Το E-PTOLEMEOS.GR παρουσιάζει μια νέα σειρά ηχητικών ντοκιμαντέρ, και σας προσκαλεί να τα εξερευνήσετε. Έρευνες και συνεντεύξεις με πρόσωπα της διπλανής πόρτας που έχουν κάτι διαφορετικό να μας πουν. Αναζητήστε τα podcasts του E-PTOLEMEOS.GR κάθε πρωί του Σαββάτου.
Χορηγός της σειράς είναι η Wattcrop, εταιρεία του Macquarie Green Investment Group. Η Wattcrop προσηλωμένη στις αρχές της αειφορίας, στοχεύει στην βιώσιμη ανάπτυξη για όλους, και επενδύει σε έργα πράσινης ενέργειας.
Ο Μελάς Γιαννιώτης πέρα από ένας διακεκριμένος ασφαλιστής τεράστιας εμβέλειας, είναι ένα από τα πλέον αξιόλογα τέκνα της Εορδαίας, για τον οποίο η περιοχή είναι υπερήφανη. Ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος που δημιούργησε μια αυτοκρατορία στο χώρο των Ασφαλειών, και έκανε όλη την Ελλάδα να μιλάει γι’ αυτόν. Είναι δημιουργός και Πρόεδρος του Ομίλου Ιντερσαλόνικα, όμως έχει πολύπλευρη δραστηριότητα καθώς ασχολείται με την ιστορική έρευνα και τη συγγραφή βιβλίων, με τον πρωτογενή τομέα, αλλά και με πλήθος ακόμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
Η ιστορία του Βλατσιώτη στην καταγωγή Μελά Γιαννιώτη ξεχωρίζει και εμπνέει, όχι μόνο γιατί ξεκίνησε από το μηδέν και κατέληξε στο απόλυτο success story, αλλά και γιατί ο ίδιος επιμένει να θέλει να προσφέρει στον συνάνθρωπο, αλλά και στον τόπο που τον γέννησε και τον έθρεψε. Επίσης, γιατί έχει μια αστείρευτη αγάπη για την Βλάστη την οποία επισκέπτεται συχνότατα μέχρι και σήμερα, αν και ασχολείται καθημερινά μαζί της. Η ιστορία του παρουσιάζεται στο 11ο Podcast του e-ptolemeos.gr, μέσα από μια συζήτηση με τον Αντώνη Πουγαρίδη, που κατέληξε σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση που συγκινεί.
Ο Μελάς Γιαννιώτης ξεκίνησε από τη μικρή, ορεινή κοινότητα της Βλάστης, καβάλα σε έναν γαϊδαράκο και διανύοντας μερικές συγκλονιστικές δεκαετίες δημιουργίας και επιχειρηματικής ανάπτυξης, είναι σε θέση να επιστρέψει σήμερα στο χωριό του που τόσο αγαπάει, με ένα από τα …ελικόπτερα της εταιρείας του. Ξεκίνησε με έναν χαρτοφύλακα στο χέρι και κατέληξε ως δαιμόνιος επιχειρηματίας, πολυπράγμων και ανήσυχος, να γίνει ιδρυτής του Ομίλου Επιχειρήσεων Ιντερσαλόνικα, ενός ασφαλιστικού κολοσσού, και ενός από τους μεγαλύτερους “παίκτες” στο χώρο των ασφαλειών στην Ελλάδα.
Η αγάπη του για τον τόπο του είναι παροιμιώδης, με τον ίδιο να λέει πως θέλει να αφήσει παρακαταθήκη στο τόπο που τον τράνεψε, έναν τόπο πλούσιο με προοπτικές. Όπως εξιστορεί στο podcast, γεννήθηκε στη Βλάστη αλλά ποτέ δεν έλειψε από το χωριό του και την Πτολεμαΐδα. Για την επιτυχία του, λέει και επιμένει: «Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στη ζωή αν ο άνθρωπος θέλει να πετύχει. Έλεγα ότι θα τα καταφέρω και τα κατάφερα. Η περιοχή μας θα συνεχίσει να αναδεικνύει ικανούς ανθρώπους. Δεν θα χαθεί ποτέ η Πτολεμαΐδα. Πριν τα ορυκτά είχε τα καπνά, που ήταν πλούτος. Πριν από αυτά είχε τα σιτηρά, πιο πριν τα αμπέλια. Ο πλούσιος κάμπος όταν τον δουλέψεις, αποδίδει. Έχει 5 Λίμνες και ένα ποτάμι με πολλές πηγές. Η μία, που ήταν έλος (κίτρινη Λίμνη) αποξηράθηκε και απέδωσε πλούτο. Έχει δάση και βλάστηση. Ο σκελετός του ελέφαντα που αποκαλύφθηκε στον Περδίκκα ηλικίας 2,5 εκατομμυρίων ετών μάς λέγει ότι εδώ υπήρξε «βλάστη», υπό την έννοια της αρχαιοελληνικής βοτανικής που σημαίνει πλούσια φύτρα, άρα τροφός ζωής και πνεύματος. Αυτά είναι παραδείγματα που πείθουν ή μας υποχρεώνουν να πιστέψουμε στον τόπο μας και στις ανεξάντλητες δυνατότητές του αιωνίως.
Έμπορος από …κούνια καβάλα στον γάιδαρο!
Ενδιαφέρον έχουν οι ιστορίες του από τη Βλάστη της παλιάς εποχής με τον ίδιο να τις περιγράφει. Ιστορίες όπως αυτή με την πρώτη του «εμπορική» πράξη: «Το 1947 σε μια ανώμαλη πολιτική κατάσταση και μια τρομακτική φτώχεια, η μάνα μου είπε να πάω να βρω τον ξάδερφό μου καβάλα στον γάιδαρο για να κάνουμε μια δουλειά. Φορτώσαμε ξερά ξύλα, πρώτη ύλη, και πήγαμε στο Δροσερό. Γυρίσαμε φορτωμένοι με πεπόνια. Αν θέλεις να δουλέψεις, βρίσκεις πρώτη ύλη και φυσικά αγαθά που τα αξιοποιείς. Αυτό έκαναν και οι πρόγονοί μας, φυτεύοντας «χρυσές λίρες», που ήταν οι δενδροκαλλιέργειες και τα γεωργικά προϊόντα.
Διηγείται επίσης, ιστορίες εμπορικής …τρέλας, όταν ο κόσμος της Βλάστης με τις ισχυρές εμπορικές ικανότητες, εμπορεύονταν τους καρπούς της γης στα παζάρια της περιοχής, όπου δεν κατέβαζαν τις τιμές αργά το μεσημέρι και μισοτιμής, διαμορφώνοντας έτσι ένα χρηματιστήριο αξίας της πρώτης ύλης ως σταθερή ποσότητα, γνωρίζοντας ότι το χρήμα είναι αυτό που χάνει την αξία του. Ένα λευκάδι πωλούνταν μία χρυσή λίρα στους τότε ξυλέμπορους της Πτολεμαΐδας, όπως και ένα κιλό αποξηραμένου σαλεπιού της Βλάστης (αρχαίας Ορχεΐδας, κοινώς ορχιδέα), ενώ τα θεραπευτικά και αρωματικά φυτά, ιδίως των μεγάλων λιβαδιών της Βλάστης, ήταν και είναι η βάση της διατροφής και υγείας.
Ιδιαίτερη αξία δίνει στη βλάστηση του χωριού του, τη Βλάστη των πολλών νερών: «Πρώτη ύλη στο χωριό είναι η βλάστηση, άλλωστε και το όνομα της Βλάστης προέρχεται από τη βλάστηση. Η Βλάστη και το Σισάνι είναι δύο λεκανοπέδια με λιβάδια. Τα λιβάδια έβγαζαν χόρτα, έβγαζαν τα καλύτερα θεραπευτικά φυτά (ιδίως καλέντουλα, λεβάντα, μέντα). Αυτά τα πουλούσαν και τα εμπορεύονταν. Τα χορτάρια ήταν βασική τροφή για τα ζώα. Ήξεραν και έβγαζαν τα χρήσιμα του τόπου, ήξεραν να αξιοποιήσουν την πηγή πλούτου. Υπάρχουν λιβάδια ολόκληρα, σαλέπι, μανιτάρια, σαλιγκάρια. Το βασικότερο είναι η πολύνερη Βλάστη», λέει με αγάπη και νοσταλγία.
Όσο για τα περίφημα…«Λιβάδια» της Βλάστης, θυμάται την εποχή που πάγωναν το χειμώνα και διαμορφώνονταν ένα τεράστιο παγοδρόμιο που έπαιζαν τα παιδιά του χωριού. Σημειώνει επίσης, ότι η σημαντικότητά τους για την ανάπτυξη της βλάστησης, τόσο για την κτηνοτροφία όσο και για τα πολύτιμα βότανα, είναι ο λόγος που δεν οικοπεδοποιήθηκαν ακόμη και δεν πρέπει να συμβεί ποτέ αυτό.
Σερβιτόρος, ΑΕΒΑΛ, Εμπορική Τράπεζα και …ασφάλειες!
Το επαγγελματικό του ταξίδι ξεκίνησε ως εφημεριδοπώλης του εκ Βλάστης Πράκτορα Τσατσαγιάννη και μετά σερβιτόρος στην ταβέρνα Τζιώρα-Πλεξίδα, που άνοιξε στην Πτολεμαΐδα, ενώ ως μαθητής Γυμνασίου, όπως όλοι τότε, πουλούσε σάμαλι για να καλύψει τα έξοδα της 8ήμερης εκδρομής. Υπηρέτησε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός στο Στρατό και έπειτα μπήκε στην ΑΕΒΑΛ όπου εργάσθηκε ως βοηθός λογιστή και προσωπάρχη από το 1962.
«Για να πετύχει η δουλειά, θέλει δουλειά», λέει, βάζοντας στόχο να δώσει εξετάσεις προκειμένου να έχει καλύτερο μισθό και προοπτικές, καθώς συνειδητοποίησε πως εάν δεν είχες οποιοδήποτε πτυχίο, έπαιρνες «τρεις κι εξήντα». Έτσι στα 26 του, δίνει εξετάσεις και περνάει στην Εμπορική Τράπεζα και στη Βιομηχανική Σχολή (σημερινή Στατιστική και Ασφαλιστική Επιστήμη) στον Πειραιά. Όντας φοιτητής, στον Πειραιά και εργαζόμενος στο Υποκατάστημα Συγγρού της Εμπορικής Τράπεζας, μετατίθεται υποχρεωτικά από την Αθήνα στην μακρινή…Κοζάνη! Η Αθήνα του κέντρου τον «απέβαλε» ως Μακεδόνα και τον έστειλε πίσω στον τόπο του παρότι ήταν εκεί Σπουδαστής! Αυτήν την «εκδίκηση» δεν την ξέχασε ποτέ.
Ο Μελάς Γιαννιώτης μίλησε, επίσης, για την προσπάθειά του να πάρει το πτυχίο ενώ εργαζόταν, ταξιδεύοντας όλη την νύχτα προς Αθήνα, ώστε να δώσει την άλλη μέρα εξετάσεις, αλλά και τη θέλησή του να πετύχει, περιγράφοντας «δύσκολες» ιστορίες μέχρι να πάρει το πτυχίο. Λόγω του ότι η σύζυγός του εκείνη την εποχή δεν ήθελε να μείνουν στην Κοζάνη, οδηγήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μιας και στην Πτολεμαΐδα οι θέσεις ήταν καλυμμένες. Στη Θεσσαλονίκη, συνέχισε να εργάζεται στην Εμπορική Τράπεζα, κάνοντας και ασφαλίσεις, πίσω από τα γκισέ του καταστήματος στην Εγνατία οδό, κοντά στον Βαρδάρη.
Αποφάσισε να γίνει ασφαλιστής όταν αντιλήφθηκε την επιχειρηματική ευκαιρία κατά τη διάρκεια μιας συναλλαγής πελάτη στην τράπεζα! Ένας παρατυχών παλαιός ασφαλιστής, συνειδητοποίησε ότι «κόβει» το μάτι του νεαρού Μελά Γιαννιώτη, και του είπε: «Δεν έρχεσαι το απόγευμα από το γραφείο;» Παραιτήθηκε από την Τράπεζα και άνοιξε δικό του πρακτορείο ως ασφαλιστής, πουλώντας συμβόλαια ξένων ασφαλιστικών εταιριών. Του έκανε μάλιστα πρόταση μια Γερμανική Ασφαλιστική Εταιρεία, δίνοντάς του το υποκατάστημα Βορείου Ελλάδος. Σε ηλικία 29 ετών είχε παροχές αδιανόητες για την εποχή, ενώ στα 30 ήταν ήδη ολοκληρωμένος επαγγελματίας επί των ασφαλίσεων με βοηθό την σύζυγό του Πάτρα. Πήγε στην Γερμανία όπου εκπαιδεύθηκε και του πρότειναν να αφήσει το υποκατάστημα στη Θεσσαλονίκη και να κατέβει – πως τα φέρνει η ζωή – στην Αθήνα, ως νόμιμος αντιπρόσωπος. Δεν δέχθηκε να πάει στην Αθήνα, καθώς είχε «παρελθόν» με την μετάθεση του από την Τράπεζα. Ζήτησε όμως, αρμοδιότητες προκειμένου να εξελιχθεί και να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Όμως δεν σταμάτησε εκεί καθώς θέλησε να ανοίξει τα δικά του φτερά. Έτσι από διευθυντής υποκαταστήματος γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας αποφάσισε να ιδρύσει ασφαλιστική εταιρεία (την τότε «ΔΙΑΝΑ»), συνεταιρικά στην αρχή με δύο τραπεζικούς και δύο βιομηχάνους.
Η ίδρυση του Ομίλου ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ
«Η ζωή είναι μια σκάλα. Την ανέβηκα σιγά σιγά, παρότι φαίνεται σε πολλούς ότι ανέβηκα γρήγορα. Άργησα να ολοκληρωθώ και να γίνω γνωστός», παραδέχεται, αφού όπως λέει η ασφαλιστική αγορά ήταν κλειστός χώρος προνομιούχων και πολλών συμφερόντων.
Η πρώτη ασφαλιστική εταιρεία «ΔΙΑΝΑ» δεν πήγαινε καλά και με τόλμη αποχώρησε και από αυτήν παίρνοντας το 25% ποσοστό του, με το οποίο ίδρυσε την πρώτη μικρή ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ. Στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της νέας εταιρίας Πρόεδρος ήταν ο Λεωνίδας Παλαμάρης τέως Διευθυντής του στην Εμπορική Τράπεζα Θεσσαλονίκης και μεταξύ άλλων ως Σύμβουλος ήταν και ο «άγνωστος» τότε έμπορος Παναγιώτης Ψωμιάδης, μετέπειτα γνωστός πολιτικός. Το πρώτο άτυπο Συμβούλιο συνέθεσε την επωνυμία της εταιρείας, όπου προτάχθηκε το «ΙΝΤΕΡ» ως διεθνώς ελκυστικό προς την Θεσσαλονίκη, «κουμπώνοντας» με το διεθνές όνομά της. Αναφέρθηκε ο Μελάς Γιαννιώτης και στο σήμα της εταιρείας που είχε κάνει αίσθηση την εποχή εκείνη και ήταν ο 16κτινος Ήλιος των Αιγών (Βεργίνας) και το οποίο ο Μελάς Γιαννιώτης, εμπνεύστηκε από ένα μενταγιόν, που είχε φιλοτεχνήσει ο διακεκριμένος κοσμηματοπώλης Ζολώτας.
Έτσι ιδρύθηκε το 1978 η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ Γενικών Κλάδων Ασφαλίσεων και δέκα χρόνια αργότερα, το 1988, ιδρύθηκε η πρώτη Ασφαλιστική Εταιρία Ζωής και Υγείας ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, εκτός Αθηνών. Έτσι πήρε και την «εκδίκησή» του κάνοντας άλλο κέντρο των Ασφαλίσεων την Θεσσαλονίκη.
Και για τα κεφάλαια που απαιτούνταν, πήγε πρώτα στον τόπο που τον γέννησε, την Εορδαία και μετά σε όλη την Βόρεια Ελλάδα. Ήξερε ότι θα πάει καλά, προτείνοντας στους συμπατριώτες του να γίνουν μέτοχοι, να επενδύσουν και να ωφεληθούν. Η περιοχή και όλη η Βόρεια Ελλάδα τον στήριξε και του έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσει Επιχειρήσεις χρήσιμες στον τόπο και με θέσεις εργασίας σε όλη την Β.Ελλάδα. Μάλιστα με συγκίνηση διηγείται το πώς έκανε Μέτοχο τον νεαρό τότε εκδότη Κοσμά Πουγαρίδη, ανάμεσα στους Πτολεμαϊδιώτες που τον στήριξαν. Σε μεγαλύτερο επίπεδο, υπήρξαν και δεκάδες, πολύ σημαντικά ονόματα του τότε επιχειρηματικού κόσμου της χώρας που πίστεψαν στο όραμα του Μελά Γιαννιώτη, τον στήριξαν και κατά καιρούς υπήρξαν μέτοχοι της εταιρείας, όπως ο Αλέξανδρος Μπακατσέλος, o Ισίδωρος Κούβελος, αλλά και ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης.
«Έφτασα στο κατώφλι του Χρηματιστηρίου, και όταν κατάλαβα τι πρόκειται να συμβεί, υποχώρησα και δεν μπήκα. Με πρόβλεψη και με προνοητικότητα. Έτσι προστάτευσα και τα χρήματα όσων Επενδυτών μου τα είχαν εμπιστευθεί», δηλώνει υπερήφανα, γεγονός που όλοι του το αναγνώρισαν έμπρακτα και με δίκαιους επαίνους ευγνωμοσύνης.
Ο Τόττης, ο Ζαμανίδης, ο Πλακεντάς, και η Βλάστη που πληρώνει συμβολικά κέρδη στον Δήμο Εορδαίας από την Ενεργειακή της Κοινότητα!
Η περιοχή μας και οι άνθρωποί της, τον τίμησαν και τον αγκάλιασαν. Άνθρωποι όπως ο Πέτρος Τόττης, που όπως ο κ. Γιαννιώτης λέει, είχε φιλοπρόοδο μυαλό βοήθησε στην ανάπτυξη του δικτύου επείγουσας αερομεταφοράς ασθενών. Η αιτία και η αφορμή, για να δημιουργήσει ο Μελάς Γιαννιώτης στόλο με αεροπλάνα και ελικόπτερα, ήταν για να σώζονται ανθρώπινες ζωές και στην Β.Ελλάδα. Με τον τότε Δήμαρχο Πτολεμαΐδας Πέτρο Τόττη, έκαναν μια πρωτοφανή για την εποχή επίδειξη διάσωσης σε κατεπείγουσες περιπτώσεις αερομεταφοράς ασθενών, στο γήπεδο της Πτολεμαΐδας. Μαζεύτηκαν χιλιάδες κόσμου και την παρακολούθησαν, δυστυχώς όμως οι επόμενοι δήμαρχοι δεν συνέχισαν την προσπάθεια αυτή με ένα συμβολικό ασφάλιστρο 1 ευρώ κατά Δημότη. «Και ποτέ δεν είναι αργά» να διορθωθεί αυτό.
Ο Μελάς Γιαννιώτης μίλησε εκτενώς και για ένα άλλο από τα «παιδιά» του, το εγχείρημα της Ενεργειακής Κοινότητας Βλάστης, το οποίο στηρίχθηκε από τον εξαιρετικό – όπως τον χαρακτηρίζει – πρώην Δήμαρχο Εορδαίας Σάββα Ζαμανίδη, εγχείρημα που ολοκλήρωσε ο νυν δήμαρχος Παναγιώτης Πλακεντάς για τον οποίο λέει μάλιστα ο κ. Γιαννιώτης ότι «έχει πολύ ανοιχτούς ορίζοντες» και είναι αυτός που ως Νομαρχιακός Σύμβουλος «ξεκόλλησε» τις πρώτες αδειοδοτήσεις για την πρώτη κατά ίδρυση στην Δυτ.Μακεδονία Ενεργειακή Κοινότητα Βλάστης.
Τι έγινε όμως με την Ενεργειακή αυτή Κοινότητα; «Σήμερα η ορεινή Βλάστη αποδίδει συμβολικά κέρδη στον Δήμο Εορδαίας από τις ΑΠΕ. Δεν είναι το ποσό, αλλά η πράξη. Ο Δήμος Εορδαίας είναι μέτοχος της Ενεργειακής Κοινότητας Βλάστης, με το πρώτο της έργο να είναι έξω από την Αναρράχη και να φέρνει έσοδα στον Δήμο», λέει με καμάρι.
Ο Μελάς Γιαννιώτης συνεχίζει να μιλά με περηφάνια για τη Βλάστη, και το όνειρό του για την περιοχή: «Η Βλάστη έχει να προσφέρει πολλά στην Πτολεμαΐδα και ευρύτερα, πρώτα με τα πολλά τρεχούμενα νερά της κατά τους πολλούς χειμερινούς μήνες, που είναι και ο πλούτος της. Πρέπει να αξιοποιηθούν. Αυτά θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και έσοδα για άλλα έργα και άλλες θέσεις. Θα γίνει ένα ίδρυμα στο χωριό, προς όφελος όλων μας. Προσπαθώ εδώ και 15 χρόνια να το κάνω ως Κληροδότημα και δωρεά αλλά με τρόπο που να μείνει αιωνίως στον τόπο και για τον τόπο. Το ίδρυμα θα έχει έσοδα από τις αναξιοποίητες τοπικές πηγές πλούτου και θα τα διαθέτει για τη συνεχή δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με ανθρώπους από την περιοχή, ώστε να ξαναχτυπήσει το κουδούνι του Σχολείου στο χωριό. Το λέω και κοντεύω να δακρύσω. Επιθυμώ να ξανακούσω το κουδούνι να χτυπάει στη Βλάστη, έστω και με έναν μαθητή».
Η ανάγκη παροχής στον συνάνθρωπο και τα 3 «Δ»
Πως κατέληξε να γίνει κολοσσός η ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ και γιατί πέτυχε; Ο ίδιος απαντάει ξεκάθαρα: «Η ανάγκη προσφοράς στον συνάνθρωπο, που δεν είναι ούτε άψυχος αριθμός και ούτε κωδικός».
Περιέγραψε, μάλιστα, περιστατικά που με τα ελικόπτερα της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ σώθηκαν ανθρώπινες ζωές που αλλιώς δεν θα σωζόταν, από μέρη όπως τη Θάσο, το Άγιο Όρος αλλά και την Πτολεμαΐδα. Σώθηκαν ακόμα και άνθρωποι που ήταν ξένοι, και ως αντιπρόσωπος της εταιρείας που ήταν ασφαλισμένοι στη Γαλλία, ο Μελάς Γιαννιώτης συνέβαλλε στο να σωθούν θύματα τροχαίου ατυχήματος που βρέθηκαν στην Ελλάδα και να μεταφερθούν σώοι με αερομεταφορά στη Γαλλία.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή του για όλα όσα έχει κάνει. Για τον Μελά Γιαννιώτη η ηθική επιβράβευση είναι απείρως σημαντικότερη από την οικονομική. Ό,τι κάνει το κάνει για τον τόπο του, και το λέει σε όλους τους τόνους, ενώ για το μυστικό της επιτυχίας του, απαντάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι είναι «τα 3 Δ»: «Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και τίποτα άλλο. Τα πάντα είναι θέμα δουλειάς. Άνθρωπος που δουλεύει μην τον φοβάσαι», σημειώνει, παρά τον ισχυρότατο ανταγωνισμό τον οποίο αντιμετώπισε, και τελικά τον κέρδισε.
Η κουβέντα από το μελισσόχορτο στην BANK OF AMERICA
Ο Μελάς Γιαννιώτης είναι πολύπλευρος και πολυπράγμων. Από την καθημερινή ενασχόληση – ακόμα και σήμερα – με την χλωρίδα της Βλάστης, η συζήτηση μπορεί να μεταπηδά σε πολυεθνικούς τραπεζικούς και ασφαλιστικούς κολοσσούς. Λέει πως «αν δεν χρειαζόταν τα 10 δάχτυλα δεν θα είχαμε 10». Ασχολείται από …στρουθοκαμήλους μέχρι την παραγωγή μελιού, έχοντας εκατοντάδες κυψέλες μελισσών στην Βλάστη μέχρι τη Χαλκιδική. Όπως λέει, αυτή η πολύπλευρη δράση του, του «αδειάζει» το μυαλό και τον κάνει να αισθάνεται δημιουργικός.
Η κουβέντα για την αγαπημένη του ασχολία, τα μελίσσια του, αποκαλύπτει από πού προκύπτει το μικρό όνομά του. Δόθηκε αφενός προς τιμήν του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά, και αφετέρου λόγω της παραδοσιακής μελισσοκομικής ασχολίας του παππού του. Σημειωτέο είναι, το ότι και ο εγγονός του, γιος του σημερινού CEO της Ιντερσαλόνικα Κωνσταντίνου Μ.Γιαννιώτη και ικανότερου του πατρός του, φέρει επίσης το όνομα Μελάς Γιαννιώτης ο 2ος, έφηβος πλέον.
Αυτό σημαίνει ότι ο Όμιλος ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ έχει γερές βάσεις και ευρύτατο μέλλον, αφού ήδη είναι ο μεγαλύτερος Ελληνικός Όμιλος στον χώρο των Ασφαλίσεων.
Το μέλλον της Βλάστης
Ερωτώμενος σχετικά, ο Μελάς Γιαννιώτης μίλησε για την πορεία της Βλάστης, μετά και τη μείωση του πληθυσμού της τα τελευταία χρόνια αλλά και τι σκέφτεται για το μέλλον. Όπως εξηγεί, η βλάστηση της γης και τα νερά της, δηλαδή η διατροφή, είναι το μέλλον.
«Η γη δεν έχει πλέον δυνατότητα να θρέψει τον πληθυσμό της. Ο πληθυσμός αυξάνεται ετησίως. Οι γεννήσεις παγκοσμίως είναι πολύ περισσότερες από τους θανάτους, πλην της Ελλάδος. Πριν από έναν αιώνα είχαμε αύξηση πληθυσμού, παρά την πανδημία γρίπης. Η γη από τις 20 Ιουλίου του 2020 δεν μπορεί να θρέψει τον πληθυσμό της. Εξ αυτών προκύπτουν και θα αναζητούνται τα τρία βασικά αγαθά του ανθρώπου που είναι και θα είναι συνεχώς η διατροφή, το νερό και η ενέργεια.
Στη Βλάστη τα έχουμε όλα από την φύση. Αν συμβεί οτιδήποτε και για λίγες ημέρες μπορούμε να επιζήσουμε αυτόνομα! Η περιοχή της Βλάστης έχει βλάστηση που πρέπει να αξιοποιηθεί. Παράγει ετησίως ποσότητες από τις οποίες θα εκπλαγούν και οι ειδικοί, που ως παράδειγμα αναφέρονται οι αναξιοποίητοι τόνοι βιομάζας, από τα μεγάλα λιβάδια μας, μάλιστα δίνω και τη σχετική «ιδέα» αξιοποιήσεως», σημειώνει με έμφαση.
Τέλος, προτρέπει τους πάντες να προφυλάξουν τα δάση και ιδίως την οργιώδη βλάστηση της περιοχής, ώστε «να την κρατήσουμε ακέραιη και δική μας για να μην έρθουν να την καταπατήσουν άλλοι και από αλλού ξένοι, όπως ήδη συμβαίνει αλλού», όπως λέει.
Για την τουριστική ανάπτυξη της Βλάστης, δηλώνει αισιόδοξος, λέγοντας ότι πρέπει να αξιοποιηθεί γενικότερα, μιας και υπάρχουν πολλά επισκέψιμα αξιοθέατα (Μοναστήρι Αγίου Παντελεήμονα, το Μοναστήρι στο Σισάνι, ο Άγιος Νικόλαος Βλάστης, ο Άγιος Μάρκος με την εικόνα του που βρέθηκε στην περιοχή, ο υδρόμυλο της οικογένειάς του που ο ίδιος ανακατασκεύασε κ.α.) και καταλήγει με συγκίνηση: «Η Βλάστη έχει βλάστηση και όλα αυτά είναι πλούτος. Δεν μπορούμε να τον πετούμε. Από το απλό σαλέπι μέχρι το τσάι και τα φαρμακευτικά βότανα και ιδίως τα νερά της ζωής μας. Εκεί πρέπει να δώσουμε την προσοχή μας».
Η συζήτηση κλείνει, λέγοντας ότι ο ίδιος παραμένει χρήσιμος και όχι απαραίτητος στα Διοικητικά του Ομίλου, ενώ έχει επικεντρωθεί στα αναπτυξιακά της Βλάστης. Πλέον οι εταιρείες βρίσκονται στα χέρια του γιου του Αντιπροέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου του Ομίλου Ιντερσαλόνικα. Μάλιστα έκλεισε λέγοντας: «Προτιμώ να ομιλώ με έργα και όχι λόγια, δηλαδή με τα τρία Δέλτα».
Δείτε αναλυτικότερα για την ιστορία του ομίλου ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ ΕΔΩ
Κείμενο: Βάσω Σάφη
