Αυτή η κουβέντα έχει άλλη αφετηρία. Το αναπότρεπτο. Η Πόπη Παρασκευά- Κυριακίδη, μητέρα του Ανδρόνικου και της Κικής, βίωσε μία από τις πιο σκληρές δοκιμασίες. Μάλλον την σκληρότερη…
Κατάφερε να ορθοποδήσει ακολουθώντας αυτό που της λέει η καρδιά της. Κάνε τον πόνο προσφορά! Η δύναμη της πηγάζει από το χαμόγελο της Κικής, την στήριξη του συζύγου της και την επιθυμία του Ανδρόνικου -που ¨ανέθεσε¨ το έργο του σε εκείνη- να γίνει ένας άνθρωπος που θα μπορεί να προσφέρει στον συνάνθρωπο και κυρίως… Στα παιδιά.
Λίγα Λόγια…
Όταν ο Ανδρόνικος χρειάστηκε να νοσηλευτεί (διαπιστώθηκε ότι έπασχε από Λευχαιμία), οι συμμαθητές του αναζήτησαν συμβατό δότη, διοργάνωσαν εκδήλωση για αιμοδοσία κι ¨όργωσαν¨ την περιοχή της Πτολεμαΐδας προκειμένου να ενημερωθεί όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Και τα κατάφεραν! Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μαζεύτηκαν πάνω από 750 δείγματα. Ο χρόνος όμως δεν στάθηκε με το μέρος του Ανδρόνικου. Αυτή η απώλεια οδήγησε την οικογένεια του, τους φίλους του, συμμαθητές και εκπαιδευτικούς, να αφιερώσουν μία μέρα προσφοράς στην μνήμη του. Κάθε χρόνο, η 1η Δευτέρα του Μαΐου είναι ημέρα Μνήμης, Αγάπης, Προσφοράς κι Αλληλεγγύης. Ελπίζουμε αυτή η μέρα να θεσμοθετηθεί για όλη την Ελλάδα, ώστε να ευαισθητοποιούνται οι νέοι, τα παιδιά – και όχι μόνο- σχετικά με την Αιμοδοσία αλλά και με το τι σημαίνει να γίνεσαι Δότης Μυελού των Οστών. Την ημέρα Εθελοντισμού ¨Ανδρόνικος¨ θα μπορούν οι μαθητές να αφιερώνουν σχολικές ώρες σε ένα έργο προσφοράς κι αγάπης.
Πιστεύετε ότι σε αυτή την διαδρομή πονάει μόνο η σάρκα; Νομίζετε πως ο κόσμος, δηλαδή εμείς, είμαστε τόσο διακριτικοί ώστε να μην πληγώσει ένα βλέμμα μας τον ασθενή; Θα φανταζόσασταν ποτέ ότι υπάρχουν άνθρωποι – υποψιάζομαι ότι δηλώνουν συνεπείς στην πίστη τους- που δεν θα άφηναν το παιδί τους να κάνει παρέα με ένα παιδί με καρκίνο; Είσαστε προληπτικοί; Δεν ακούτε να χρησιμοποιούν φράσεις όπως: Η παλιό αρρώστια ή η κακιά. Θα μας στενοχωρήσω. Με μεγάλη μου απογοήτευση, άκουσα όλα αυτά που φοβόμουν να ακούσω από την μητέρα του Ανδρόνικου. Μακάρι, αλήθεια, να ήταν ικανή μία λέξη να μας προστατεύσει από οτιδήποτε οδυνηρό. Δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε κάτι άλλο ανάμεσα μας. Αγάπη και προσφορά!
Όλα ξεκίνησαν από έναν πονοκέφαλο… ¨Η δική μας διαδρομή ξεκίνησε από έναν πονοκέφαλο. Πήγαμε στο νοσοκομείο της πόλης γιατί κάτι με ¨καλούσε¨, αλλά το τμήμα της παιδιατρικής δεν λειτουργούσε εκείνες τις μέρες. Την επόμενη και αφού συνεχίστηκε ο πόνος πήγαμε στο νοσοκομείο Κοζάνης. Επειδή είχα δώσει ένα σιρόπι στο παιδί όταν είδα εξανθήματα το απέδωσα σε αλλεργία. Στο νοσοκομείο διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για πετέχιες και μας έκαναν εισαγωγή. Μέσα σε μία ώρα με φωνάζει ο γιατρός και μου λέει: ¨πρέπει να φύγετε Θεσσαλονίκη, κάτι συμβαίνει με το αίμα του παιδιού και πρέπει να κινηθείτε άμεσα¨. Δεν καταλάβαινα τι μου λέει. Έδωσα το τηλέφωνο σε μία συγγενή μας για να καταλάβω τι μου λένε. Φύγαμε αμέσως Θεσσαλονίκη. Το παιδί θα κατέληγε. Μπήκε κατευθείαν στα μηχανήματα, ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες. Πολύ βαριές χημειοθεραπείες, με πάρα πολλές παρενέργειες. Τον Ιούλιο του 2015 διαγνώστηκε με Λευχαιμία Τ. Τελειώσαμε με τις θεραπείες τον Μάιο του 16 και Μάρτιο του 2017 υποτροπίασε. Εκεί είναι μονόδρομος η μεταμόσχευση. Οι γονείς δεν είναι συμβατοί ποτέ. Είναι 50 %. Τα αδέρφια ένα 25 %… Δυστυχώς δεν βρήκαμε ποτέ τον δότη.¨ Το ¨φταίω εγώ¨ στην ζωή των γονιών. ¨Το πρώτο που αναρωτιόμαστε όλοι είναι αυτό. Πού φταίμε!
Την 2η μέρα που ενημερώθηκα για το τι πρόκειται και με ρώτησε: ¨Τι έχω;¨ Του απάντησα ξεκάθαρα. Λευχαιμία. Είναι καρκίνος στο αίμα. Μου είπε: ¨Άρα εγώ τι θα πω στα παιδιά; Ότι έχω λευχαιμία; Μήπως τρομάξουν με την λέξη καρκίνος; Τι έκανα κι αρρώστησα;¨ Και του απάντησε ο μπαμπάς του ¨Σκέψου ότι ήσουν σε μία συναυλία, με πάρα πολύ κόσμο, ο τραγουδιστής πέταξε μία μπάλα με νερό και την έπιασες εσύ. Έτυχε να πέσει σε εσένα.¨ Γιατί στο παιδί μου και όχι σε εμένα; ¨Εννοείται πως το σκέφτεσαι. Υπήρξαν στιγμές που ο Άκης πονούσε και μου έλεγε: ¨Κάνε κάτι!¨ Νομίζω ότι τα λόγια πονάνε περισσότερο απ’ την εικόνα. Όλοι παρακαλούσαμε να έχει συμβεί σε εμάς; Υπάρχει πρόνοια; ¨Στο ΑΧΕΠΑ που ήμασταν προσπαθούσαν να μας τα παρέχουν όλα. Το περιβάλλον ήταν απίστευτο. Οι γιατροί; Το νοσηλευτικό προσωπικό; Πάνω από το κεφάλι μας όλοι. Στην κυριολεξία. Ήταν όλοι ευγενικοί. Υπάρχουν οικογένειες, σαν και την δική μας, που μένουν και πέντε μήνες μέσα στο νοσοκομείο και θέλεις να περνάει λίγο πιο ευχάριστα η ώρα στο παιδί. Θέλεις το καλύτερο ρούχο, το καλύτερο παιχνίδι… Τα καλύτερα! Θέλω να συμπληρώσω κάτι.
Στο ΑΧΕΠΑ έχουμε τρεις υπέροχους γιατρούς. Τον κ. Θεοδότη Παπαγεωργίου (παιδίατρος- ογκολόγος), Εμμανουήλ Χατζηπαντελή (παιδίατρος) και τον Αθανάσιο Τραγιαννίδη (παιδίατρος). Για ‘μένα πάνω από όλα είναι υπέροχοι άνθρωποι κι έπειτα υπέροχοι γιατροί! Ήταν δίπλα μας σε όλη την διαδρομή. Έκαναν τα πάντα. Δεν σου κρύβω ότι κι εγώ -όπως και πολλοί άλλοι- αυτό που σκεφτόμουν ήταν να φύγουμε στο εξωτερικό, όμως για την λευχαιμία δεν αλλάζει κάτι, το πρωτόκολλο είναι το ίδιο παντού (σχεδόν και το αμερικάνικο).¨Τι γίνεται με το παιδί που μένει πίσω; ¨Δυστυχώς ξεχνάμε ότι έχουμε κι άλλο παιδί. Γινόμαστε η μαμά από το τηλέφωνο. Αφοσιώνεσαι εκεί. Κοιμάσαι και ζεις με τον θάνατο. Μπορεί να έχεις άρνηση, αλλά όταν βλέπεις δίπλα σου την απώλεια¨ Ψυχολογική βοήθεια; Έχουμε! Δύο ψυχολόγους και έναν παιδοψυχίατρο. Τώρα στο ΑΧΕΠΑ έχουν μπει άλλοι δύο ψυχολόγοι, από τον Σύλλογο ¨Λάμψη¨, που θα μπορούσα να απευθυνθώ και σε αυτούς. Ο Σύλλογος ¨Λάμψη¨ έχει ανακαινίσει την πτέρυγα. Οι γονείς έχουμε το μπάνιο μας, την κουζίνα μας να μαγειρεύουμε, να κάνουμε τα γλυκά μας, τα φαγητά μας, έχουμε υπολογιστές (μας είχαν συνδέσει το ίντερνετ), δεν μας ενοχλούσαν καθόλου… θα μπορούσα να πω ότι περπατούσαν και στις μύτες για να μην μας ξυπνήσουν. Σημαντικό έργο κάνουν κι οι εθελοντές που κρατάνε συντροφιά στα παιδιά ώστε να πάμε για κάποιες εξωτερικές δουλειές, για ένα μπάνιο ή ακόμα και για έναν καφέ. Εθελοντισμός ¨Θα σας πω ένα γεγονός. Ένα από τα συμπτώματα είναι η στοματίτιδα. Το μόνο που μπορεί να τους ανακουφίσει είναι κάτι δροσερό. Ο Ανδρόνικος ήθελε ένα συγκεκριμένο παγωτό αλλά δε μπορούσα να το βρω πουθενά και ο εθελοντής από την Λάμψη έψαχνε σε όλη τη Θεσσαλονίκη να βρει το συγκεκριμένο παγωτό. Αυτό το παγωτό για μένα ήταν σωτήριο. Υπήρξαν φορές που χρειαζόμασταν ένα φάρμακο και ψάχναμε άτομο να μας φέρει το φάρμακο. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η παρουσία εθελοντών. Υπάρχουν γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους; ¨Υπάρχουν γονείς που εγκαταλείπουν ο ένας τον άλλον. Αυτή η κατάσταση ενώνει κάποια ζευγάρια ή τα χωρίζει.¨ Η πίστη; Πίστευα πάντα στην δύναμη του ανθρώπου! Η διαδρομή του Ανδρόνικου δεν ήταν η αναμενόμενη. Πίστευαν ότι θα έφευγε πιο σύντομα, τους διέψευσε πολλές φορές! Ο ίδιος πίστευε! Είχε εξομολογηθεί σκέψεις του σ’ έναν πνευματικό. Αναφέρθηκε μάλιστα στον Παΐσιο. Ο Ανδρόνικος από μικρός μου έλεγε: ¨Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν μεγαλώσω, αλλά θα γίνω ένας σπουδαίος άνθρωπος.¨ Μεγαλώνοντας κι όταν πια είχε νοσήσει, μου έλεγε: ¨Μαμά θα γίνω ένας σπουδαίος άνθρωπος και θα ανακαλύψω το φάρμακο για τον καρκίνο.¨ Επειδή ήξερε ότι πλησιάζει το τέλος με προετοίμαζε. Δεν φοβόταν τον θάνατο. Μου έλεγε ¨θέλω να είσαι δυνατή για να στηρίξεις τον μπαμπά και την Κική (σ.σ αδερφή του) γιατί εσύ είσαι πιο δυνατή. ¨Και εσύ κράτησες το λόγο σου!¨. Ξέρεις, σκέφτομαι ότι αν συνέβαινε αυτό σε εμένα, αν ¨έφευγα¨ εγώ, θα ήθελα τα παιδιά μου να συνεχίσουν και να είναι χαρούμενα. Πολλές φορές λέω ¨Αν κάνω κάτι λάθος και σε στενοχωρώ πες μου λίγο, δείξε μου κάτι.¨ Στα όνειρα; ¨Τον είδα μία φορά στον ύπνο μου και το μόνο που μου είπε ήταν : ¨Γεια σου, σούπερ μαμά!¨ Το δικό σου μήνυμα;¨. Δεν μου αρέσει η λέξη υπομονή, θα έλεγα να έχουν δύναμη και να πιστεύουν στα παιδιά τους! Για αυτούς που βιώνουν την απώλεια, θα λέω πάντα: Κάντε τον πόνο προσφορά¨
Πολλοί από εμάς πιστεύουμε πως αυτοί οι θάλαμοι, οι πτέρυγες, είναι ¨φανταστικά¨ μέρη, αποκυήματα του νου, αποσπάσματα από δραματικές ταινίες. Άλλοτε από φόβο, από άγνοια ή γιατί απλά δεν μας έτυχε. Κι όμως, όπως μου είπε και η Πόπη ¨ Όλα είναι δίπλα μας και τόσο μακριά μας¨. Μπορούμε να βοηθήσουμε! Θέλουμε; Αν φοβάσαι να γίνεις δότης μυελού των οστών ή αιμοδότης, μπορείς να γίνεις Εθελοντής σε έναν Σύλλογο. Save the date: Ημέρα Μνήμης και Προσφοράς Ανδρόνικος. Αυτή τη φορά η ημερομηνία λόγω Πάσχα, θα είναι στις 13 Μαΐου…
*Ευχαριστώ από καρδιάς την Π. Παρασκευά για την συνομιλία μας
της Στεφανίας Τσολάκη
Πηγή: https://ipolizei.gr
