Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής κατέθεσε αίτημα για τη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια ποινικής προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να διερευνηθεί η ύπαρξη ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών για τους πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων της Νέας Δημοκρατίας, τους κυρίους Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη.
Στο αίτημα υπάρχει η αναφορά και στο πόσα στρέμματα δήλωναν ως βοσκοτόπια και στη Δυτική Μακεδονία κτηνοτρόφοι από την Κρήτη.
Το νούμερο που αναφέρεται είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, 483.950 στρέμματα!
(σ. σ. αυτά για την Περιφέρεια μας μόνο, καθώς είχαν δηλωθεί, επίσης, 381.400 στην Πελοπόννησο, 85.850 στην Κάρπαθο, 29.170 στην Κω και 89.020 στη Ρόδο. Συνολικά, κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα)
***
Το νούμερο αυτό των στρεμμάτων, που μόνο μικρό δεν το λες, προκαλεί, αν μη τι άλλο, έκπληξη και το συνακόλουθο, εύλογο, ερώτημα, σε τι ποσοστό της συνολικής έκτασης της Δυτικής Μακεδονίας αντιστοιχεί.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν.
Η συνολική έκταση της Δυτικής Μακεδονίας είναι 9.451 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Αν τη μετατρέψουμε σε στρέμματα, τότε μιλάμε για ένα σύνολο 9.451.000.
Αυτό σημαίνει πως τα 483.950 στρέμματα που δήλωσαν ως βοσκοτόπια οι κτηνοτρόφοι από την Κρήτη δεν είναι και μεγάλο ως ποσοστό, με βάση πάντα το συνολικό αριθμό στρεμμάτων.
Σε τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι μόλις 484.
***
Προκύπτει όμως και ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα.
Άντε αυτοί, οι κτηνοτρόφοι από την Κρήτη, τα δήλωναν τα βοσκοτόπια στη Δυτική Μακεδονία.
Οι άλλοι, γιατί τα δέχονταν;
Υπήρχε περίπτωση ένας κτηνοτρόφος από την Κρήτη να φέρει τα ζώα του να βοσκήσουν στα δικά μας μέρη;
***
Για να συμβεί αυτό, με τη λογική πως τίποτα δεν μπορείς ν’ αποκλείσεις και πολλά μπορούν να συμβούν στον κόσμο αυτό, θα έπρεπε το κοπάδι του, μέρος ή το σύνολο του, να εκδράμει από την όμορφη και νησιωτική Κρήτη στην, επίσης, όμορφη αλλά βουνίσια Δυτική Μακεδονία.
Θα έπρεπε, δηλαδή, να φορτώνονταν σε κάποιο καράβι και στη συνέχεια με φορτηγά να έφταναν στα μέρη μας.
Ένα δρομολόγιο που, πάνω κάτω, θα διαρκούσε δύο μέρες ίσως και περισσότερο, με την ταλαιπωρία που συνεπάγεται γι’ αυτά τα ζωντανά.
Μια ταλαιπωρία που μετά από λίγο (σ. σ. σε μερικές μέρες, σ’ ένα μήνα, άντε σε δύο…) θα ήταν υποχρεωμένα να την υποστούν και πάλι προκειμένου να γυρίσουν στο νησί τους.
***
Εκτός βέβαια, αν τα μετέφεραν με αεροπλάνα, οπότε το ταξίδι τους θα διαρκούσε δύο, τρεις ώρες το πολύ.
Εξάλλου, λεφτά υπήρχαν (σ. σ. από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις εννοείται) άρα γιατί να μην κλείσουν ακόμα και πτήση τσάρτερ για να μην ταλαιπωρούνται τα έρημα τα ζωντανά.
***
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως τα ζωντανά της Κρήτης έφταναν με κάποιο τρόπο στη Δυτική Μακεδονία για να αξιοποιήσουν τα δηλωμένα τους βοσκοτόπια.
Είναι σίγουρο πως ερχόμενα από το κλίμα της Μεγαλονήσου, που είναι μεσογειακό και εύκρατο, θα είχαν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν εύκολα και γρήγορα στο δικό μας κλίμα, με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την αποδοτικότητα τους;
Οπότε, η μόνη λύση θα ήταν να εγκατασταθούν εδώ μόνιμα και σιγά σιγά να γίνουν μέρος της πανίδας του τόπου μας.
***
Ναι, αλλά τότε θα μπορούσαν και πάλι οι ιδιοκτήτες τους να πάρουν τις επιδοτήσεις τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή θα τις έχαναν;
Σ’ αυτό, δυστυχώς, δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε…
