Το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα λαοφιλές άθλημα διότι πάνω- κάτω όλοι την έχουν κλωτσήσει τη ριμάδα, όσο και αν έχει ξεφύγει σε marketing, επιστήμη κλπ, συνεχίζει να απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και γενικά ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι το αντιλαμβάνεται.
Ως εδώ όλα δεκτά…
Όταν πάμε όμως σε αυτούς που συμμετέχουν, διαχειρίζονται και αποφασίζουν για το ποδόσφαιρο, τα πράγματα δεν μπορεί να είναι απλά.
Ή δεν πρέπει να είναι απλά αν θες να αντιμετωπίσεις την κατάσταση με σοβαρότητα και αντίληψη πως το ποδόσφαιρο, είναι μια διαδικασία η οποία εξελίσσεται καθημερινά.
Είναι αυτό που μ’ αρέσει να λέω καιρό τώρα ότι, «το ποδόσφαιρο έχει φτάσει στο φεγγάρι» και όσοι δεν μπορούν να γίνουν «αστροναύτες» ας αποδεχθούν ότι έχασαν το… διαστημόπλοιο.
Στο ποδόσφαιρο του φεγγαριού κάποιοι επιμένουν να προτάσσουν το ποδόσφαιρο της αλάνας, στο οποίο μυήθηκαν, μεγάλωσαν, σταδιοδρόμησαν και μπόρεσαν να είναι κομμάτι του.
Το «αυτός ξέρει μπάλα» είναι πλέον μια προσέγγιση ρηχή για το ποδόσφαιρο του φεγγαριού.
Στο φεγγάρι δεν πας επειδή ξέρεις να την κλωτσάς, αλλά επειδή είσαι αθλητής, επαγγελματίας, σοβαρός με αυτό που κάνεις και 100% αφοσιωμένος στη δουλειά.
Κάπου εδώ έρχεται λοιπόν και η αντίληψη που εκφράζεις για το ποδόσφαιρο.
Με ποιους είσαι δηλαδή…
Με τους επαγγελματίες και τους φιλόδοξους να πετύχουν ή με τους αναλώσιμους και αυτούς επειδή κάποτε την κλώτσησαν, τους χρωστάει η μοίρα μεροκάματο από το ποδόσφαιρο;
Με αυτούς που σέβονται το επάγγελμα το οποίο κάνουν και δεν δέχονται εκπτώσεις στη δουλειά τους ή με όσους θα κάνουν απλώς ένα ακόμη «αγροτικό» με ημερομηνία λήξης;
Με όσους ξέρουν να διαχειριστούν κάθε κατάσταση η οποία θα προκύψει ή με όσους ρίχνουν τη ζαριά και πρέπει να τους κάτσει «εξάρες» για να κερδίσουν την παρτίδα;
Για εμάς τους απ’ έξω είναι απλώς μία συζήτηση, ένας ακόμα καφές του «να ‘χαμε να λέγαμε».
Για όσους συμμετέχουν στη διαδικασία των επιλογών, είναι το τι μπορούν να κάνουν ή να αντιληφθούν…
Το φεγγάρι ή την αλάνα;
