Ο γειτονικός νομός Κοζάνης έχει δείξει εδώ και χρόνια το δρόμο στις νέες αυτές καλλιέργειες, με το νομό Γρεβενών να ανεβάζει στροφές και τους λεγόμενους νέους αγρότες να επιστρέφουν δυναμικά στον πρωτογενή τομέα, αξιοποιώντας τον… αρωματικό χρυσό που θρέφουν τα μακεδονικά χώματα. Η 27χρονη Βιβή Καραϊορδανίδου κρατά στο χέρι της κομμένο μελισσόχορτο – η μυρωδιά του θυμίζει αρκετά λεμόνι ενώ τα φύλλα του μοιάζουν με εκείνα του δυόσμου. Λίγο πιο πέρα υπάρχουν τα φυτά της λεβάντας, μια εξίσου δυναμική καλλιέργεια.
Σε κοντινή απόσταση είναι και το αποστακτήριο της οικογένειας, μια επένδυση που δείχνει πόσο σοβαρά έχει πάρει την ενασχόλησή της με τα αρωματικά φυτά. Όπως μας εξηγούν, αυτή είναι η δεύτερη μονάδα στα Γρεβενά, η οποία διανύει αισίως τον τρίτο χρόνο λειτουργίας της. Το όνομά της είναι «Bene esse», φράση που στα λατινικά υποδεικνύει την ευζωία και την ευημερία.
Φέτος μόνο η λεβάντα υπολογίζεται ότι στα Γρεβενά καταλαμβάνει 4.000 καταγεγραμμένα στρέμματα, από 2.500 πέρσι. «Είναι δυναμικές καλλιέργειες και όσο περνάει ο καιρός γίνονται και πιο γνωστές. Χρόνο με το χρόνο έχουν μεγαλύτερη ζήτηση. Ωστόσο, δεν είναι επιδοτούμενες, πιέζουμε όλοι προς αυτή την κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, για να γίνουν το μέλλον της ελληνικής γεωργίας απαιτείται πολιτική βούληση», λέει η Βιβή Καραϊορδανίδου.
«Υπάρχει θέληση και επιθυμία των αγροτών να αφήσουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες, όπως τα καπνά, τα τριφύλλια ή τα σιτηρά και να στραφούν στα αρωματικά;» ρωτάμε τον Γιώργο Νικολαΐδη. Αυτό που εξηγεί είναι ότι η νεότερη γενιά είναι σίγουρα πιο ανοιχτή. Σημειώνει, βέβαια, ότι δεν αρκεί να επιθυμεί κάποιος να αλλάξει καλλιέργεια, πρέπει να υπάρχει και ένα οικονομικό όφελος.