Ενώ ασήμαντα ή σημαντικότερα ζητήματα καταλαμβάνουν καθημερινά τους τίτλους της επικαιρότητας, ο μέσος Έλληνας πολίτης εξακολουθεί να παραμένει πλήρως απογοητευμένος και απαισιόδοξος για το μέλλον. Κοινό στοιχείο στην συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών, είναι τα τρία «α»: H αποστροφή για την πολιτική, η απογοήτευση για την πορεία της χώρας, και η απαισιοδοξία για το προσεχές και απώτερο μέλλον. Μέχρι σήμερα, τίποτα δεν φαίνεται ικανό να αλλάξει έστω και ένα από τα τρία «α».
Ο γράφων θα ανέφερε το εξής: Πριν καταλήξουμε στο τι πρέπει να γίνει για να βγει η πατρίδα από τον «βούρκο», ας σκεφτούμε ανάστροφα. Πρώτα ας καταλήξουμε για το τι μας οδήγησε ως χώρα έως εδώ, τι δεν κάναμε σωστά, τι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει διαφορετικά. Όχι άλλοι, όχι τρίτοι, αλλά εμείς. Προφανώς και δεν ρίχνω πλέον τις ευθύνες στους πολιτικούς, οι οποίοι – κατά την πάγια άποψή μου – δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο παρά τις προσωπικές επιλογές των ίδιων των πολιτών. Και αν ορισμένες φορές οι πολίτες μπορούν να ισχυρισθούν ότι εξαπατήθηκαν από τους πολιτικούς, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει κατά σύστημα καθώς οι πολιτικές επιλογές εξακολουθούν και είναι «κακές», ακόμα και όταν οι πολιτικοί έχουν πλήρως και ευθαρσώς δείξει το πραγματικό «προσωπείο» τους. Στα 6 χρόνια οικονομικής κρίσης, και με επαναλαμβανόμενες καταστροφικές πολιτικές επιλογές, κάτι θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί επιτέλους. Όλοι μας, με τον γράφοντα υποφαινόμενο πρώτο από όλους. Είναι εθνική και κοινωνική μας υποχρέωση μέσα από όλη αυτήν την λαίλαπα που περνά η πατρίδα, επιτέλους να αντιληφθούμε τι πρέπει να γίνει, για να ξεκινήσουμε την διαδικασία διάσωσης της χώρας, των οικογενειών μας και των εαυτών μας.
Θεωρώ ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης – αντίθετα με όλους αυτούς που τον χαρακτηρίζουν «έρμαιο της δημαγωγίας» και του «λαϊκισμού» – και κρίση έχει, και αυξημένη ικανότητα να δει τα πράγματα σε βάθος . Φτάνει να κρίνει εν νηφαλιότητα, χωρίς ιδεολογικές ή κομματικές αγκυλώσεις και έχοντας τα πραγματικά στοιχεία υπόψη του. Τα «ποιήματα», τα «παραμυθάκια» και οι αφορισμοί πρέπει επιτέλους να σταματήσουν. Δεν έχουμε το παραμικρό περιθώριο.
Επανερχόμενος στο τι έφταιξε που φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση – ως βασικό προαπαιτούμενο για να δούμε τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση – ο γράφων καλεί τον καθένα προσωπικά να απαγκιστρωθεί από την (ισχυρότατη και απόλυτα ορθή ομολογουμένως…) σκέψη για τους « φαύλους πολιτικούς που ενδιαφέρονται μόνο το προσωπικό βόλεμά τους» και να σκεφτεί τι δεν έκανε ο ίδιος σωστά όλα αυτά τα χρόνια, στην προσωπική του επαγγελματική και κοινωνική πορεία. Τα μικρά και τα ασήμαντα. Αυτά που έχουμε κάνει όλοι, και γνωρίζουμε μέσα μας επίσης όλοι ότι αν γίνονταν λίγο διαφορετικά, η πατρίδα ίσως θα μπορούσε να βρίσκεται σήμερα σε λίγο βελτιωμένη κατάσταση. Αν το πράξουμε, κοιτώντας στα «μάτια» τον εαυτό μας, και χωρίς εγωιστική ή οχαδερφική διάθεση, είμαι προσωπικά βέβαιος ότι θα μπορέσουμε να εξακριβώσουμε τι δεν έγινε σωστά, άρα τι πρέπει να γίνει σωστά. Τουλάχιστον από την δική μας πλευρά και όσον αφορά το δικό μας (μικρό) μετερίζι.
Έχοντας το θάρρος της πολιτικής μας γνώμης, ακόμα και σε κάποια μικρά ζητήματα που δεν μας ευνοούν προσωπικά, θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τα δικά μας «μικρά» λάθη όσον αφορά τις επιλογές για την χώρα, στο μέλλον. Και αν το πράξουμε, είναι μαθηματικά και «θεολογικά» βέβαιο, ότι έχοντας το ηθικό πλεονέκτημα θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τα «μεγάλα», δηλαδή από τους εχθρούς της πατρίδας και της κάθε προοπτικής ανάκαμψης. Είτε πρόκειται για φαύλους, ιδιοτελείς και ανεπαρκείς πολιτικούς , είτε πρόκειται για διεφθαρμένους εκατομμυριούχους που κατέκλεβαν αυτήν την χώρα για δεκαετίες, είτε πρόκειται για ξένα κέντρα και κυβερνήσεις που απλά επιθυμούν να μας συνθλίψουν, αποκομίζοντας όσα περισσότερα μπορούν. Όπως ανέφερε και ο Κομφούκιος «όταν κανείς είναι αυστηρός με τον εαυτό του, πολύ σπάνια αποτυχαίνει». Ας το προσπαθήσουμε, εφαρμόζοντας διαφορετική πολιτική θεώρηση και κοινωνική συνείδηση όπου θεωρούμε μέσα μας ότι «μπορούμε»…
ΥΓ: «Καθίσταται προφανές, ότι το παραπάνω κείμενο απευθύνεται αποκλειστικά σε μη-φανατικούς, μη-ιδεοληπτικούς, και κυρίως μη… άμοιρους ευθυνών. Όλοι αυτοί, μπορούν να συνεχίσουν την κριτική τους σε όλους τους υπόλοιπους…»
Παύλος Κιλίντζης
Μέλος της Ένωσης Κεντρώων
