Αναφέρεται με ονόματα στις καταστροφικές πολιτικές του παρελθόντος και στις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ
Συνέντευξη στον Χρήστο Βήττα
«Επικίνδυνη» χαρακτηρίζει τη λειτουργία των νοσοκομείων Δυτικής Μακεδονίας, λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού, ο Χρήστος Κατσίνας. Ο λόγος του έχει μεγάλη βαρύτητα, καθώς είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά το δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο υπηρέτησε από διάφορες θέσεις, όπως: είναι Τομεάρχης Παθολογικού Τομέα και Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου, πρώην Αναπληρωτής Διοικητής και πρώην Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας του ίδιου νοσοκομείου, ενώ χρημάτισε πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Δυτικής Μακεδονίας.
Η κομματοκρατία είναι η μεγαλύτερη μάστιγα για το δημόσιο σύστημα υγείας, επισημαίνει σε συνέντευξή του στον «Π» και ακριβώς αυτού του είδους η άσκηση διακυβέρνησης είναι αυτή που αφαίρεσε «εν μια νυκτί» 50 κλίνες από το Μποδοσάκειο για να το «κοντύνουν», δείχνοντας ως άμεσα υπεύθυνους τον Ανδρέα Λοβέρδο ως τότε υπουργό Υγείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τον τοπικό ισχυρό πολιτικό άνδρα της εποχής εκείνης, τον Πάρι Κουκουλόπουλο. Μιλάει επίσης για τους «λαϊκιστές» υπουργούς Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, για το ρόλο των τοπικών κυβερνητικών βουλευτών, προσθέτοντας ότι σήμερα γίνονται κάποια δειλά, αλλά ανεπαρκή βήματα. Δεν παραλείπει να αναφερθεί στις ευθύνες της ηγεσίας της 3ης ΥΠΕ, κατονομάζοντας τον Αγάπιο Γαβριηλίδη, τον οποίο κατηγορεί ότι «παίζει παιχνιδάκια» εποφθαλμιώντας τη θέση του διοικητή της ΥΠΕ Δυτικής Μακεδονίας, η δημιουργία της οποίας είναι στους στόχους του υπουργείου Υγείας. Για το Μποδοσάκειο λέει ότι κάποιοι θέλουν από ναυαρχίδα να το μετατρέψουν σε βαρκούλα, αλλά δεν θα το επιτρέψουμε.
Αυτά και πολλά άλλα ενδιαφέροντα διαβάστε στην συνέντευξη – ποταμός που ακολουθεί:
Ποια είναι η εικόνα στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας της Δυτικής Μακεδονίας, όπως εσείς το ζείτε εκ των έσω;
– Αυτό το σύστημα το ζω τα τελευταία 14 χρόνια περίπου, θεωρώ ότι πάντοτε ήταν προβληματικό. Οι παράγοντες που συνετέλεσαν στην προβληματικότητα ήταν πολλοί. Είναι οι διοικήσεις των νοσοκομείων και της τότε ΔΥΠΕ, οι οποίες λειτούργησαν με καθαρά κομματικά κριτήρια ευνοώντας τους δικούς τους ανθρώπους, μόνο και μόνο να ικανοποιήσουν αιτήματα των «δικών μας» παιδιών. Δεν υπήρχε ποτέ κανένας σχεδιασμός για την Δυτική Μακεδονία. Για πρώτη φορά κάποιος σχεδιασμός ακούστηκε όταν ο τότε Συνασπισμός έβαλε το πρόβλημα επιτακτικά και διατύπωσε προτάσεις με τις οποίες μπορεί κάποιος να μην συμφωνούσε, αλλά είχαν σαν γνώμονα έναν σκοπό. Την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών της Δυτικής Μακεδονίας, χωρίς να χρειάζεται να μετακινούνται γιατροί και άλλο προσωπικό μακριά από τον τόπο τους. Βεβαίως, αυτή ήταν μία πρόταση που την εξέφραζε ένα μικρό κομμάτι της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΝ είχε τότε κοντά στο 3%, όλοι το εκτίμησαν, αλλά κανείς δεν το εισάκουσε.
Από κει και μετά συνέβησαν διάφορα δραματικά γεγονότα και υπήρξαν αντιδράσεις των πόλεων για τα γεγονότα αυτά, όπου πρωταρχικό ρόλο είχαν οι άνθρωποι που έφταιγαν για την όλη κατάντια του συστήματος. Τεχνηέντως, μία αντιπαράθεση ανάμεσα στο Μαμάτσειο και στο Μποδοσάκειο νοσοκομείο ήταν πάντα σε έξαρση, κι’ αυτό νομίζω γινόταν γιατί κανείς δεν ήθελε να λυθούν τα προβλήματα της υγείας στη Δυτική Μακεδονία. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι στον τομέα της υγείας τα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα είναι πολλά. Ακόμη και σήμερα άνθρωποι οδηγούνται σε ιδιωτικά κέντρα της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων ή της Λάρισας για να βρουν λύση στα προβλήματά τους.
Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε μετά από πολιτικές αποφάσεις ανθρώπων οι οποίοι είχαν την πολιτική δύναμη στη δεδομένη στιγμή, κατάφεραν να αποσπάσουν τα 50 κρεβάτια από το Μοδοσάκειο νοσοκομείο εν μία νυκτί, φοβούμενοι μία δυναμική που θα μπορούσε να δημιουργήσει το νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας.
Επειδή κ. Κατσίνα θα πρέπει επιτέλους να μιλάμε με ονόματα, πείτε μας σε ποιον ή σε ποιους αναφέρεστε;
– Κυβέρνηση εκείνη την εποχή ήταν το ΠΑΣΟΚ. Σημαντικό ρόλο έπαιζαν τότε ισχυροί παράγοντες, όπως ο κ. Πάρις Κουκουλόπουλος. Βεβαίως, θεωρώ ότι και ο ρόλος του κ. Λοβέρδου ως υπουργού Υγείας, δεν ήταν χωρίς ευθύνη. Γιατί έγινε μία προσπάθεια να συναντηθεί μαζί του μία επιτροπή του δήμου Εορδαίας, η οποία όμως απέβη άκαρπη. Θα μου πείτε, είναι το ζήτημα των 50 κλινών τόσο σημαντικό; Η Πτολεμαΐδα θεωρεί ότι το Μποδοσάκειο νοσοκομείο είναι το καμάρι της. Οποιαδήποτε υποβάθμιση αυτού, θεωρεί ότι είναι μία πληγή στον ιστό της πόλης. Πέραν όμως του συναισθηματικού, η μείωση των κλινών επιφέρει και μείωση του υπάρχοντος προσωπικού.
Περιγράψατε παραπάνω μία κατάσταση κομματοκρατίας, παρεμβάσεων και έλλειψης σχεδιασμού. Πού οδήγησε αυτή η πολιτική τα νοσοκομεία, ποια είναι η εικόνα που επικρατεί σήμερα;
– Στα νοσοκομεία η εικόνα είναι δραματική. Θεωρώ ότι σε πολλά επίπεδα λειτουργούν επικινδύνως. Αν το πρόβλημά μας είναι να βρίσκουμε «άσπρες ποδιές» που να …κυκλοφορούν στα νοσοκομεία τότε ίσως το σύστημα να θεωρείται από κάποιους επιτυχημένο. Όμως, αν ψάχνουμε να βρούμε αν ασκείται σωστή και ασφαλής ιατρική, τότε αυτό δεν συμβαίνει. Κι’ αυτό γιατί πρώτα και κύρια υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Όλοι ζήσαμε τα τελευταία χρόνια τα προβλήματα των παθολογικών κλινικών του Μαμάτσειου και του Μποδοσάκειου, όπου 1,5 γιατροί καλούνταν να καλύψουν εφημερίες μηνών. Αναφέρω τις παθολογικές κλινικές γιατί θεωρώ ότι είναι ένας από τους πυλώνες του υγειονομικού συστήματος. Είναι γνωστά τα προβλήματα στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Τα ΤΕΠ λειτούργησαν όλο αυτό τον καιρό με έναν ερασιτεχνικό και απαράδεκτο τρόπο, αναζητώντας τελευταία στιγμή που θα βρούμε μία άσπρη ποδιά ή έναν που να φορά μία άσπρη ποδιά. Δεν θέλω να μειώσω την ικανότητα των γιατρών, αλλά αυτό μάς ενδιέφερε, να υπάρχουν γιατροί στα ΤΕΠ, ενώ θα πρέπει να υπάρχουν ειδικοί και έμπειροι γιατροί; Δεν μπορεί για παράδειγμα στα ΤΕΠ να βάζεις ας πούμε έναν αγροτικό γιατρό, χωρίς εμπειρία.
Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας το ό,τι δεν γίνονται ούτε οι λιγοστές προσλήψεις που εξαγγέλλονται;
– Το παράδοξο είναι ότι αυτή την εποχή έχουν προκηρυχτεί αρκετές θέσεις μόνιμων και επικουρικών γιατρών από το υπουργείο. Το πρόβλημα είναι ότι πέρασαν πάνω από έξι μήνες και οι διαδικασίες θα έρεπε να είχαν περατωθεί. Αν ερχόντουσαν αυτοί οι γιατροί που εξαγγέλθηκαν μέχρι τώρα, θα ήταν μία μεγάλη ανακούφιση στη λειτουργία των νοσοκομείων. Φανταστείτε ότι για τα νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας, προκηρύχτηκαν 50 θέσεις γιατρών, αν ερχόταν όλοι αυτοί, η εικόνα θα ήταν τελείως διαφορετική. Όμως οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που υπάρχουν, ίσως εσκεμμένα, δεν επιτρέπουν την γρήγορη διεκπεραίωση. Το χειρότερο απ’ όλα, πέρα από την χαρακτηριστική αδράνεια, είναι ότι δεν αναζητείται ευθύνη από κανέναν.
Θέλω να τονίσω ότι μεγάλη είναι η ευθύνη και των γιατρών που υπηρετούν το σύστημα. Θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην καλύτερη παροχή υγείας απαιτώντας από τους θεσμικούς υγειονομικούς φορείς την κάλυψη θέσεων, αλλά και οργανώνοντας τις κλινικές τους σε μία διαφορετική βάση, η οποία να φεύγει από το στενό, προσωπικό πλαίσιο. Δεν μπορεί ας πούμε, να λες κάποιον, σου ανοίξαμε δύο θέσεις επικουρικών γιατρών για την κλινική σου, ψάξε να βρεις γιατρούς, και να σου λέει, εγώ θα ψάξω; Βεβαίως εσύ που ξέρεις τους γιατρούς της ειδικότητάς σου θα ψάξεις, για να λειτουργήσει καλύτερα η κλινική σου και το νοσοκομείο. Εδώ πρέπει να πω ότι γενικότερα υπάρχει μία αντιπαράθεση μεταξύ των γιατρών, για τον τρόπο που βλέπει ο καθένας τη λειτουργία του νοσοκομείου. Στο σύνολο ή στο μερικό. Ο νοών νοείτω.
Στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της Αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπετε να έχει βελτιωθεί η εικόνα των νοσοκομείων και του δημόσιου συστήματος υγείας;
– Ζήσαμε αυτά τα δύο χρόνια την παρουσία στην περιοχή δύο ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ υπουργών Υγείας (Κουρουμπλή – Πολάκη) στη Δυτική Μακεδονία. Αυτό που είδαμε από κοντά ήταν ένας άκριτος λαϊκισμός που επικράτησε, οι υποσχέσεις που ξεχάστηκαν μόλις μπήκαν στο αυτοκίνητο της επιστροφής. Να θυμίσω τη σύσκεψη φορέων υπό τον κ. Κουρουμπλή, όπου μας υποσχέθηκε εκείνες τις χιλιάδες προσλήψεις, αλλά βεβαίως δεν έγιναν τίποτα. Να θυμίσω και την πιο πρόσφατη επίσκεψη Πολάκη, ο οποίος ήρθε, είδε και απήλθε. Νομίζω ότι τα πλαίσια στα οποία μπορεί να κινηθεί το υπουργείο Υγείας είναι περιορισμένα λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων που υπάρχουν με τα τρία μνημόνια.
Βεβαίως, με τον υπουργό Υγείας, τον κ. Ανδρέα Ξανθό, ο οποίος είναι σοβαρός και το έχει δείξει, τα τελευταία χρόνια νομίζω γίνεται κάποια προσπάθεια για να βελτιώσει – ελάχιστα νομίζω – το σύστημα, με τις προσλήψεις γιατρών και υγειονομικού προσωπικού. Όμως οι ελλείψεις είναι τεράστιες που μέχρι στιγμής αποδείχτηκαν σταγόνα στον ωκεανό.
Πάντως, κ. Κατσίνα, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι η επιτυχία της πολιτικής μιας κυβέρνησης δεν εξαρτάται από το αν ένας υπουργός είναι «λαϊκιστής», κάποιος είναι «ιδιόρρυθμος» ή κάποιος άλλος είναι «καλός», αλλά έχει να κάνει με το αν η κυβέρνηση έχει πολιτική βούληση για ρήξεις με παλιές πρακτικές και να διαθέσει τα απαιτούμενα κονδύλια για την υγεία…
– Όντως ο τομέας της υγείας χρειάζεται μία διαφορετική πολιτική και στρατηγική με σχέδιο. Θεωρώ ότι μέχρι στιγμής δεν άλλαξε τίποτα προς το καλύτερο, παρ’ όλες τις προσπάθειες κάποιων ανθρώπων.
Εσείς υπηρετήσατε το δημόσιο σύστημα υγείας από πολλές θέσεις. Ποια είναι η πρότασή σας για μια ουσιαστική αλλαγή;
– Θεωρώ ότι όσα λέγαμε μέχρι τώρα για πέντε νοσοκομεία στη Δυτική Μακεδονία πρέπει να τα αναιρέσουμε. Είναι υποχρεωτικό για μας να λειτουργήσουμε σε ένα σύστημα που θα στηρίζεται στο δίπολο Μαμάτσειο – Μποδοσάκειο. Εδώ να υπογραμμίσω ότι αυτή η συνεργασία των δύο μεγάλων νοσοκομείων δεν πρέπει να είναι σε βάρος κανενός νοσοκομείου. Άρα, πρέπει πρώτα να αρθεί η αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο νοσοκομεία και δεύτερον να σχεδιαστεί το πράγμα σε μια διαφορετική βάση. Πρέπει επίσης κάποια στιγμή να ληφθεί απόφαση, η Δυτική Μακεδονία να γίνει ξεχωριστή Υγειονομική Περιφέρεια (ΥΠΕ). Φοβάμαι όμως ότι κι’ εδώ παίζεται ένα παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι το …παίζει ο κ. Αγάπιος Γαβριηλίδης, αναπληρωτής διοικητής της 3ης ΥΠΕ, ο οποίος θέλει να γίνει Υπεάρχης στη Δυτική Μακεδονία.
Υπάρχει εκφρασμένη θέση του υπουργείου Υγείας να δημιουργηθεί ΥΠΕ Δυτικής Μακεδονίας;
– Υπόσχεση από μέρους του υπουργείου Υγείας ήταν ότι οι ΥΠΕ θα γίνουν 13, όσες και οι διοικητικές περιφέρειες της χώρας. Πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε μία ΥΠΕ, που να είναι υπεύθυνη μόνο για τα νοσοκομεία της Δυτικής Μακεδονίας. Αυτό σε συνδυασμό με την αλλαγή των Οργανισμών, η οποία είναι πολύ δύσκολη λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά η ενημέρωση που έχω είναι ότι θα το προσπαθήσει το υπουργείο Υγείας, είναι σε φάση που τρέχουν οι διαδικασίες και γρήγορα θα ανακοινωθούν, οπότε συμπεριλαμβάνεται και η ΥΠΕ Δυτ. Μακεδονίας.
Αυτό θα βοηθούσε σε πολλά επίπεδα, καθώς δεν είναι δυνατόν να έχει η Βέροια αιμοδυναμικό εργαστήριο που είναι 50 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη και η Δυτική Μακεδονία να μην έχει αιμοδυναμικό εργαστήριο. Ούτε ήταν δυνατόν να μην έχει μέχρι πρότινος έναν μαγνητικό τομογράφο σε δημόσιο νοσοκομείο η Δυτική Μακεδονία (τώρα έχει έναν στο Μαμάτσειο) και να έχει πέντε ιδιωτικούς. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει μία ουρολογική κλινική που να εφημερεύει κάθε μέρα και να έχει δέκα ουρολόγους που βάζουν εφημερία την ίδια μέρα, ενώ άλλες μέρες δεν βρίσκεις ούτε ουρολόγο, ούτε ΩΡΛ κ.λ.π. Αυτά τα πράγματα πρέπει να λυθούν. Η δική μου πρόταση είναι να ενοποιηθούν τα πέντε νοσοκομεία σε μία ΥΠΕ, από κει και μετά να κατανεμηθούν. Σίγουρα τα νοσοκομεία Καστοριάς και Φλώρινας τα οποία είναι προβληματικά, θα πρέπει να λειτουργήσουν σαν Κέντρα Υγείας αυξημένης ανάγκης και τα σοβαρά περιστατικά να τα προωθούν στα δύο νοσοκομεία του δίπολου.
Αναφέρατε προηγουμένως ότι επί προηγούμενων κυβερνήσεων έγιναν κομματικές παρεμβάσεις που μείωσαν κατά 50 κλίνες το Μποδοσάκειο. Αυτή η προσπάθεια υποβάθμισης του νοσοκομείου της Πτολεμαΐδας υπάρχει και σήμερα;
– Δεν φαίνεται να υπάρχει οργανωμένη κυβερνητική προσπάθεια. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Γαβριηλίδης, αναπληρωτής διοικητής της 3ης ΥΠΕ και υπεύθυνος για την Πρωτοβάθμια Περίθαλψη, επισκέπτεται κάθε Δευτέρα το Μαμάτσειο νοσοκομείο. Στο Μποδοσάκειο έχει να πατήσει πάνω από έξι μήνες, φοβούμενος ίσως τις αντιδράσεις των γιατρών. Είναι κοινή πεποίθηση ότι λειτουργεί πάνω σε μια συγκεκριμένη βάση, χωρίς να γνωρίζουμε τα ελατήρια που τον κινούν σ’ αυτό. Προσπαθεί να βοηθήσει το Μαμάτσειο και παραμελεί επιδεικτικά το Μποδοσάκειο.
Παλιότερα είχα πει ότι το Μποδοσάκειο μπορεί να γίνει η ναυαρχίδα του συστήματος. Κάποιοι προσπαθούν να το κάνουν βαρκούλα. Όμως πρέπει να ξέρουν ότι ούτε ο δήμος ούτε η κοινωνία, ούτε εμείς οι εργαζόμενοι στο Μποδοσάκειο θα το επιτρέψουμε. Είμαστε υπέρ της συνεργασίας, αλλά όχι υπέρ της υποβάθμισής μας.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή σας ως Επιτροπή Γιατρών του Μποδοσάκειου είχατε μιλήσει με σκληρά λόγια για την Περιφέρεια και για κυβερνητικούς βουλευτές. Γιατί;
– Θεωρώ ότι ούτε οι βουλευτές ούτε η Περιφέρεια έχουν γνώση των θεμάτων και ασχολούνται αποσπασματικά. Ότι σκάει σαν πρόβλημα «επιλαμβάνονται». Αν είναι να ασχοληθούν ας ασχοληθούν σοβαρά. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει μία σύμπλευση του βουλευτή Μίμη Δημητριάδη με την Περιφέρεια και τον αντιπεριφεριάρχη Υγείας, κ. Σταύρο Γιαννακίδη, οι οποίοι επιτίθενται στους γιατρούς και προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να σχολιάσω τον θετικό ρόλο του νέου διοικητή του Μαμάτσειου – Μποδοσάκειου. Πρέπει να σχολιάσω την πορεία του νέου διοικητή, Μέλημα του κ. Γιώργου Χιωτίδη είναι η ανάπτυξη και η συνεργασία των δύο νοσοκομείων. Νομίζω ότι κατάφερε να πείσει την ηγεσία και τον διοικητή της ΥΠΕ, Γιώργο Κύρκο, ο οποίος κατά την επίσκεψη στο Μποδοσάκειο ήταν θετικός. Διαπίστωσα ότι υπάρχει μία συνεργασία στη βάση βελτίωσης των συνθηκών.
