Διευθυντής απ’ όσο παλαιότερα ξέρω, ο συγχωρεμένος Κ. Θεοδωρίδης οργάνωσε τέλεια το τμήμα με τους πολύ καλούς συνεργάτες του. Του απενεμήθη τιμής ένεκεν στο τμήμα η προσωνυμία του.
Στη συνέχεια τα ηνία κράτησε γερά ο πολύ ανθρώπινος και γλυκύτατος ορθοπεδικός, το βάλσαμο των πονεμένων κ. ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΔΗΣ, υπερβάλλοντας εαυτόν. Τώρα συνταξιούχος πλέον ιδιωτεύει στην Πτολεμαΐδα και σε κλινική της Κοζάνης.
Τον διαδέχτηκε ένας άλλος σπάνιος, φίλος με πολλά προσόντα διευθυντή, ο κ. ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ κάνοντας ιδιαίτερη τιμή στους κατοίκους της πόλης μας, αλλά και της ιδιαίτερης πατρίδας του, στους Φλωρινιώτες, που τιμώντας τον συνέρρεαν, βρίσκοντας θαλπωρή κοντά του και όχι μόνο. Και αυτός πλέον πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε, συνεργαζόμενος με τον κ. Τ. Κοντούδη στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα. Ενώ η αγάπη του κόσμου τον ανέδειξε βουλευτή ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.
Πρόσφατα για προσωπικό μου χειρουργείο στο γόνατο ευτύχησα να γνωρίσω τον νυν δ/ντη κ. ΜΙΛΤΙΆΔΗ ΚΥΡΟΥ, ο οποίος φέρεται υπέροχα σε ασθενείς και προσωπικό. Ως και λουλούδι για τα γενέθλια μου έφερε, που έμαθε τυχαία χτες. Τέτοιοι άνθρωποι βέβαια σπανίζουν. Θεώρησα ευτύχημα την γνωριμία μου μαζί του.
Πριν όμως πάρω την απόφαση για το Μποδοσάκειο ταλαντεύτηκα πολύ, αν πρέπει να ακολουθήσω την μοντέρνα τεχνική, την Ρομποτική, που ο καθηγητής στη Θεσσαλονίκη κ. ΤΡΥΦΩΝ ΤΟΤΛΗΣ που χειρουργεί στον Άγιο Λουκά μου εξήγησε ότι γίνεται πολύ σοβαρή δουλειά, ή να ακολουθήσω την παραδοσιακή.
Συζητώντας με τους προαναφερθέντες κ Κοντούδη και κ Σαμαρά ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΌΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΕΞΕΛΙΣΣΌΜΕΝΟ ΑΣΤΈΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΊΧΑ ΤΙΣ ΚΑΛΎΤΕΡΕΣ ΣΥΣΤΆΣΕΙΣ, τον κ .ΗΛΙΑ ΣΑΡΒΑΝΗ, γόνος αγαπημένων συναδέρφων. Αφού τον γνώρισα και άρχισα να συνεργάζομαι μαζί του για κάποιες θεραπείες, άρχισα να βλέπω στο πρόσωπό του τον άνθρωπο, που θα γιάνει τον πόνο μου. Τον εμπιστεύτηκα απόλυτα. Είχε τον τρόπο και τα επιχειρήματα, που με έπεισαν. Σύντομα κατάλαβα ότι πρέπει να χειρουργηθώ.
Εδώ και λίγες μέρες 5,χειρουργήθηκα από τον κύριο Η. ΣΑΡΒΑΝΗ, σε συνεργασία με την εξαιρετική αναισθησιολόγο του νοσοκομείου μας, Κ. ΤΣΑΜΗΤΡΟΥ ΑΙΜΙΛΙΑ.
Κατά τα λεγόμενα των γιατρών και κατά πώς νιώθω εγώ, θεωρώ την επέμβαση επιτυχή.
Όμως δεν εστιάζω μόνο στους γιατρούς, ανάμεσα τους και ο εξαίρετος κΔ. ΠΑΡΜΑΚΗΣ,, που ο γλυκός του λόγος παρηγορεί.
Οι δε ειδικευόμενοι γιατροί, ΜΕΓΑΛΕΙΟ. ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΙΑΝΝΟΥΛΙΔΗΣ, ΚΑΡΑΔΗΜΟΣ….. Η ψυχολόγος Κ ΆΝΝΑ, με όλη την ψυχολογική κατάρτιση τέρπει και ανακουφίζει τις πονεμένες ψυχές.
Η φυσικοθεραπεύτρια κ. ΈΝΝΟΙΑ με όλες τις προσπάθειες της, μας φέρνει στα ίσα της ζωής. Μας εγείρει από το κρεβάτι του πόνου, για να μας δώσει πνοή στα πονεμένα μας άκρα. Αλλά και το τιμ των νοσηλευτών και νοσηλευτριών, προεξάρχουσας της προϊσταμένης κ ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ, που με ζήλο ξεχωριστό δίνει σεμινάρια συμπεριφοράς πετυχαίνει τα μέγιστα για να έχουμε τη νοσηλεία που χρειαζόμαστε.
Είναι περιττό να μιλήσω για την καθαριότητα και την υγιεινή του χώρου. Τα πάντα λάμπουν. Αλλά και η διατροφή, σπουδαίος παράγων να μείνει κάποιος ασθενής μέσα, είναι καλύτερη ακόμη και από τα σπίτια μας.
Τώρα σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε ο συγχωρεμένος Καθηγητής της ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗΣ του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης όταν πριν από χρόνια, επί κ. Κ Θεοδωρίδη δ/ντη, έγραψε στον τοπικό τύπο, πως τίποτα δεν έχει να ζηλέψει η ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗ Πτολεμαΐδας από τις καλύτερες κλινικές της Ελλάδας.
Προσωπικά ένιωσα την υποχρέωση να γράψω τα παραπάνω. Αλλιώς θα ήμουν αγνώμονας. Εύχομαι υγεία και ευτυχία σε όλους τους παράγοντες της ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΗΣ και ας αποτελεί λαμπρό, προς μίμηση, παράδειγμα.
