Στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εισάγεται η πρώτη των αριστούχων των τριών Γενικών Λυκείων της Πτολεμαΐδας και τρίτη στο νομό Κοζάνης, Κυριακή Αποστολίδου του Μουράτη, απόφοιτη του 2ου Γενικού Λυκείου Πτολεμαΐδας.
Η Κυριακή, η οποία συγκέντρωσε στις πανελλαδικές εξετάσεις 19.023 μόρια εισάγεται στη σχολή της επιλογής της, στη Νομική, και μάλιστα με καλή σειρά, 9η στη σειρά εισαγωγής στη σχολή της. Μιλώντας στο “e-ptolemeos.gr” δηλώνει χαρούμενη και δικαιωμένη αφού είδε τους κόπους της να καρποφορούν. «Το συναίσθημα είναι μοναδικό, σαφώς και είναι μια ανακούφιση και ανταπόδοση των κόπων. Και προφανώς ικανοποίηση, ανατρέχοντας σε όλα αυτά τα χρόνια της προσπάθειας, της μελέτης, του αγώνα, γιατί σαφώς και πρόκειται για ένα μαραθώνιο, στα πλαίσιο του οποίου απαιτείται πειθαρχία, συγκέντρωση, ευσυνειδησία και αυτογνωσία. Βλέποντας ότι όλη αυτή η προσπάθεια καρποφόρησε μου δίνει ικανοποίηση κι αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον, αν και πιστεύω ότι τα δύσκολα τώρα ξεκινούν, αλλά προσπαθώ να είμαι θετική και αισιόδοξη, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει και αγαπώ και πιστεύω ότι θα ανταποκριθεί σε αυτό που έχω στο μυαλό μου.»
Όσο για το μυστικό της επιτυχίας δήλωσε πως «δεν είναι άλλο από την μεθοδικότητα και το συστηματικό διάβασμα, το οποίο εντάθηκε τα τελευταία χρόνια», χωρίς να στερηθεί όμως πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. «Η αλήθεια είναι ότι θυσίες απαιτούνται και στερήσεις υπάρχουν στον ελεύθερο χρόνο, γιατί κακά τα ψέματα έτσι όπως είναι δομημένο το εκπαιδευτικό σύστημα ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών είναι περιορισμένος. Αλλά η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και το να έχει ο μαθητής στο μυαλό του ότι όντως η μελέτη είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του, η μεθοδικότητα και ο προγραμματισμός μπορούν να σου δώσουν την ευκαιρία να κάνεις και κάτι πέρα από το κομμάτι της μελέτης, το οποίο είναι αναγκαίο.» Με λίγα λόγια έβρισκε χρόνο για έξοδο με την παρέα της ή να κάνει κάτι διαφορετικό από την μελέτη, «όποτε ένοιωθα την ανάγκη να το κάνω το έκανα, γιατί θεωρώ ότι η λειτουργία του πνεύματος χρειάζεται παράλληλα και την ευφορία της ψυχής.»