Μέχρι τα μέσα Απριλίου θα έχει αποχωρήσει από το Βελβεντό η Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων ανήλικων Προσφυγόπουλων

Ολοκληρώνεται το πρόγραμμα φιλοξενίας παραμονής ασυνόδευτων ανήλικων προσφυγόπουλων στο ξενοδοχείο ΑΓΝΑΝΤΙ στο Δήμο του Βελβεντού.

Το θέμα απασχόλησε το δημοτικό συμβούλιο Βελβεντού, όπου έγινε μια συζήτηση με τη συμμετοχή της Ειδικής Γραμματείας Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης και της ΜΚΟ Solidarity Now, που είχε και την ευθύνη της λειτουργίας της δομής, στο Βελβεντό.

Με βάση τα όσα ακούστηκαν και όπως επεσήμανε και ο δήμαρχος Μανώλης Στεργίου μέχρι και τις 10-15 Απριλίου το ξενοδοχείο δεν θα λειτουργεί ως δομή φιλοξενίας.

Από την πλευρά της Solidarity Now η κ. Ν. Λυμπεράκη τόνισε μεταξύ άλλων πως αισθάνεται ότι είχε ανταπόκριση στην προσπάθεια που έγινε. «Θα κάνουμε μια αξιοπρεπή έξοδο, όπως πιστεύω κάναμε μια πολύ αξιοπρεπή είσοδο στην κοινωνία του Βελβεντού. Θα ήθελα πολύ να ξανα-συζητήσουμε την εμπειρία μετά από 2-3 χρόνια. Σε ό,τι μας αφορά θα προχωρήσουμε στην ολοκλήρωση και σταδιακή έξοδο από τη δομή. Μάθαμε κοντά στα παιδιά και σε εσάς», είπε χαρακτηριστικά.

Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βελβεντού Βάϊα Μαλλού τόνισε πως θα ήταν καλό να λαμβάνεται υπόψη και η τοπική κοινωνία, στην οποία λειτουργεί η δομή, θέτοντας πως έγινε μια παρέμβαση στον τόπο, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο τόπος στον σχεδιασμό που έγινε με την έννοια ότι δεν υπήρξε πρότερη ενημέρωση.

Η κ. Ειρήνη Αγαπηδάκη, Ειδική Γραμματέας προστασίας ασυνόδευτων Ανηλίκων, τόνισε πως κλήθηκε να πάρει αποφάσεις πολύ γρήγορα, όταν προέκυψε η ανάγκη για φιλοξενία των παιδιών αυτών, λέγοντας πως πολλές φορές μίλησε έκτοτε με τον δήμαρχο, λέγοντας επίσης πως κατανοεί την ανάγκη του δεσμού των κατοίκων με τον τόπο του. Αναφέρθηκε στην πολύ καλή συνεργασία που υπήρξε με την κ. Λυμπεράκη και τον ΔΟΜ. Είπε πως για το θέμα της σίτισης και αν δεν υπήρξαν πιεστικές συνθήκες θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα, ωστόσο, συμφώνησε με την κ. Λυμπεράκη, στο μέλλον να ξαναγίνει η συζήτηση για τους πιθανούς βαθύτερους φόβους που είχαν οι κάτοικοι και αυτό να συζητηθεί στο μέλλον.  Η ίδια τόνισε πως υπήρχε έκτακτη παράμετρος και αν υπήρχε σχεδιασμός για κάτι πιο μόνιμο θα γινόταν συζήτηση.

Η κ. Μαλλού απάντησε σε αυτό, πως η σκέψη της ήταν για το πως θα μπορούσαν να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη, θέτοντας τους όρους φιλοξενίας που θα έπρεπε να τιμούν και την τοπική κοινωνία, για αυτό και έθεσε το θέμα της ανάγκης επικοινωνίας με την τοπική κοινωνία.