Το Προολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ Γυναικών συνεχίζεται και ο Μιχάλης Κυριακάκης γράφει για την Ελληνική παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Αναλυτικά:
Με Ελληνική παρουσία το μπάσκετ γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο…
Την χώρα μας θα εκπροσωπήσει η παλιά παίκτρια του Απόλλωνα Πτολεμαΐδας Λίζα Θωμαΐδη κόουτς του Καναδά τα τελευταία χρόνια, που με δύο νίκες στον όμιλο του Βελγίου εξασφάλισε την πρόκριση!
Συγχαρητήρια Λίζα !!!
Επίσης η Γαλλία και η Κίνα πήραν σήμερα το εισιτήριο
Η Λίζα Θωμαΐδη κατάγεται από το Μεσοχώρι Φλώρινας και γράφει την δική της ιστορία εδώ και χρόνια με την εθνική Καναδά και την τελευταία πενταετία αντικαθιστώντας την Άλισον ΜακΝίλ έχει οδηγήσει το μπάσκετ γυναικών του Καναδά σε σπουδαίες διακρίσεις . Ασημένιο μετάλλιο το 2013 στο Παναμερικανικό , 5η θέση στο παγκόσμιο του 2014, χρυσό στους Παναμερικανικούς του 2015 , 7η θέση στην Ολυμπιάδα του 2016 στο Ρίο και χρυσό στους Παναμερικανικούς το 2017 . Εν ολίγοις έχει αλλάξει την ροή του Καναδικού μπάσκετ.
«Αυτή είναι μια συναρπαστική στιγμή για την εθνική ομάδα γυναικών μας”, δήλωσε η Λίζα Θωμαΐδη.
Από τη Φλώρινα στο Οντάριο
Στις φλέβες της Λίζας Θωμαΐδη κυλάει αίμα ελληνικό. Το λέει η ίδια και το αισθάνεται. Ο πατέρας της, Χρήστος Θωμαΐδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσοχώρι Φλώρινας, ένα μικρό χωριό κοντά στα σύνορα με Σκόπια και Αλβανία, στην εσχατιά της Ελλάδας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ακολούθησε κι αυτός το μεταναστευτικό ρεύμα, που παρέσυρε πολλούς Έλληνες στην ξενιτιά, και τα βήματά του τον οδήγησαν στον Καναδά. Εγκαταστάθηκε σε μια μικρή πόλη, το Ντάντας, στη νότια πλευρά της λίμνης Οντάριο, όχι πολύ μακριά από το Τορόντο, παντρεύτηκε μια Καναδέζα, την Σάντρα, και το 1972 έφεραν στον κόσμο τη Λίζα. «Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, οπότε κι εγώ νιώθω ότι ένα μεγάλο κομμάτι μου είναι ελληνικό. Άλλωστε έχω πολλούς Έλληνες συγγενείς εδώ στον Καναδά. Ζουν στο Τορόντο και τους επισκέπτομαι συχνά», λέει.
Από το Οντάριο στην… Πτολεμαΐδα!
Μετά την αποφοίτησή της από το κολέγιο έπαιζε και παράλληλα έκανε την προπονήτρια από εδώ και από εκεί, όμως δεν σκόπευε να ασχοληθεί με το μπάσκετ επαγγελματικά. Μέχρι που την ειδοποίησαν ότι υπήρχε μια πρόταση να πάει να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα, τη γενέτειρα του πατέρα της! Τη δέχθηκε κι έτσι στα μέσα της δεκαετίας του ’90 βρέθηκε στην Πτολεμαΐδα και φόρεσε για δύο χρόνια τη φανέλα του τοπικού Απόλλωνα.
Την πρώτη χρονιά η ομάδα έπαιξε στην Α1, αλλά υποβιβάστηκε, όμως τη δεύτερη αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην Α2 και επέστρεψε στην κορυφαία κατηγορία. Τότε, τη δεύτερη χρονιά, προπονητής του Απόλλωνα ήταν ο Κώστας Κυρατζής, ο οποίος θυμάται: «Η Λίζα ήταν πολύ καλή παίκτρια. Ψηλή, με ωραίες κινήσεις μέσα στη ρακέτα και αποτελεσματική. Ήταν όμως και θαυμάσιος άνθρωπος. Από τις καλύτερες κοπέλες που είχαμε στην ομάδα, είχαν όλοι να το λένε αυτό. Έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει, ακόμα κι όταν δεν μπορούσε να παίξει. Όπως σε ένα παιχνίδι με τον Αστέρα Εξαρχείων στην Αθήνα. Είχε χτυπήσει και δεν θα έπαιζε, όμως πριν από τον αγώνα πλησίασε μια συμπαίκτριά της στα αποδυτήρια και της έδωσε ένα σταυρουδάκι που είχε για φυλαχτό. Αφού δεν θα έπαιζε εκείνη, τουλάχιστον να προστάτευε τη συμπαίκτριά της! Εξαιρετική κοπέλα».
Κι η Λίζα όμως έχει να λέει τα καλύτερα για το πέρασμά της από τον Απόλλωνα: «Μου άρεσε πάρα πολύ το διάστημα που πέρασα στην Πτολεμαΐδα. Οι άνθρωποι εκεί ήταν τόσο φιλικοί. Με καλοδέχθηκαν και μου φέρθηκαν πάρα πολύ ωραία. Βέβαια, μετά από τόσα χρόνια, δεν έχω πια επαφή μαζί τους, εκτός από μια φίλη με την οποία επικοινωνούμε πού και πού και μένει στη Θεσσαλονίκη. Κρατάω ωστόσο όλες τις υπέροχες αναμνήσεις».
Η αλήθεια είναι πως δεν την έβγαλε ξανά ο δρόμος προς την Ελλάδα για να διατηρήσει επαφές. «Από τότε έχω επισκεφτεί την Ελλάδα μόνο μια φορά. Το Σεπτέμβρη του 2010 όταν ήρθαμε με την Εθνική Καναδά και μείναμε μια εβδομάδα στην Αθήνα για κάποια φιλικά με την ελληνική ομάδα πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήταν πολύ ωραία».
Από την Πτολεμαΐδα στον… δρόμο προς τη δόξα!
Τη δεύτερη χρονιά στον Απόλλωνα Πτολεμαΐδας η Λίζα δεν έπαιξε πολύ. Αιτία ήταν ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο, που την κράτησε εκτός δράσης στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν και στην ουσία την ανάγκασε να κόψει το μπάσκετ. «Μετά από αυτό τον τραυματισμό συνειδητοποίησα ότι οι μέρες μου ως μπασκετμπολίστρια ήταν μετρημένες. Θα έπρεπε να σταματήσω», λέει.
Παρακολουθώντας όμως τα παιχνίδια από τον πάγκο ανήμπορη να μπει μέσα και να παίξει, συνειδητοποίησε και κάτι άλλο. Ότι ήθελε να δει πώς μπορεί να μείνει στο άθλημα, ακόμα κι αν δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε. Να γίνει προπονήτρια. (Πηγή https://www.basketnews.gr/)
