Οι νέοι με τους αγώνες, που έχουν δώσει κατά την διάρκεια της πολιτικής ζωής του τόπου απέδειξαν πολλές φορές, ότι δεν αποτελούν μια ξεχασμένη, μπερδεμένη και αδρανή κοινωνική ομάδα. Οι αγώνες του Πολυτεχνείου, των Ιουλιανών και τα γεγονότα του Μάη του 68 αποδεικνύουν, ότι οι νέοι έχουν φωνή και ξέρουν να διεκδικούν αυτό, που τους αξίζει ακόμα και αν πρέπει να θυσιάσουν την ζωή τους. Σήμερα, χωρίς διάθεση γενίκευσης, οι νέοι έχουν περάσει σε ένα στάδιο απολιτικοποίησης, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να μην ασχολούνται καθόλου με τα προβλήματα της γενιάς τους και στην καλύτερη περίπτωση να είναι σιωπηλοί παρατηρητές των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στον τόπο μας και έχουν άμεσες συνέπειες για αυτούς. Αν λάβει ο καθένας υπόψη, το ζωτικό και πρωταγωνιστικό ρόλο, που διαδραματίζει ή καλείται να διαδραματίσει η νεολαία σε κάθε εποχή, αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του φαινομένου αυτού όχι μόνο στην πολιτική ζωή, αλλά και την εξέλιξη της κοινωνίας. Για τον λόγο αυτό, οι κοινωνικοί φορείς έχουν χρέος να δώσουν μια λύση στην «γάγγραινα» που λέγεται απολιτικοποίηση. Οι φορείς, που ασχολούνται με την νεολαία στην Ελλάδα είναι πάρα πολλοί, αλλά όπως βλέπουμε, το έργο τους δεν είναι αποτελεσματικό. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να εστιάσω σε δύο συγκεκριμένους κοινωνικούς φορείς, την πολιτεία και τον δήμο.
Η πολιτεία οφείλει να ενδιαφερθεί για τους νέους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Οι νέοι πρέπει αποκτήσουν μεγαλύτερη οικειότητα με την πολιτική και να καταλάβουν, ότι η φωνή τους έχει δύναμη και ότι δεν είναι μόνοι τους σε έναν κόσμο ενηλίκων. Ακόμη, πρέπει να αποδεχθούν το αίσθημα ευθύνης και συνέπειας λόγων και έργων, ώστε να ενθαρρύνεται η συμμετοχή στις πολιτικές διεργασίες του τόπου. Επίσης, το κλίμα της εποχής, στο οποίο κυριαρχεί η αδικία, η ανισότητα, η αναξιοκρατία, η ανηθικότητα, η υποκρισία των πολιτικών και η ασυνέπεια των ενηλίκων πρέπει να αλλάξει. Τα μεγάλα λόγια των προηγούμενων πολιτικών, που δεν ακολουθούνταν από αντίστοιχες πράξεις είχαν ως αποτέλεσμα την αγανάκτηση των νέων και την αποστροφή τους για την πολιτική. Ο πολιτικός εκλέγεται για να εξυπηρετεί την πολιτεία και το κοινό συμφέρον και όχι για να δημιουργεί πελατειακές σχέσεις που θα του εξασφαλίσουν λίγες ακόμα θητείες στο κοινοβούλιο. Στην σημερινή εποχή, οι πολιτικοί είτε έχουν ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους είτε έχουν απορροφηθεί τόσο πολύ από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, ώστε να μην αντιλαμβάνονται, ότι χρειάζεται μέριμνα για να καταφέρει να εξελιχθεί η νεολαία. Η πολιτική, πρέπει να ξανά γίνει αυτό που ήταν· δημιουργική δύναμη ζωής με ηθικό κύρος και ανατρεπτική πνοή. Συνεπώς, χρειάζονται πολλά βήματα προόδου από την πολιτεία αλλά και το πολιτικό σύστημα, ώστε να καταστούν οι νέοι άνθρωποι πολικά ενεργοί.
Ένα πολύ σημαντικό μέσο πολιτικοποίησης, όχι ιδιαίτερα γνωστό, είναι ο δήμος, που δυστυχώς δεν ασχολείται με τα προβλήματα της νεολαίας. Ο δήμος έχει την δυνατότητα να ενθαρρύνει την πολιτική συμμετοχή με πολλούς τρόπους. Αρχικά, τα δημοτικά συμβούλια νέων αποτελούν μια δομή ενεργητικής συμμετοχής, στην οποία οι νέοι αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες σε θέματα που τους αφορούν, αλλά και γενικότερου ενδιαφέροντος. Επιτρέπει στους νέους να γίνουν ενεργοί πολίτες και να σχεδιάσουν δράσεις σε τομείς της απασχόλησης, του πολιτισμού, της πληροφόρησης και του ελεύθερου χρόνου. Συμβάλει στην ανάπτυξη αξιών, όπως η αλληλεγγύη , η ανεκτικότητα και η δημοκρατία, ενθαρρύνει την πρωτοβουλία και καλλιεργεί την υπευθυνότητα. Επιπρόσθετα, οι προσομοιώσεις Δημοτικών Συμβουλίων φέρνουν τους νέους κοντά στην πρακτική πολιτική και την τοπική αυτοδιοίκηση. Η διαδικασία αυτή, ενεργοποιεί πολιτικά τους νέους και τους δίνει την δυνατότητα να προβληματιστούν και να προτείνουν λύσεις στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Ο Δήμος μας δεν έχει προς το παρόν πραγματοποιήσει καμία από τις δύο αυτές δράσεις. Γίνεται λοιπόν φανερό, ότι ο Δήμος μπορεί και έχει την υποχρέωση να ενεργοποιήσει τους νέους πολιτικά, να δείξει ότι η φωνή τους έχει δύναμη και να πραγματοποιήσει δράσεις που θα προβληματίσουν και θα αναδείξουν τους μελλοντικούς πολιτικούς του τόπου.
Ο δρόμος για την ανάδειξη μιας κοινωνίας, όπου οι νέοι είναι πολιτικά ενεργοί, είναι δύσκολος και ανηφορικός. Σε αυτήν την διαδρομή, πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι, ώστε να διεκδικήσουμε αυτά, που μας αξίζουν. Ο αγώνας για περισσότερη δημοκρατία, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη δεν έχει ημερομηνία λήξης. Η προσπάθεια για την πραγμάτωση των αξιών, ώστε μαζί να δημιουργήσουμε την νέα Ελλάδα, την Ελλάδα των ιδανικών και των αξιών, δεν τελειώνει ποτέ. Άλλωστε, το μονοπάτι γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, γιατί πάντα υπάρχουν οι Σειρήνες, που «μιλάνε» για τον εύκολο δρόμο: «μην συγκρούεσαι», «γιατί να σηκώνεις ευθύνες άλλων, σκέψου το δικό σου μέλλον», « δεν θα είσαι εσύ αυτός, που θα βγάλει το φίδι από την τρύπα.» Έτσι στην χώρα μας το «φίδι» παραμένει χωμένο στην τρύπα του. Για να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή, πρέπει όλοι να πιστέψουμε, ότι μπορούμε και θα τα καταφέρουμε. Εάν δεν έχουμε αυτοπεποίθηση και διάθεση για αλλαγή τα κακώς κείμενα θα παραμείνουν. Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα και μαζί ενωμένοι θα διεκδικήσουμε αυτά, που μας αξίζουν αρκεί να πολιτικοποιηθούμε, να μην ακούμε τις Σειρήνες που θα μιλάνε για τον εύκολο δρόμο και να γνωρίζουμε την αξία των ιδανικών ,για τα οποία θα παλέψουμε. Εν κατακλείδι, οι νέοι πρέπει να μετρήσουν τις αντοχές τους και να θυμηθούν ότι την Ελλάδα της κοινωνικής εξέλιξης δεν την έχτισαν οι μικρό συμβιβασμοί αλλά η συνεχής αμφισβήτηση των κατεστημένων.
Χατζηπαυλίδης Γεώργιος, φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας