Έφηβοι λόγοι: Ένα μάθημα ζωής

Τι είναι οι έφηβοι λόγοι; Είναι οι σκέψεις και τα όνειρα των εφήβων του σήμερα, όσα τους πληγώνουν κι όσα τους γεμίζουν ελπίδα. Είναι οι στίχοι, τα πεζά κείμενα και τα σκίτσα τους. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, λοιπόν, οι μαθητές του 1^ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας τολμούν και τα παρουσιάζουν.

Πριν από λίγο καιρό ο Νίκος, ένας τριαντάχρονος ιδιωτικός υπάλληλος, μόνος στη ζωή, πήρε ένα δάνειο, για να αγοράσει ένα σπίτι κι έβαλε σε υποθήκη το καινούριο του σπίτι, βέβαιος ότι θα ξεχρεώσει το δάνειο με τον μισθό του. Όμως το αφεντικό του τον απέλυσε κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Νίκος να μην μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του δανείου. Χωρίς να έχει πολλές επιλογές, ξεκίνησε την αναζήτηση δουλειάς. Όμως στις μέρες μας είναι δύσκολο να βρει κανείς μια αξιοπρεπή δουλειά με καλή αμοιβή. Έτσι, ο Νίκος χάνοντας και την τελευταία του ελπίδα, έκατσε σκεπτικός σ’ ένα παγκάκι απέναντι από μια παιδική χαρά.

Καθώς προσπαθούσε να βρει λύση, χάζευε τα μικρά παιδιά που έπαιζαν με τους γονείς τους. Καθώς το χιόνι άρχισε να πέφτει, θυμήθηκε που έπαιζε με τον πατέρα του, όταν ήταν κι αυτός μικρός. Συγκεκριμένα, του ήρθε μια ανάμνηση από τότε που μάθαινε πώς να περνάει απέναντι στον δρόμο. Προσπαθούσε να κατεβεί από το πεζοδρόμιο, όμως κανένα αυτοκίνητο δε σταματούσε κι έτσι ζητούσε επανειλημμένα βοήθεια από τον μπαμπά του. Εκείνος πάντα τον βοηθούσε, μέχρι που κάποια στιγμή του είπε ότι δε θα είναι πάντα δίπλα του και πως θα έπρεπε να ξεπερνάει τις δυσκολίες μόνος του. Έπειτα από αυτή τη συμβουλή έδειξε στον Νίκο τη διάβαση και τον συμβούλεψε να διασχίσει τον δρόμο από εκεί, λέγοντάς του ότι η διάβαση είναι σαν μια γέφυρα η οποία ενώνει την πλευρά που βρίσκεσαι με την απέναντι. Πρώτα πέρασε ο ίδιος απέναντι και στη συνέχεια ζήτησε κι από τον γιο του να κάνει το ίδιο. Ο Νίκος υπάκουσε και τελικά κατάφερε να περάσει.

Ο πατέρας του τον επιβράβευσε με μια σοκολάτα, ενώ του είπε ότι για κάθε πρόβλημα, σημαντικό ή ασήμαντο, θα υπάρχει πάντα μια γέφυρα που θα οδηγεί στη λύση. Ειδικά τα Χριστούγεννα, όταν όλες οι επιθυμίες μας πραγματοποιούνται. Επιπλέον, του είπε ότι πολλές φορές η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας κι εμείς δεν τη βλέπουμε, γιατί πιστεύουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα και παραιτούμαστε.

Ο Νίκος, συγκινημένος από την ανάμνηση που του ήρθε στο μυαλό, σηκώθηκε από το χιονισμένο παγκάκι και καθώς περπατούσε, διάβασε μια αγγελία για δουλειά κολλημένη σε μια κολόνα. Έτσι, χωρίς να χάνει χρόνο, τηλεφώνησε στον αριθμό που αναγραφόταν και του είπαν ότι προσλαμβάνεται. Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, ένιωσε  χαρούμενος. Ευχαρίστησε τον πατέρα του για το μάθημα ζωής που του είχε χαρίσει στο παρελθόν.

 

Άρτεμις Παπαβασιλείου

μαθήτρια της Γ΄ τάξης

του 1^ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας

Δείτε εδώ όλους τους «Έφηβους Λόγους»