«Ψηλό βουνό, βαθιές χαράδρες», έλεγε ο γέροντας επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.
Και καθώς ήταν ψηλό βουνό, συζητήθηκε τόσο πολύ μέχρι τις μέρες μας, για τις θέσεις και τις απόψεις του για τον πολίτη, για το λαό, για τη χώρα, για την πίστη, για την ίδια τη ζωή.
Πιστός στο λόγο του Θεού και τους κανόνες της εκκλησίας, παραδοσιακός στη στάση ζωής, κατόρθωσε να υποτάξει τη σάρκα και τα γήινα στην ψυχή. Η ζωή του όλη ήταν μια νηστεία και προσευχή, ένα διαρκές κήρυγμα αγάπης προς το Θεό και τον συνάνθρωπο μας.
Την αλληλεγγύη, τον εθελοντισμό και τον ανθρωπισμό, έθετε ως βασικές παράμετρες για την πίστη προς τον Χριστό.
Έλεγε: «Όπου είναι ο Χριστός, εκεί είναι ο παράδεισος, όπου λείπει ο Χριστός, εκεί είναι η κόλασις. Και κόλασις έγινε ο κόσμος. Γιατί όλοι κατά το μάλλον ή ήττον διώξαμε το Χριστό μέσα από τις καρδιές μας».
Είχε βαθιά επίγνωση του ρόλου και της αποστολής του και τα χαρακτηριστικά ενός πραγματικού ηγέτη.
Φλογερός πατριώτης και φωτισμένος θρησκευτικός ποιμένας, με θρησκευτική, κοινωνική και εθνική δράση. Ήταν ένας ιεράρχης με πνευματικά και ηγετικά προσόντα, τελευταίος θεματοφύλακας των ιερών του Έθνους, εκρηκτικός και γενναίος, παθιασμένος αλλά και γαλήνιος.
Πολλές φορές επίσης έλεγε «κάθε τι που αγαπούμε περισσότερο από το Θεό, γίνεται είδωλο».
Κι αυτή τη μανία του ανθρώπου, να αποκτήσει υλικά αγαθά θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την αγάπη προς το Θεό, προσπάθησε να την αλλάξει.
Γι’ αυτό, κατά καιρούς ως ιεροκήρυκας και ως Μητροπολίτης, ο Αυγουστίνος Καντιώτης, πολέμησε εκδηλώσεις, χτύπησε νοοτροπίες, υπερασπίστηκε με πάθος και αυταπάρνηση τον απλό και φτωχό πολίτη και τάχτηκε κατά συγκεκριμένων εκπροσώπων της θρησκείας, του πολιτισμού και της πολιτικής.
Δε χαρίστηκε σε κανέναν. Αυστηρός με όλους και πρώτα με τον εαυτό του. Για τον Καντιώτη, κανένας δεν ήταν στο απυρόβλητο.
Πιστός και ασυμβίβαστος εκφραστής των ιδεών του, δεν δίσταζε να κρίνει και να επικρίνει όλους αυτούς που θεωρούσε ότι παρέκλιναν από το λόγο του Θεού.
Την κριτική του δεν απέφυγαν ούτε ιερωμένοι, ούτε οι έχοντες εξουσία και ανώτατα αξιώματα.
Ο Αυγουστίνος Καντιώτης φώτισε με τη σοφία και το έργο του την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας.
Τι να πρωτοθυμηθούμε από το μεγάλο έργο του και την προσφορά του, την εστία συσσιτίων με 8.000 μερίδες φαγητού που ίδρυσε στην Κοζάνη, τα οικοτροφεία φοιτητών και μαθητών, το εκκλησιαστικό γυμνάσιο και λύκειο, το γηροκομείο που περιθάλπει γέροντες ακόμα και σήμερα, τα βιβλία και τα δεκάδες περιοδικά που εξέδωσε, την αγάπη του για τον άνθρωπο και πολλά άλλα.
Θεωρείται από τις εξοχότερες μορφές, που δίδαξαν με το ήθος και την πίστη τους, πάντα δίπλα στο λαό και τους πιστούς.
Η πλημμυρίδα των πιστών, που ήρθαν από τα πέρατα της χώρας μας, για να προσκυνήσουν, δείχνει πόσο λαοφιλής ήταν, πόσο βαθιά έχει επηρεάσει τη ζωή μας.
Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φλώρινας, ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού και αγάπης προς τον κοιμηθέντα επίσκοπο μας, κήρυξε τριήμερο πένθος.
Σήμερα η Φλώρινα, όλοι εμείς, αποχαιρετάμε έναν άξιο και ανιδιοτελή αγωνιστή του «ευ ζειν», έναν ασυμβίβαστο κήρυκα της πίστης του Χριστού, ένα θρησκευτικό ηγέτη.
Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής του.
Με οδύνη ψυχής συνοδεύουμε σήμερα προς την αιωνιότητα, τον πνευματικό πατέρα και επί 33 χρόνια επίσκοπό μας.
Ας είναι ελαφριά η αγαπημένη του Φλωρινιώτικη γη που θα τον σκεπάσει.