζήτημα πολιτικοινωνικό τόσο σε εθνικό όσο και τοπικό επίπεδο ,αν αναλογιστεί κανείς ότι πληθώρα καίριων γνώσεων ,όταν ακόμη ακαδημαικά ο διδασκόμενος είχε την έντυπη ύλη να ξεφυλλίζει σελίδες και να διακρατεί σημειώσεις με κονδυλοφόρους.Τώρα όσο για πάσχοντες της ψυχικής αθεράπευτης ρομαντικής νόσου,ίσως εκείνα τα χρόνια να ήταν και πιο απλουστευμένα,όπως το πάρει κανείς,βιβλία να χουμε για έμπνευση να γράφουμε να γελά και να κλαίει κανείς.
Και επειδής έγινε λόγος για υπέρτερο ακαδημαισμό τα άλματα του διοικητικού χώρου με τα ΜASTER και τις διακρίσεις, συνεπάγουν και τους παλαιοτέρους και νεωτέρους στον χώρο των ΜΕDIA και τους εκπαιδευτικούς να διευρύνουν τους ορίζοντες τους, που αλλού πάλι απο το διαδίκτυο.Με τους λίγο πιο πλέοντες σε δύο ‘’βάρκες’’ ,που για πρώτη φορά ήρθαν σε επικοινωνία στο τι εστί υπολογιστής στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και που για να μιλάμε με ρεαλιστικά κριτήρια ότι την έχουν κάνει ψιλοαρπαχτή και σερφάρουν, το οφέιλουν χάριν στους COMMODORE,θυμόμενος ο υποφαινόμενος σε εκείνη την γενιά υπολογιστών που έπαιρναν μπροστά με μια κασσέτα ,μέχρι και αεροπλάνα είχαμε μάθει εικονικά στα SPY GAME να προσγειώνουμε και να απογειώνουμε, αναμένοντας απο συγγενείς ναυτικούς να φέρνουν τις κασσέτες,αλλά το κακό είναι ότι οι περισσότεροι έχουμε μείνει εκεί ακόμα ,που για λόγου χάριν το Word τα κείμενα που συγγράφονται και αποστέλονται διαδικτυακά εν έτη 2014 πιτσιρικάδες μας δασκαλέψανε,παρακολουθώντας παλαιότερα και μερικοί επιδοτούμενα σεμινάρια συνομίλικοι,αλλά και εκεί όπως συμβαίνει στην Ελλάδα ‘’ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ’’ και με τι μέσα πάρθηκε το ΕCDL oi Ελληνίδες ευτυχώς γνωρίζουν πολλές πολεμικές τέχνες,ο αντρικός πληθυσμός γίνεται θρήσκος και πράγματι συμβαίνουν θάυματα και στην εποχή μας,στραβά κουτσά μόνο σεμινάρια να υπάρχουν,παίρνοντας το στο τέλος όλοι το πτυχίο.
Σοβαρευόμενοι λίγο οι εξελίξεις όπως τρέχουν στο στράτευμα ,στα σώματα ασφαλείας τα πάντα είναι κωδικοποιημένα σε διεθνές επίπεδο στην καταστολή του εγκλήματος και για έναν νεοφερμένο μαθητή του νηπιαγωγείου η λέξη μόνο κομπιούτερ είναι η απαρχή ενός ονειρικού ταξιδιού ,που εκεί επενδύονται άλλοι κόσμοι μεθοριακής φαντασίας.Γενικά αυτή η εικόνα που υπάρχει στην πρέπουσα δέουσα κατάσταση των 80s σε όλες τις βαθμίδες επαγγελμάτων και υπηρεσιών να δοθούν κίνητρα να γίνει πληρέστερη κατανόηση του αντικειμένου του κυβερνοχώρου,στο πως ξεκινώντας απο το facebook μέχρι τις λεπτομέρειες του e-mail,γιατί απλά δεν πάει άλλο,απαιτούνται όντως πραγματικά εμπεριστατωμένα με όλα τα διεθνή στάνταρ και πρότυπα διαχείρησης Ηλεκτρονικών Υπολλογιστών σε καθεστώς Ακαδημαικής επιστράτευσης.
ΝΙΚΟΣ ΤΟΠΟΥΖΗΣ
