ΕΓΝΑΤΙΑ, ΜΑΒΕ, ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΑΡΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε στον «Π» και τον Αντώνη Πουγαρίδη ο επί σειρά ετών πρώην νομάρχης Κοζάνης Πασχάλης Μητλιάγκας. Διαθέτοντας μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση κονδυλίων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, επί θητείας του, η περιοχή αξιοποίησε πόρους που δρομολόγησαν σημαντικά έργα για τη βιωσιμότητα και την ανάπτυξη της περιοχής. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα, μέσω καινοτόμων για την εποχή πρωτοβουλιών όπως και η ΑΝΚΟ, στης οποίας τη σύσταση ήταν εκ των πρωταγωνιστών, δρομολόγησαν έργα όπως την Εγνατία οδό, που βελτίωσε στην πράξη την καθημερινότητα των πολιτών, την αποκατάσταση των ΜΑΒΕ που βελτίωσε την ποιότητα ζωής μέσω εξυγίανσης των υδάτινων πόρων, έγιναν φράγματα, γεωτρήσεις και αρδευτικά που εκτόξευσαν την γεωργική ανάπτυξη και πάνω στα οποία στηρίχθηκαν αξιοθαύμαστες σήμερα καλλιέργειες, όπως το φράγμα Μεσοβούνου, Σισανίου, Πραμόριτσας. Βιολογικοί καθαρισμοί με οφέλη στην καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και αναπτυξιακά έργα μικρά «θαύματα», όπως είναι η αξιοποίηση των Ιμέρων στα Σέρβια, όπου στήθηκε πλωτό αντλιοστάσιο και σήμερα λειτουργεί ένα υπερσύγχρονο ελαιοτριβείο. Έργα με ευρωπαϊκούς πόρους, που σύμφωνα με τον κ. Μητλιάγκα έγιναν με όραμα, στόχο και πολύ δουλειά. Ο ίδιος αναφέρεται και στο σήμερα, λέγοντας πως για το μέλλον του τόπου δεν υπάρχουν «μαγικές λύσεις». Οι ραγδαίες ανατροπές σε στατικές αντιλήψεις, είναι σύμφωνα με τον ίδιο, μονόδρομος για την ανάπτυξη, και αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι «υπέρβαση και τολμηρές πρωτοβουλίες, καλές πρακτικές και προπαντός συνεργασία».
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:
Α.Π. Πως άλλαξε η περιοχή στον άξονα του χρόνου με τα διάφορα έργα που έχουν γίνει τα τελευταία 20-30 -40 χρόνια; Η Μακεδονία άλλαξε, η Ελλάδα άλλαξε. Είστε ένας άνθρωπος που όχι μόνο παρακολούθησε την αλλαγή, αλλά συνέβαλε και στη διαμόρφωση του καινούργιου τοπίου μετά από την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρώπη και την προσπάθεια να αξιοποιηθούν πόροι κοινοτικοί κάτι που σήμερα είναι δυσκολότερο να γίνει και ακούμε αλλά θα μας τα πείτε και στη συνέχεια, τα ποσοστά απορρόφησης να μην είναι ικανοποιητικά σύμφωνα με τα νούμερα. Αλλά θέλω να μας μεταφέρετε σε εκείνη την εποχή, πως ήταν αλήθεια η Δυτική Μακεδονία, ο νομός Κοζάνης την περίοδο που πρώτο μπήκατε στα κοινά σε επίπεδο υποδομών, επιχειρηματικότητας;
Π.Μ.: Αγαπητέ Αντώνη είναι μία ολόκληρη ιστορία αυτό και είναι η ιστορία των νόμων από τη δεκαετία του ‘80 και μετά έτσι. Γιατί τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα για πρώτη φορά στην Ελλάδα ξεκίνησαν δειλά-δειλά το ‘85-‘86 με τα περιβόητα ΜΟΠ, τα λεγόμενα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Όταν ήταν να γίνει η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε, κάθε χώρα διαπραγματευόταν κάποια πράγματα. Έτσι και τότε η χώρα μας με υπουργό Εξωτερικών αν δεν κάνω λάθος τον Θεόδωρο Πάγκαλο, έχουν περάσει και πολλά χρόνια, είχαν βάλει στο τραπέζι το φόβο, ας το πούμε έτσι, ότι με την είσοδο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας επειδή είναι Μεσογειακές χώρες με αγροτικά προϊόντα, ήθελε η χώρα μας ένα αντιστάθμισμα για να μη πληγεί. Βέβαια δεν ήταν μεγάλα τα ποσά τότε για να μπορέσουν να παρεμβούν συνολικά στον αγροτικό τομέα. Τώρα υπάρχει πολύ μεγάλη ιστορία και υπάρχει και κριτική αν υπήρχε σωστός προσανατολισμός σε μεγάλες επιλογές ή έγινε μια ας το πούμε μη σωστή αξιοποίηση των πόρων.
Άλλοι λένε κατασπατάληση κ.λπ. , εγώ ξέρετε τότε είχα, επειδή μέχρι το ‘81 δούλευα στο Πανεπιστήμιο στην Κτηνιατρική Σχολή στο τομέα των διαγνώσεων νοσημάτων, άρχισα να εμπλέκομαι στη περιοχή από το ‘82, όταν παρ’ ότι ήμουν στο Κτηνιατρικό Εργαστήριο Κοζάνης με απέσπασε τότε ο αείμνηστος διορισμένος Νομάρχης Θοδωρής Χαλάτσης και αρχίσαμε από τότε να ασχολούμαστε με την αναγκαιότητα αλλαγής διαφοροποίησης του Νομού με τους πολύ περιορισμένους πόρους. Εγώ θυμάμαι τότε ο Νομαρχιακός προϋπολογισμός, θα γελάσετε, ήταν μόλις 65 εκ. δραχμές.
Βέβαια αυτά σιγά-σιγά διαφοροποιούνταν με τον ενισχυμένο ρόλο που έπαιρναν οι τοπικές αυτοδιοικήσεις και το ‘86-‘90 είχα εκλεγεί και αιρετός νομαρχιακός σύμβουλος μέσα από τα δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια. Τότε ο Νομός Κοζάνης είχε 3 αιρετούς νομαρχιακούς συμβούλους, ένα σε κάθε επαρχία, Σερβίων- Κοζάνης, Βοίου και Εορδαίας. Όμως η ουσιαστικότερη εμπλοκή μου και αν το θέλετε συμβολή μου στο να γίνει ένας αναπτυξιακός μηχανισμός ήταν μετά το ‘85 με προετοιμασία φυσικά από το ‘83 με την πρωτοπορία και συντονισμό του αείμνηστου του Νομάρχη του Χαλάτση τότε. Είχαμε δει την αναγκαιότητα να γίνει ένας αναπτυξιακός μοχλός για την παρέμβαση.
Έτσι ήρθε στο προσκήνιο η αναγκαιότητα μιας αναπτυξιακής εταιρείας, ο Χαλάτσης βέβαια έφυγε το ‘85 και πήγε Αθήνα, ήρθε ένας τεχνοκράτης Νομάρχης και αυτός αείμνηστος δυστυχώς, και πείστηκε αμέσως από την προετοιμασία που είχε γίνει και έτσι τον Δεκέμβριο του 85 συστήθηκε η Αναπτυξιακή Εταιρεία Κοζάνης με πλειοψηφικό πακέτο της ΤΕΔΚ και των 3 συνεταιρισμών του νομού. Τότε με πρόταση και του τότε νομάρχη και του αείμνηστου δημάρχου της Κοζάνης του Γιάννη του Παγούνη και του Ανέστη του Σπανίδη που ήταν πρόεδρος της ΤΕΔΚ, προτάθηκε ομόφωνα το όνομα μου να γίνω ο πρώτος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ΑΝΚΟ.
Όμως σας έρθουμε στα προγράμματα. Τα προγράμματα αυτά είχαν ένα βασικό στόχο, να προωθήσουν υποδομές, ποιότητας ζωής και να αμβλύνουν τις διαφορές με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αυτό που λέμε το Ταμείο Συνοχής αλλά και τα ΕΣΠΑ ή κοινοτικά πλαίσια όπως και να τα πούμε είναι ευρωπαϊκά κονδύλια και μάλιστα με τη συμβολή αυτών των προγραμμάτων, όση αρνητική κριτική και αν ασκήθηκε, στόχος ήταν να φτάσουν όλες οι χώρες να υπερβούν το 80% του Μ.Ο. με πιο μπροστά την Γερμανία, την Γαλλία, την Ολλανδία που ήταν χώρες που είχαν προχωρήσει νωρίτερα.
Α.Π. Θεωρείτε ότι εκπληρώθηκαν οι στόχοι της Συνοχής;
Π.Μ.: Κοιτάξτε κατά 80% ναι. Δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν και λάθη, παραλείψεις ή και αστοχίες, όπως θέλει να τις χαρακτηρίσει ο καθένας.
Η Εγνατία Οδός αυτό το μεγάλο έργο, αν δεν υπήρχαν αυτά τα προγράμματα δεν μπορούσε να γίνει. Οι βιολογικοί καθαρισμοί της Κοζάνης, 4,5 δις αν δεν κάνω λάθος, φορέας υλοποίησης βέβαια ήταν ο Δήμος Κοζάνης δεν ήταν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Το φράγμα της Πραμόριτσας και το δίκτυο διανομής, περίπου 50 εκ. ευρώ. Όλα κονδύλια κοινοτικά δεν έβαλε το Ελληνικό Δημόσιο ούτε μια δραχμή. Το λέω στη κυριολεξία και αναφέρω τη δραχμή γιατί είναι μέσα στο dna μας.
Το φράγμα του Μεσοβούνου, στο Σισάνι όπου μακάρι να γίνει και το αρδευτικό, γιατί βλέπω ότι ετοιμάζεται να γίνει το έργο και για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Γιατί όλα αυτά είχαν συνοδευτικά να έχουν και παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος , στον Πεντάλοφο το φράγμα της Πραμόριτσας, όπως λέγεται ήδη, παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα και αποδίδει κονδύλια για την ελαχιστοποίηση του κόστους στη λειτουργία του όλου έργου. Γιατί το δίκτυο διανομής έχει αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα αφού ξεκινάει από τα πάνω χωριά του Βοΐου, πλην του Πενταλόφου και φτάνει μέχρι τη Γαλατινή. Αυτό χρειάζεται μια συντήρηση, ένα κόστος μεγάλο.
Η αποκατάσταση και αν θέλετε, εξυγίανση, των ΜΑΒΕ. Αυτό ξεκίνησε με ένα προετοιμαστικό πρόγραμμα δικό μας, που ήταν περίπου 600 εκ. δραχμές, μέσα και από τα κονδύλια τα σεισμικά βέβαια, γιατί δεν είχαμε τη δυνατότητα να δώσουμε κονδύλια από τα κοινοτικά προγράμματα και από το τοπικό πόρο. Έτσι 90 άτομα που δεν καλύπτονταν τότε για την αποκατάσταση των απολυμένων της ΜΑΒΕ δούλεψαν για 2-3 χρόνια με αυτά τα κονδύλια και απέκτησαν το προ- συνταξιοδοτικό καθεστώς που δεν το είχαν.
Όμως τότε αυτή η προετοιμασία έφερε στο προσκήνιο, κοινοτικά κονδύλια. Δηλαδή το ΕΠΕΑΡ καταρχήν 2 δις 900 εκ., που ήταν ένα προετοιμαστικό πρόγραμμα αυτού του μεγάλου προγράμματος που εξελίσσεται ακόμα και που αγγίζει νομίζω τα 50 εκ. ευρώ για την εξυγίανση του όλου συνόλου της ΜΑΒΕ και των κτιριακών εγκαταστάσεων λόγω του αμιάντου.
Είναι μια σειρά έργων. Το οδικό έργο του Δυτικού τομέα Εορδαίας, οι κάθετοι άξονες κ.λ.π.. Είναι κάποια έργα που αν τα απαριθμήσω χρειάζονται ώρες.
Α.Π.: Εγώ κ. Μητλιάγκα θα ήθελα να κάνω μια παραγωγική κριτική και να σας ρωτήσω το εξής: Θεωρείται ότι τα «βγάλανε» τα λεφτά τους αυτά τα έργα και δηλαδή ο πολίτης τελικά ωφελήθηκε από την μελέτη και υλοποίηση αυτών των έργων. Δηλαδή το προφανές, ότι στην Εγνατία Οδό γίνανε οι μετακινήσεις ευκολότερες είναι προφανές. Σε όλα τα υπόλοιπα ποια είναι η γενική αίσθηση που έχετε μετά από τόσα χρόνια που παρακολουθείται την εξέλιξη τους.
Π.Μ.: Κοιτάξτε, είπα στην αρχή ότι κατά 80% υπήρξε μια σημαντική εξέλιξη-βοήθεια και στο νομό μας και γενικότερα σε όλες τις περιφέρειας της χώρας. Γιατί μετά το ‘87 (γιατί μέχρι τότε δεν υπήρχαν περιφέρειες, διοικητικές βέβαια τότε με διορισμένο Περιφερειάρχη). Από το 2010 και μετά έγινε ο θεσμός των περιφερειών, των αιρετών Περιφερειών. Το ρόλο τον έπαιζαν κυρίως οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις.
Αν θέλετε να είμαι λίγο πιο κριτικός στην έννοια της αποτελεσματικότητας να μην είμαι στο 80% ότι έπαιξαν το ρόλο τους το θετικό αλλά 70% οπωσδήποτε τον έπαιξαν. Υπήρξαν και αστοχίες και παραλείψεις και σκοπιμότητες.
Α.Π. : Θα μου επιτρέψετε να επιμείνω λίγο γιατί μας δίνετε ως καλός τεχνοκράτης, που μεταξύ άλλων είστε, μια τεχνικά απάντηση και καλά κάνετε γιατί όλα είναι αριθμοί, αλλά επειδή έχετε μια πολύ καλή σχέση με τον κόσμο και έχετε αναπτύξει μια πολύ καλή σχέση με τους πολίτες όλα αυτά τα χρόνια, θα ήθελα να μου πείτε από την πλευρά των πολιτών πως εισπράττετε την αποτελεσματικότητα των έργων. Ξέρω ότι ξέρετε από έξω τον Νομό και έχετε μιλήσει με χιλιάδες ανθρώπους για τα έργα αυτά. Τι είναι αυτό που σαν αίσθηση πέρα από τους αριθμούς σας έχει μείνει για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής ή της δυνατότητας να ασκεί το επάγγελμα του ένας αγρότης στο Μεσόβουνο, ένας απλός άνθρωπος της Κοζάνη, της Πτολεμαΐδας κλπ., από ανθρώπινης άποψης δηλαδή.
Π.Μ.: Κοιτάξτε, πάρτε παράδειγμα, δεν ξέρω αν ολοκληρώθηκε τώρα, το δίκτυο από το φράγμα Μεσοβούνου. Όπως εξελίσσεται η ιστορία της δενδροκαλλιέργειας που είναι εντυπωσιακή, όχι μόνο στο Μεσόβουνο και στους Πύργους αλλά και στο Μηλοχώρι και γύρω από εκεί που έγινε και εκεί ένα φράγμα μικρότερης εμβέλειας για τις ανάγκες της άρδευσης.
Ρωτήστε πρώτα αυτούς τους γεωργούς ή παρακάτω στα Κομνηνά όπου κάναμε συλλογικές γεωτρήσεις γιατί δεν υπήρχε η δυνατότητα αρδευτικού έργου.
Επίσης πάτε μεταξύ Βαθυλάκκου, Μεσιανής, Ροδίτη εκεί όπου πλέον όταν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να γίνει το αρδευτικό της Βόρειας ζώνης, μιας και υπήρχαν δυστυχώς πολλές δυσκολίες αν και κατά καιρούς ανακοινώνονταν, κάναμε τις λεγόμενες συλλογικές γεωτρήσεις και αυτή τη στιγμή συντελείται μια μεγάλη επανάσταση στο τομέα της γεωργίας και της παραγωγής προϊόντων.
Το θαύμα των Ιμέρων. Εγώ το θεωρώ το μεγαλύτερο από πλευράς ουσίας και δεν εννοώ μεγέθους έργο. Αυτή τη στιγμή παράγονται 400 τόνοι ελιάς. Έχει γίνει ελαιοτριβείο σύγχρονο, γίνεται ψυχρή απόσταξη της ελιάς για ελαιόλαδο αρίστης ποιότητας.
Εγώ αυτό που εισπράττω και θα το πω και με συγκίνηση, αυτό που ακούω και ειδικά όταν πάω στην επαρχία είναι «α ρε Πασχάλη που είσαι». Ούτε κύριε Νομάρχη, ούτε τίποτα, γιατί εγώ το νομό, αγαπητέ Αντώνη, τον γνώρισα και γνώρισα και τους ανθρώπους πριν γίνω νομάρχης και όχι μετά.
Α.Π.: Οπότε, με όλη αυτή την εμπειρία και επειδή μας είπατε πολλά, εμένα με εντυπωσίασε το έργο για τις συλλογικές γεωτρήσεις. Εγώ δεν το έχω υπόψιν μου αλλά και μόνο που ενώνονται δυνάμεις για να διαμοιράσουν το νερό.
Π.Μ.: Κοιτάξτε οι συλλογικές γεωτρήσεις ελαχιστοποιούν το κόστος που θα έκανε ο κάθε αγρότης χωριστά.
Α.Π. : Όλα αυτά έγιναν με λεφτά που έδωσε το Ταμείο Συνοχής;
Π.Μ.: Βέβαια εκείνα θα γίνονταν με κονδύλια ατομικά δικά τους, δηλαδή ένα κόστος μεγάλο, πέρα από το κόστος λειτουργίας. Όλα αυτά τα έργα κόστισαν περίπου 300 εκ. δραχμές στον άξονα Βαθυλάκκου- Μεσιανής- Ροδίτη ή τα 300 εκ. που βάλαμε για να εξυγιανθούν οι αντλίες στο αρδευτικό των Σερβίων.
Εκεί έχουμε ένα αρδευτικό 25-27 χιλ. στρεμμάτων και ζήτημα αν αρδεύονταν -και τώρα άρχισαν πλέον μέσα από την κρίση- το πολύ 10 χιλ. στρέμματα και κινδύνευαν επειδή δεν είχαν συντηρηθεί ποτέ και αν και δεν ήταν έργο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κάναμε με ταχείες διαδικασίες λίγο πριν την καλλιεργητική περίοδο και διασώσαμε ένα ολόκληρο αρδευτικό 27 χιλ. στρεμμάτων. Κάναμε το αρδευτικό του Πλατανορεύματος 2,5 χιλ. στρεμμάτων. Αν πάτε εκεί θα δείτε τι νέες καλλιέργειες υπάρχουν ή ρωτήστε τους Βελβεντινούς τι κάναμε για τα αρδευτικά.
Εγώ θα σας πω μόνο 2 συγκριτικά νούμερα στο τομέα της γεωργίας. Όταν παραλάβαμε το 95 το νομό οι αρδευόμενες εκτάσεις ήταν 2,5 ή 2,7% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Το παραδώσαμε στο 13%.
Στα Ίμερα έπρεπε να βρούμε τρόπο. Πήγανε επιστήμονες στη Σουηδία για να φέρουν τεχνολογία από εκεί για να γίνει ένα πλωτό αντλιοστάσιο. Γιατί η λίμνη Πολυφύτου όπως είναι γνωστό το καλοκαίρι κατεβαίνει. Επομένως βάλε μια αντλία να τραβήξει. Άμα κατεβεί η στάθμη τι θα γίνει; Κάναμε έτσι ένα πλωτό αντλιοστάσιο που από κάτω έχει πολύ παχιά φελιζόλ και αυτό ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τη στάθμη της λίμνης και αντλεί το νερό και αρδεύει τα χωράφια. Αυτά ήταν πρωτοποριακά έργα και δεν έχουν γίνει πουθενά στην Ελλάδα. Όλα αυτά έχουν γίνει με κονδύλια Ευρωπαϊκά όπως και αυτό που έχει γίνει στη λίμνη Πολυφύτου, η εξέδρα που κατεβαίνει μέσα στη λίμνη άσχετο αν μερικά από αυτά δυστυχώς υποβαθμίστηκαν στη πορεία.
Α.Π.: Εγώ θέλω τώρα κλείνοντας να πάμε στο σήμερα αλλά και στο αύριο. Το παρόν και το μέλλον δηλαδή. Τι βλέπετε να συμβαίνει αυτή τη προγραμματική περίοδο, τι δεν πάει καλά, τι πάει καλά, ένα μικρό σχόλιο και ποια η προσδοκία σας για το μέλλον, σχετικά με το ταμείο συνοχής, την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων του Νομού Κοζάνης.
Π.Μ.: Κοιτάξτε εγώ πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ένας συνεκτικός ιστός. Αυτό σημαίνει οι θεσμοί να έχουν κοινή αντίληψη των πραγμάτων και μεγάλη συνεργασία. Η πρώτη ευθύνη βέβαια ανήκει στον Περιφερειάρχη εκ των πραγμάτων και δεν εννοώ το πρόσωπο αλλά το θεσμό και στους αυτοδιοίκητους- θεσμικούς εκπροσώπους και σε όλους τους άλλους παραγωγικούς φορείς, επιμελητήρια, συνεταιρισμούς κ.λ.π. Αυτό σημαίνει συνεκτικότητα και κοινή αντίληψη των πραγμάτων και μια συνέργεια των προγραμμάτων.
Γιατί χρειάζεται μια υπερβατική κατάσταση. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Ιδιαίτερα στο Νομό Κοζάνης, και η οικονομική κρίση που ζήσαμε για μια 10ετια και η μεταλιγνιτική περίοδος που έχουμε στο προσκήνιο και που βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και δεν υπάρχουν ούτε μαγικές λύσεις ούτε μάγοι.
Κακά τα ψέματα δηλαδή. Εδώ χρειάζονται ραγδαίες ανατροπές σε στατικές αντιλήψεις. Δηλαδή στατικότατα αντιλήψεων σε ορισμένα συνηθισμένα πράγματα. Εδώ χρειάζεται τόλμη και μεγάλη συνεργασία. Αυτές ήταν οι εμπειρίες μου, οι απόψεις μου και μακάρι να επιτευχθούν. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, δεν μπορούν να δοθούν εύκολες λύσεις και ιδιαίτερα πρέπει να στηριχθεί ο ιδιωτικός τομέας.
Α.Π.: Εγώ θέλω να μου πείτε τι περιμένουμε από την Ευρώπη, αν αυτή είναι εντάξει απέναντι μας και αν είναι εντάξει ο σχεδιασμός της σε περιοχές όπως η δική μας.
Π.Μ.: Η Ευρώπη να πούμε ότι είναι ένας μύθος γιατί αν εσύ είσαι προετοιμασμένος, οργανωμένος και τεκμηριωμένος με τις προτάσεις σου η Ευρώπη ανταποκρίνεται.
Λυπάμαι που θα ξανά αναφέρω τελειώνοντας το παράδειγμα της υδροδότησης του Βοΐου. Το έργο ήταν έτοιμο να απενταχθεί. Γιατί ήταν το ‘94-‘95 όπου ήταν γνωστό ότι το νερό θα ερχόταν από πάνω από τις αρένες του Γράμμου. Δεν κατορθώθηκε όμως αυτό ως δυνατότητα και έπρεπε να βρεθεί εναλλακτική λύση.
Βρήκαμε όχι από την Ευρώπη αλλά εμείς οι ίδιοι το κάναμε. Για να κάνουμε ένα φράγμα στην Πραμόριτσα. Και μάλιστα τα κονδύλια τότε γύρω στα 5 δις δραχμές, ήταν ελληνικά από το σεισμικό πρόγραμμα. Όμως μέσα από ένα αγώνα που κράτησε 3 χρόνια πείσαμε το Ταμείο Συνοχής που δεν ήταν τότε στη Δυτική Μακεδονία αλλά στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και ενώ ήταν έτοιμοι να απεντάξουν το έργο, όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά μέσα από την προετοιμασία που κάναμε και την επιχειρηματολογία έδωσαν όχι μόνο τα 5 δις για το υδρευτικό δίκτυο αλλά υιοθέτησαν και τα 5 δις του φράγματος που δεν ήταν αρχικά ενταγμένο αφού δεν προβλεπόταν τότε φράγμα.
Θέλω να πω με αυτό Αντώνη ότι αν εσύ δεν δουλέψεις η Ευρώπη γιατί να ανταποκριθεί.
Α.Π. : Κ. Μητλιάγκα σας ευχαριστούμε πολύ για τη δυνατότητα αυτή που μας δώσατε να κάνουμε αυτό το ταξίδι στο χρόνο και μας μεταδώσατε την εμπειρία σας από την διαχείριση όλων αυτών των προγραμμάτων που άλλαξε τη ζωή μας σε μεγάλο βαθμό και η εμπειρία σας σίγουρα θα είναι χρήσιμη και στο μέλλον.
Π.Μ.: Δε νομίζω εμείς είμαστε απόμαχοι Αντώνη, φτάσαμε στα 75, υγεία να έχουμε, αντοχές με το κορωνοϊό να έχουμε, ότι κάναμε- κάναμε αλλά βέβαια όποιος ζητήσει την γνώμη μου θα την έχει χωρίς να έχει την υποχρέωση να την ασπαστεί.
Α.Π.: Από την μικρή μου εμπειρία έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ότι οι Έλληνες τα προηγούμενα πολλά χρόνια δεν αναζητούσαν καλές πρακτικές και καλό είναι εδώ που φτάσαμε να αρχίσουμε να το κάνουμε και να ρωτάμε τους εμπειρότερους και αυτούς που έχουν βιώματα διαχείρισης καταστάσεων το πώς ανταπεξήλθαν.
Π.Μ.: Εσύ το λες με 2 απλές λέξεις, καλές πρακτικές. Εγώ χρησιμοποίησα έναν όρο νωρίτερα ότι χρειάζεται υπέρβαση και πραγματικές πρωτοβουλίες. Αυτές θέλουν τόλμη, καλές πρακτικές και προπαντός συνεργασία, συνέργεια και τολμηρές πρωτοβουλίες.
