Ερωτική ποίηση… Γράφει ο Κόττης Κωνσταντίνος

 

ΔΕΥΤΕΡΑ ΒΡΑΔΥ

 

Την λάμψη του ήλιου καθρεφτίζεις στο βλέμμα σου/

την μέρα σαν παιδί που τον προσμένει για να τρέξει στους δρόμους/

την νύχτα αντλώντας τον αντικατοπτρισμό του φεγγαριού/

κι΄όταν ασέληνο είναι το στερέωμα, σαν ορφανό/ φωτίζεις απ΄τους πόθους σου καθάριο λευκό.

 

Ανάσταση ζητάς μα κι΄ανάσταση είσαι/ σαν και χθες σε θυμάμαι μέρα Μαγιού/

λουσμένη στις ακτίνες, Πλατεία Αριστοτέλους, Ιανός/

με το μαύρο των μαλλιών σου αντίθεση και χάρη/

με την σκέψη σου στεφάνι μα και πρόσκληση μαζί

 

Σήμερα το βράδυ της Δευτέρας σου γράφω/ με τα ίδια τα χέρια που δειλά σε ζυγώνουν

τυλιγμένα τα δάχτυλα αγγίζουν τις ψυχές/

χαρίζοντας την γαλήνη, μα και μεταδίδοντας την αμηχανία/

αίνιγμα ακόμα ο κόσμος σου που ζητώ να ανακαλύψω

 

Ιχνηλάτες στον κόσμο οι άνθρωποι γυρεύουν την αγάπη/

οι περισσότεροι χαμένοι στους λαβύρινθους της πόλης

γυρεύοντας το όνειρο κι΄ας κόπηκε ο μίτος/κυριευμένοι στην αρχή που ποθούν να κατακτήσουν

ιχνηλάτης και΄γω στην ψυχή σου που μ΄ έλκει

 

Αν ήσουν αέρας θα γινόμουν πουλί/ήδη έγινα σύννεφο για να μου αλλάζεις το χρώμα

κόκκινο το χρώμα της φωτιάς που σου ταιριάζει/

γαλάζιο το απέραντο στη Σάνη που αντικρύσαμε

είναι στιγμές που τίποτε δεν θέλω να σκέφτομαι παρά μόνο το πώς θα σε προσέχω

 

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

 

Μ΄άφησες να κοιτάξω μεσ΄τα μάτια σου/ να δω τον πικραμένο κόσμο σου,

την πληγωμένη σου καρδιά από στιγμές που απλά είναι ρουτίνα στη ζωή

Τα βλέφαρα σου ασάλευτα κι΄αυτά δείχνουν κάτι/

Κάθε τους κλείσιμο και μια δυστυχία αποζητάνε μιαν αυγή

Θυμίζεις μια Αντιγόνη ξεχασμένη σε ζόρικους καιρούς σε ποια Επίδαυρο κλεισμένη;/

Κι΄όμως πάντα με το χαμόγελο στα χείλη Τραγούδι και η ελπίδα πάντα ζει.

Κι΄εγώ σιγά-σιγά, με βήματα δειλά, τα τείχη ρίχνω που΄χτίσαν γύρω μου άλλοι για μένα/

Για να μπορέσω να ατενίσω το μέλλον που έφτιαξα.

Νιώθω μια στάλα γαλήνης μέσα μου/ της μοναξιάς μου πετάω τον μανδύα.

Μια ηλιόλουστη ημέρα ! Τι ειρωνεία Μεγάλη Τρίτη ! Απέχω ακόμα απ΄ την Ανάσταση.

 

ΣΑΝ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ

 

Σαν μπαλαρίνα εχόρεψες το λυγερό σου σώμα/ και το μακρύ ξανθό μαλλί η μόνη σου ντροπή/ αλλιώς οι έμποροι ψυχών μετράμε την αξία/ τη μάνα ποιος λογάριασε; Τα πάντα έχουν τιμή.

Ήρθες να γίνεις λαμπερό αστέρι των ανθρώπων/ γιατί στα μέρη τα χλωρά η δύση σας ξεχνά/

και πώς να φέξεις μες στο φως που αντανακλά ο ήλιος/

ο κόσμος δεν θα σ΄ έβρισκε, η μέρα δεν περνά.

Θέλησες δω στη νύχτα αυτή για μια στιγμή να φύγεις/ να γίνεις όνομα τρανό μ΄ ατύχησες πολύ/

κι΄έτσι κατάντησες μικρές να δίνεις παραστάσεις/ κάπου στα δικαστήρια, σε μια γωνιά στενή.

Έτσι σε γνώρισα και΄γω, για μια φορά και μόνο/ να δίνεις άοπλη, γυμνή, την μάχη της ζωής/

η πιρουέτα ολόκληρη, μην χάσουν την πραμάτεια/

μα στο καθρέφτη θα ξεσπάς, με τ΄άστρο της αυγής.

 

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΟΜΑΤΑΣ

 

Ατένισες βιβλία με παράπονο μα σιώπησαν/ σ΄αδίκησαν κι΄ακούστηκε απ΄τα χείλη σου: «Νισάφι»!

χρυσάφι π΄ ανατέλλεις ποιητές δεν ανακάλυψαν/

στα καστανά σου μάτια της γραφής δεν σου΄ταξαν στολή.

Πικραίνεσαι γιατί κατασπατάλησες τις λέξεις/ κουράστηκες και ελάχιστες απόμειναν διαθέσιμες.

Κι΄όμως ! Το φως παλεύει στη λάμψη και λάμπει στην άβυσσο/

το σκουρόχρωμο φόντο σου λευτερώνει την νιότη.

Ανέστησε το πλάνο σου σκιρτήματα που ξέχασα. Μέθυσα στα χρώματα που τύφλωσαν το φόβο.

Έμαθα να βιώνω το λιγόλογο των αισθημάτων/

θέλοντας κρυφά να απολαμβάνω το βαθύχρωμο ζωηφόρο των ματιών/

αποζητώντας να φωνάξω την σιωπή της Τετάρτης στην πόρτα σου.

 

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΣΟΥ

 

Μέσα στις κόρες σου βυθίζομαι ξεχνώντας το πόνο μου/
κι΄όμως δεν είναι τα όμορφα μάτια σου που μου χάρισαν στιγμές από ζωή.
Μέσα στα χέρια σου κλείνεις την παλάμη μου σκορπώντας τη γαλήνη/

σταγόνες πολύτιμες που μεταγγίζουν στην ψυχή μου.
Κι΄όμως δεν είναι η μεταξένια σου αφή που μου δρόσισε την δίψα μου.
Μέσα στον πόνο μου ένιωσα τον πόνο σου/ και ένιωσα κάτι τόσο δυνατό να με κλονίζει.
Κι΄όμως δεν ήταν το χτύπημα η δύναμη, αλλά ο έρωτας που έγινε αγάπη.
Κι΄η αγάπη είναι άνεμος και έρχεται χωρίς να σε ρωτήσει/
μένει για όσο η ίδια επιθυμεί/ και είναι αδύνατο χωρίς κρικέλια να την πιάσεις.

 

Κόττης Κωνσταντίνος

[email protected]