Ελληνοτουρκικά – Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

---

---

Για την επίσκεψη του πρωθυπουργού μας στην Τουρκία δεν έχουμε ακόμη σημαντική πληροφόρηση. Εκείνο που γνωρίζουμε με σαφήνεια είναι η κλιμάκωση της έντασης από πλευράς της γείτονος τόσο με παραβιάσεις στο Αιγαίο και απειλές να μας πετάξουν στη θάλασσα, όσο και με το ζήτημα αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης. Αν προσθέσουμε σ’ αυτά τις διεκδικήσεις στην ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Κύπρου, ίσως οι εθνομηδενιστές του κυβερνητικού χώρου να αντιτάξουν ότι το θέμα δεν αφορά τη χώρα μας, καθώς, με βάση το ιδεολόγημα περί σχηματισμού των εθνών, είναι το κράτος που συντελεί στη μόρφωση έθνους και συνεπώς οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες! Αυτό πλέον διδάσκεται και στα Πανεπιστήμιά μας, τα οποία το παμπόνηρο αστικό καθεστώς έχει παραδώσει σε ψευτομαρξιστές, οι οποίοι έχοντας από καιρό εγκαταλείψει τον κομμουνιστικό διεθνισμό υπηρετούν με άκρα συνέπεια τον διεθνισμό της νέας τάξης πραγμάτων!

Πριν από την επίσκεψη, ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας δήλωσε ότι στις συνομιλίες θα τεθούν, μεταξύ άλλων, ζητήματα περί των νησιών του Αιγαίου, της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και των 8 Τούρκων αξιωματικών, στους οποίους δόθηκε πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. Εμείς ποια ζητήματα θέσαμε προς συζήτηση; Είναι διμερές θέμα οι διαρκείς παραβιάσεις στο Αιγαίο; Είμαστε ή δεν είμαστε μέλη της ίδιας συμμαχίας, του ΝΑΤΟ; Γιατί επί δεκαετίες οι άσπονδοι «σύμμαχοί» μας περιορίζονται σε ευχολόγια για τη διευθέτηση του προβλήματος μέσω διμερών συνομιλιών; Είναι αυτό δυνατόν; Γιατί μετά τα τραγικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη (1955) περιορίστηκαν στην απόφαση η τουρκική σημαία να αποδώσει τιμή στην ελληνική στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη; Γιατί δεν επεμβαίνουν, ώστε να πάψουν οι παραβιάσεις; Είναι απλή η απάντηση. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ επιδιώκουν την ένταση, ως μέρος της πολιτικής τους στην περιοχή. Ας θυμηθούμε τη «σωτήρια» επέμβαση μετά τα συμβάντα στα Ίμια, για τα οποία η τότε πολιτική ηγεσία της χώρας ουδέποτε αισθάνθηκε το χρέος να απολογηθεί στους τέσσερες υπέρ πατρίδος πεσόντες!

Το ΝΑΤΟ είναι εμφανώς πλέον μηχανισμός πρόκλησης πολέμων για τα συμφέροντα των ισχυρών της Δύσης και του τραπεζικού κεφαλαίου. Και ως μέλος αυτού η χώρα μας επωμίζεται μερίδιο ευθύνης. Τί νόημα άραγε έχει η επιχειρηθείσα από την αντιπολίτευση δήθεν αποφυγή συναίνεσης για ένταξη στον σχηματισμό της γείτονος χώρας, στην οποία εκχωρήσαμε το όνομα της Μακεδονίας; Κυβέρνηση και το πλείστο της αντιπολίτευσης είναι πειθήνια όργανα των ισχυρών του πλανήτη και τονίζουν ευκαίρως ακαίρως ότι το ΝΑΤΟ είναι σταθεροποιητικός μηχανισμός. Απόδειξη βέβαια αυτού είναι οι διαρκείς προκλήσεις της Άγκυρας! Με την ένταξη της από βορρά γείτονος μας βεβαιώνουν ότι θα πάψουν οι προκλήσεις και ο αλυτρωτισμός. Γι’ αυτό και η αλαζονία του Ζάεφ πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνη στο χαρτί της συμφωνίας, δεν μας ανησυχεί. Δεν μας ανησύχησαν στο παρελθόν ο βομβαρδισμός της Σερβίας, η διάλυση των χωρών Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρίας και Λιβύης, της τελευταίας με την παροχή αμέριστης στήριξης από τη χώρα μας με την εκχώρηση της βάσης της Σούδας για τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς! Εμείς είμαστε ισότιμα (!) μέλη όλων των ισχυρών σχηματισμών!

Ίσως ο πρωθυπουργός να έθεσε το ζήτημα των μεταναστών. Ενδιαφέρονται όμως πράγματι για το τρομερό αυτό για τη χώρα μας πρόβλημα οι «εταίροι» μας, που αυτοί, ως υποχείρια του διεθνούς κεφαλαίου, έχουν προκαλέσει; Αφού, οι προς βορρά γείτονές μας έφραξαν τα σύνορά τους, καθ’ υπόδειξη των ισχυρών «φίλων» μας, γιατί να έχουν οι «εταίροι» την έγνοια μήπως παρασπονδήσει ο Ερντογάν; Και εμείς δεν ζητήσαμε, στα πλαίσια καλής γειτονίας, να ξανανοίξουν τα σύνορα, επηρεάζοντάς τους με το διεθνιστικό ιδεολόγημα περί πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Πεισματικά θέλουμε να το τηρήσουμε κατ’ αποκλειστικότητα και να το εξαπλώσουμε σ’ όλη την ελληνική κοινωνία, χαρακτηρίζοντας κάθε αντιτιθέμενο ως εθνικιστή και φασίστα. Κι ας έχει γίνει αφόρητος ο βίος στα νησιά μας. Κι ας συνωστίζονται οι πρόσφυγες σε ξενοδοχεία, που προσφέρουν οι ιδιοκτήτες τους, για να μη γίνουν αυτά βορά των τραπεζών!

Ίσως ο πρωθυπουργός να έθεσε και το θέμα επαναλειτουργίας της σχολής της Χάλκης. Αλλά είναι αυτή διμερές ζήτημα; Επί έτη το Πατριαρχείο υπηρετεί την αμερικανική πολιτική. Δεν αξίζει κάποιας ανταμειβής; Μήπως οι Τούρκοι επιθυμούν να σχετίσουν το θέμα με το άλλο των μουφτήδων της Θράκης μας; Αφού ο ενδοτισμός μας δεν έχει όρια, ίσως εκχωρήσουμε πλήρη τη δικαιοδοσία επί της Θράκης στο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής! Πέραν αυτού ίσως να διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός μας τον Τούρκο πρόεδρο ότι είναι καλή η συγκυρία και για την επίλυση του κυπριακού με βάση το σχέδιο Ανάν ή κάποιο άλλο δυσμενέστερο για τον ελληνισμό. Στη θέση του μακαριστού Τάσσου Παπαδόπουλου είναι σήμερα ένθερμος υποστηρικτής του σχεδίου, που ανερυθρίαστα δήλωσε ότι δεν θεωρεί προβληματική την εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία στους Σλάβους γείτονές μας. Και οι στην Ελλάδα υπέρμαχοι του σχεδίου Ανάν κατέχουν πλέον τον κυβερνητικό θώκο και έχουν θερμούς υποστηρικτές επί του θέματος όλους τους «εκσυγχρονιστές», που στηρίζουν τις ενέργειές τους. Όσο για το θέμα των κοιτασμάτων και τον καθορισμό της ελληνοτουρκικής ΑΟΖ, ασφαλώς και γνωρίζουν τα δύο μέρη ότι ο πλούτος ανήκει στους επικυρίαρχους, το διεθνές κεφάλαιο, που θα αποφασίσουν πότε και πώς, ειρηνικά ή μετά από σύρραξη, θα αντληθούν τα κοιτάσματα και πώς θα διανεμηθούν τα κέρδη στη βάση των γεωστρατηγικών σχεδίων των ισχυρών, ΗΠΑ και Ισραήλ. Και διαδίδουν στον λαό μας οι πολιτικοί μας ότι σ’ αυτούς στηρίζουν τις ελπίδες για τακτοποίηση υπέρ ημών όλων των εκκρεμών εθνικών μας θεμάτων!

Ασφαλώς ο Ερντογάν θα συγχάρηκε τον πρωθυπουργό μας για την «τόλμη» να προχωρήσει στη συμφωνία εκχώρησης των πάντων στους γείτονές μας! Για να μη φανεί αχάριστος, πρέπει να προτείνει να τιμηθούν οι υπογράψαντες τη συμφωνία των Πρεσπών με το βραβείο Nobel ειρήνης, ώστε να ανταποδώσει την πρόταση του Βενιζέλου να δοθεί το ίδιο βραβείο στον σφαγέα των χριστιανών της Μικράς Ασίας! Πάντως ο πρωθυπουργός μας δεν κατέθεσε στεφάνι στο μαυσωλείο του Κεμάλ, όπως είχαν κάνει στο παρελθόν δύο άλλοι πρωθυπουργοί μας χωρίς να ξεσηκωθούν, όπως όφειλαν, οι απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας. Έδειξε σθεναρή στάση ο πρωθυπουργός μας ή είναι αδιάφορος ο Ερντογάν έναντι του σφαγέα; Άλλωστε δεν είναι αρκετό το ότι στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έδωσαν συγχωροχάρτι στους γενοκτόνους χωρίς να αντιδράσουν πάλι σθεναρά οι απόγονοι των θυμάτων;

Άραγε συζητήθηκε και το θέμα της πολύπαθης Συρίας, στην καταστροφή της οποίας σημαντικά συνέβαλε η Τουρκία, υποστηριζόμενη από ΗΠΑ, Ισραήλ και ΕΕ; Συζητήθηκε το θέμα της τύχης των Κούρδων, που για μία ακόμη φορά προδόθηκαν από εκείνους, που τους έταξαν ανεξαρτησία; Ασφαλώς στα θέματα αυτά η όποια ελληνική κυβέρνηση και όχι μόνο η παρούσα συμπλέει με την πολιτική των ισχυρών, που σπέρνουν συμφορές στον πλανήτη! Πάντως στη στάση έναντι του εκλεγμένου προέδρου της Βενεζουέλας οι αρχηγοί των δύο κρατών συμφωνούν ερχόμενοι σε αντίθεση τόσο με τους ισχυρούς της ΕΕ όσο και με τις ΗΠΑ, που έσπευσαν να παρέμβουν υπέρ επιδόξου πραξικοπηματία! Είναι δείγμα ανεξαρτησίας γνώμης ή στάση καθ’ υπαγόρευση για άγνωστο προς το παρόν λόγο;

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ