Ο δρομέας μεγάλων αποστάσεων, Γιώργος Ζαχαριάδης, γνωστός και ως ΤΕΜΟΝΑΕΚ φιλοξενείται σήμερα στα Podcasts του e-ptolemeos.gr, με τον Αντώνη Πουγαρίδη.
Ο άνθρωπος που η ζωή του είναι γεμάτη …δρόμους και προσφυγιά, μίλησε για τα πάντα. Εξήγησε τι σημαίνει το ΤΕΜΟΝΑΕΚ, που πάρθηκε από λέξεις ποντιακές και την αρχαία ελληνική. Μίλησε για τη μεγάλη αγάπη του για την ΑΕΚ, την οποία έκανε όνομα και προσωνύμιο με το οποίο τρέχει. ΑΕΚ σημαίνει επίσης Άρδασσα Εορδαίας Κοζάνης, λέει επίσης, μιλώντας για τα σύμβολα που συνθέτουν την ταυτότητά του, όπως τον βυζαντινό αετό.
Εξήγησε γιατί τρέχει, λέγοντας ότι δεν ήταν από πάντα στη ζωή του, αλλά μπήκε όταν χρειάστηκε να δώσει αγωνίσματα για την εισαγωγή του στη Σχολή Αστυνομίας.
Στον πρώτο του μαραθώνιο 42 χλμ στην Αθήνα, διαπίστωσε ότι δεν χόρτασε και αναζήτησε να πάει και κάπου ακόμα, και ξεκίνησε να περιδιαβαίνει την Αθήνα.
Πλέον το τρέξιμο είναι η ζωή του, χρησιμοποιώντας το τρέξιμο ως μέσο ανάδειξης συμβολικών ζητημάτων, κάνοντας αναφορά στους αγώνες που συμμετέχει (Φειδιππίδειος Άθλος και Σπάρταθλον), ενώ αναφέρθηκε και στο ό,τι μέσα από το τρέξιμό του αναδεικνύει ζητήματα όπως τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και τις σφαγές στα χωριά της περιοχής.
Η συζήτηση πήγε και γύρω από το τι αισθάνεται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, τι πίεση αισθάνεται για το χρόνο και τις επιδόσεις αλλά και τη χαρά την αγωνία και τη λαχτάρα για να διασχίσει την Ελλάδα, την οποία “μυρίζει και γεύεται”, μέσα από τις διαδρομές του. “Έχω ζήσει την Ελλάδα, την έχω μυρίσει και την έχω γευτεί”, είπε, εξηγώντας από που παίρνει δύναμη.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο δρόμο του προς την Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα, με αφετηρία το Βέρμιο, μια απόσταση 2.000 χλμ., περιγράφοντάς το ως “ευλαβικό μνημόσυνο στη γη των προγόνων”. ξεκίνησε 6 Ιουλίου και τερμάτισε 27 ημέρες μετά, τρέχοντας από 60 χλμ τη μέρα στην Ελλάδα, αλλά και την ώθηση που πήρε όταν πάτησε τα χώματα του Πόντου.
Δεύτερος μεγάλος σταθμός, το 2020, ο εικονικός μαραθώνιος από τον ΣΕΓΑΣ, έκανε τον γύρο των μαρτυρικών κοινοτήτων της περιοχής της Εορδαίας (Ερμακιά, Πτολεμαΐδα, Μεσόβουνο, Πύργοι), του Λεχόβου και της Κλεισούρας, λαμβάνοντας αναγνώριση από τον ΣΕΓΑΣ και τα σχετικά μετάλλια, στον ίδιο αλλά και στους προέδρους των κοινοτήτων Ερμακιάς – Μεσοβούνου και Πύργων, ως ευλαβικό μνημόσυνο για όσους έχασαν τη ζωή τους από τη ναζιστική θηριωδία.
Μίλησε για τη “βαριά” φανέλα της ΑΕΚ που κουβαλάει την προσφυγιά, ως αθλητής της, αλλά στον τρίτο μεγάλο σταθμό, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι και τη Ν. Φιλαδέλφεια, μια διαδρομή γεμάτη ΑΕΚ, όπως είπε, φέρνοντας πίσω νερό και χώμα, με τον κ. Μελισσανίδη να ανταποκρίνεται οικονομικά και όχι μόνο. Τη διαδρομή είχαν στηρίξει οι οργανωμένοι οπαδοί της Original. Μίλησε για την ανταπόκριση που είχε εκεί, ότι τον σταμάτησε το περιπολικό της Αστυνομίας της Τουρκιάς, κάνοντάς του προσαγωγή και κρατώντας τον 7 ώρες χωρίς λόγο όπως είπε. Εκεί του έδειξαν φωτογραφίες με το σύμβολο της Γενοκτονίας, φωτογραφίες με τη σημαία του Πόντου κ.α. “Δεν φοβήθηκα ποτέ”, είπε, ωστόσο.
Μίλησε, τέλος, για το πως αισθάνεται πως τον έχουν τιμήσει σημαντικές προσωπικότητες, λέγοντας ότι είναι όμορφο να τιμούν την προσπάθειά του, όπως το ό,τι έγινε επίτιμος δημότης Μεγάρων. Μίλησε ακόμη για το πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ και το γήπεδο της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας ότι δεν είχε την υποδοχή που έπρεπε.
Αναφέρθηκε στη συνεργασία του με τον δήμαρχο της προσφυγομάνας Καλαμαριάς κ. Δαρδαμανέλη (καταγόμενο από την Πτολεμαΐδα), σχεδιάζοντας μια διαδρομή από την Πτολεμαΐδα.
Δύο μεγάλοι στόχοι του είναι, από τη μια η διάσχιση της Κρήτης και από την άλλη, να ξεκινήσει μια διαδρομή από το Μουσείο της Ακρόπολης μέχρι το Βρετανικό Μουσείο της Αγγλίας για να ζητήσει πίσω την Καρυάτιδα, κίνηση μεγάλου συμβολισμού.
