Πώς θα ήταν προτιμότερο να τιμώνται οι επέτειοι μας… – Από τη στήλη ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (13/10)

Τις μέρες αυτές του Οκτώβρη που όλη η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας γιορτάζει την απελευθέρωση της απ’ την πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ενσωμάτωση της στο Ελληνικό Κράτος, καλές είναι οι δηλώσεις εθνικής υπερηφάνειας για το παρελθόν μας και αισιοδοξίας για το μέλλον μας από όλους τους αιρετούς εκπροσώπους μας, αλλά έρχονται σε αντίθεση με μια πραγματικότητα που μόνο ευχάριστη και εύκολη δεν είναι.
***
Αυτό ήρθε να μας το θυμίσει η προχθεσινή ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας Δυτικής Μακεδονίας (Ε.Ι.Ν.ΔΥ.Μ.), εν μέσω εορτασμών και επετειακών εκδηλώσεων, η οποία εστιάζοντας στο τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στην λειτουργία της παιδιατρικής κλινικής του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης, αναρωτιέται: «Τι περιμένουν; Να πεθάνει κάποιο παιδί από ιατρικό λάθος λόγω εξουθένωσης των συναδέλφων;».
***
Ακόμα κι αν ακούγονται υπερβολικά, από ορισμένους, αυτά τα ερωτήματα που θέτει η Ένωση των Γιατρών, άλλο τόσο υπερβολικό και παράλογο ακούγεται και είναι το γεγονός πως, εν έτει 2022 βρισκόμαστε, συχνά πυκνά, μπροστά σε τέτοιου είδους προβλήματα που σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη και σύγχρονη κοινωνία λύνονται με συνοπτικές και γρήγορες διαδικασίες.
***
Τα οποία προβλήματα, βέβαια, δεν αφορούν μόνο την Παιδιατρική Κλινική του Μαμάτσειου αλλά τα συναντάμε, δυστυχώς, πολλές φορές και πολύ συχνά. και στα άλλα Νοσοκομεία της Περιφέρειας μας, στα οποία, ευτυχώς, υπηρετούν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό που έχουν μάθει να υπερβάλουν εαυτόν για να μπορούν να σταθούν δίπλα στους ανθρώπους που πάσχουν από κάτι και χρειάζονται βραχύβια ή μακροχρόνια νοσοκομειακή φροντίδα.
***
Η Ένωση των Γιατρών λίγο πιο κάτω στην ίδια ανακοίνωση της θέτει και άλλα ερωτήματα, εξίσου σημαντικά: «Γιατί φτάνουμε κάθε φορά στο αμήν; Τι θα κάνουν πάλι τελευταία στιγμή; Θα μετακινήσουν συναδέλφους ωσάν περιοδεύων θίασο οι οποίοι φυσικά δε θα έχουν την ευθύνη της όλης νοσηλείας των παιδιών που θα μετακυλίεται πάλι στους δύο συναδέλφους; Ή μήπως θα στείλουν « εντέλλεσθε» στους δύο συναδέλφους υποχρεώνοντάς τους να μείνουν μέσα από μισό μήνα ο καθένας, μη δίνοντάς τους και την άδεια που δικαιούνται. Δεν νοιάζεται κανείς τέλος πάντων ότι ο παιδιατρικός πληθυσμός της Κοζάνης θα κινδυνεύσει;»
***
Κρατάμε ιδιαίτερα αυτό που λένε πως ¨κάθε φορά φτάνουμε στο αμήν¨ και την ¨τελευταία στιγμή¨.
***
Δεν έχουν άδικο. Αν γυρίσουμε προς τα πίσω, όχι μόνο στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και στο πιο μακρινό, θα δούμε πως αυτή η τακτική επαναλαμβάνεται συνεχώς. Το πρόβλημα κάθε φορά κάτω απ’ το χαλί και έχει ο Θεός.
***
Μόνο που αυτό το χαλί έχει παραφουσκώσει απ’ όσα έχουμε βάλει από κάτω και πλέον μιλάμε για χάλι που φαίνεται να μην διορθώνεται με τίποτα.
***
Με τίποτα; Όχι ακριβώς. Όλα μπορούν να διορθωθούν και όλα μπορούν ν’ αλλάξουν αν υπάρχει πραγματική θέληση και σοβαρή πολιτική βούληση που δεν θα επηρεάζεται από μικροσυμφέροντα, τοπικισμούς και τακτικισμούς στη λογική «να κερδίσουμε χρόνο και ας πάει η ¨καυτή πατάτα» στα χέρια του επόμενου».
***
Μόνο που αυτή η ¨καυτή πατάτα¨ κοντεύει πια να… εκραγεί και τις συνέπειες μιας τέτοιας έκρηξης θα τις πληρώσουμε όλοι.
***
Το θέμα, βέβαια, είναι να μην φτάσουμε εκεί και να μην χρειαστεί να ειπωθεί το χιλιοειπωμένο, πομπώδες, αλλά άνευ ουσίας και σημασίας «θα γίνει ενδελεχής και εκτεταμένη έρευνα και θ’ αποδοθούν ευθύνες, όπου κι αν ανήκουν», κατόπιν εορτής φυσικά.
***
Το θέμα είναι οι ευθύνες να αναληφθούν πριν συμβεί οποιοδήποτε κακό, που όλοι ευχόμαστε να μην συμβεί, και μόνο μ’ έναν τρόπο μπορεί να γίνει αυτό. Να υπάρξουν, επιτέλους και χωρίς άλλη καθυστέρηση, οι απαραίτητες λύσεις, ειδικά σ’ ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο θέμα όπως είναι η δημόσια υγειονομική περίθαλψη.
***
Έτσι, όσες και όποιες δηλώσεις γινόταν με αφορμή κάποια σημαντική επέτειο, όπως αυτές που γιορτάζουμε τις μέρες αυτές, και ουσιαστικό νόημα θα είχαν και θα τις τιμούσαν με τον καλύτερο τρόπο, αποδεικνύοντας στην πράξη πως αυτός ο τόπος πήγε πραγματικά μπροστά, όπως το οραματίστηκαν και το θέλησαν αυτοί που αγωνίστηκαν για να τον απελευθερώσουν.