Σε δύο από τους μεγαλύτερους αγώνες δρόμου που διεξάγονται στη χώρα μας έτρεξε ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων της ΑΕΚ Γιώργος Ζαχαριάδης (TEMONAEK).
Στις 19, 20 και 21 Απριλίου 2019 ο Γιώργος Ζαχαριάδης έτρεξε στον 8ο Δόλιχο δρόμο. Ένας απαιτητικός αγώνας που ενώνει δύο μεγάλα μνημεία της χώρας μας, τους Δελφούς με την Αρχαία Ολυμπία και την ψυχή με το σώμα, ένας διαφορετικός αγώνας που τα ζεις όλα.
Ο αγώνας έχει μήκος 255 χιλ και διάρκεια 48 ώρες. Η διαδρομή περιλαμβάνει 60% δασικούς δρόμους – χωματόδρομους και μονοπάτια και 40% ασφαλτοστρωμένους δρόμους που συνδέουν την κεντρική Ελλάδα με την Πελοπόννησο μέσω της γέφυρας Ρίου-Αντίρριου. Η ορεινή διαδρομή (από το Παναχαϊκό όρος) φθάνει σε ύψος έως 1100 μέτρα με συνολική θετική υψομετρική 5420 μέτρα και αρνητική 5930 μέτρα.
Λίγες μέρες αργότερα,10 και 11 Μαϊου 2019, ο Γιώργος Ζαχαριάδης, παρά την κούρασή του, έτρεξε σε έναν άλλο μεγάλο ιστορικό αγώνα, τον 20ο Ευχίδειο άθλο, απόστασης 215 χλμ, διάρκειας 36 ωρών.
Ο Ευχίδειος Άθλος είναι ένας ιστορικός υπέρ μαραθώνιος που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Κεντρική Ελλάδα. (Δελφοί – Πλαταιές). Είναι ένας από τους δύσκολους αγώνες υπέρ αποστάσεων και παράλληλα πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος λόγω του ιστορικού του υπόβαθρου. Αναβιώνει τα βήματα του Ευχίδα, ενός αρχαίου δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος κατά το μύθο, το 479 π.Χ., έτρεξε την απόσταση Πλαταιές – Δελφοί – Πλαταιές, μετά τη Μάχη των Πλαταιών, θέλοντας να φέρει στις Πλαταιές νέο «ιερό πυρ» από τους Δελφούς, από το ιερό του Απόλλωνα, γιατί οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι αυτό που είχαν μολύνθηκε από την παρουσία των Περσών.
Όπως λέει ο ίδιος, σε αυτόν το αγώνα οι δρομείς καλούνται να τρέξουν με τον Ευχίδα, να γευτούν το ελληνικό χρώμα του αγώνα, να συναντήσουν τις μούσες στον Ελικώνα, να εξαγνίσουν το σώμα τους στην Κασταλία πηγή, να φορέσουν δάφνινο στεφάνι και να μπουν νικητές στο Ιερό του Απόλλωνα, να ζήσουν μοναδικές εμπειρίες στους ιστορικούς δρόμους, να ξεπεράσουν τα όριά τους να γίνουν οι σύγχρονοι Ευχίδες!!!
Τέτοιοι αγώνες θέλουν Ψυχή, ξεπερνάς τα ανθρώπινα όρια και κάθε φορά νιώθεις κάτι διαφορετικό. Έχοντας όμως στο στήθος και στην καρδιά τον Πόντο και την ΑΕΚ, τίποτα δεν είναι δύσκολο, τα πόδια πάνε μόνα τους, η ψυχή μπροστά και το σώμα ακολουθεί.
Ευχαριστεί όλους όσους ήταν δίπλα στους δρομείς κι έδιναν κουράγιο, ένα χαμόγελο, έναν καλό λόγο. Συγχαίρει όλους τους δρομείς που έτρεξαν και προσπάθησαν κι έκαναν τον αγώνα τους, είτε φτάνοντας στο τέρμα ή όσα χιλιόμετρα μπόρεσαν.
Οι αγώνες αφιερωμένοι στα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Για το λόγο αυτό φορούσε φανέλα που έγραφε σχετικό μήνυμα και τερματίζοντας πάντα κρατούσε συμβολικά στα χέρια του το λουλούδι των Ποντίων, τα Αμάραντα (τη Παναϊας δάκριε).
