Αρκετά συχνά παρατηρούμε, ακούμε, διαβάζουμε για περιπτώσεις νέων που εγκαταλείπουν τις επαρχιακές πόλεις για μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας και του εξωτερικού. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις νέων που αφήνουν πίσω τους τα μεγάλα αστικά κέντρα κι επιστρέφουν στους τόπους καταγωγής τους.
Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι ο κ. Πέτρος Παπαπούλιας, ο οποίος αν και δούλευε σε μεγάλες επιχειρήσεις τεχνολογίας στην Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στην Φλώρινα – πόλη καταγωγής του – αξιοποιώντας οικογενειακά κτήματα και στήνοντας την αγροτική του επιχείρηση.
Ο κ. Παπαπούλιας, εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν στο να επιστρέψει στην Φλώρινα εγκαταλείποντας τη Θεσσαλονίκη και τις πιθανές ευκαιρίες που αυτή προσφέρει, ανέφερε ότι αρχικά αγαπά τον τόπο του και ήθελε να επιστρέψει, αλλά και οι συνθήκες ζωής στην επαρχία δεν συγκρίνονται με αυτές της μεγαλούπολης. Τα πράγματα στην επαρχία είναι πιο ήρεμα, τα παιδιά μεγαλώνουν με μεγαλύτερες ελευθερίες και κοντά στη φύση.
Επιστρέφοντας, λοιπόν, στην Φλώρινα, αποφάσισε και καλλιέργησε μία έκταση 9 στρεμμάτων με μύρτιλα. Η συγκεκριμένη καλλιέργεια έχει μεγάλες απαιτήσεις κατά την εγκατάσταση και ανάπτυξή της, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, για να μπορέσει σε εύλογο χρόνο να δώσει ικανοποιητικές αποδόσεις.
Ο ίδιος του δεν ήταν γνώστης του αντικειμένου, είναι Ηλεκτρονικός Μηχανικός και η εργασία του είχε να κάνει με υπολογιστές, παρ’ όλα αυτά διάβασε πολύ, έψαξε και βρήκε πληροφορίες από Πανεπιστήμια του εξωτερικού που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία και γνώση για τα μύρτιλα και σιγά σιγά έχτισε την επιχείρησή του.
Η καλλιέργειά του έχει τις απαιτούμενες πιστοποιήσεις που την χαρακτηρίζουν βιολογική, ενώ σταδιακά η παραγωγή αυξάνεται δίνοντας από 6 έως 11 τόνους.
Εκτός από την καλλιέργεια έχει εγκαταστήσει και ψυκτικούς θαλάμους, μέσα στους οποίους συντηρούνται για λίγο τα μύρτιλα, μέχρι να παραδοθούν στους πελάτες.
Στο διάστημα που δραστηριοποιείται εκτός του ότι κατάφερε να δικτυωθεί σε πανελλαδικό επίπεδο δημιουργώντας σημαντικό πελατολόγιο, κατάφερε να εξάγει τα προϊόντα του σε χώρες του εξωτερικού, όπως είναι η Γερμανία, το Κουβέιτ, η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη.
Εκτός όμως από την διεθνή αγορά που αναγνωρίζει τα μύρτιλα ως υπερτροφές (super food), πλέον και στην Ελλάδα αρχίζει να ανακαλύπτεται και να εκτιμάται η διατροφική αξία τους.
Η δραστηριοποίηση του κ. Παπαπούλια στον πρωτογενή τομέα, πέρα από την δική του ενασχόληση, δίνει τη δυνατότητα απασχόλησης σε άτομα της ευρύτερης περιοχής καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες μεταξύ Ιουνίου και τέλος Αυγούστου, περίοδο συγκομιδής.
Η επένδυσή του είναι σημαντική, φροντίζοντας να υπάρχει αντιχαλαζική προστασία στην καλλιέργειά του, έχοντας μόνο «εχθρό» τον ισχυρό παγετό. Τα μύρτιλα είναι φυτά που αντέχουν στις καιρικές συνθήκες της περιοχής, αλλά το 2021 καταστράφηκε όλη η παραγωγή λόγω ξαφνικού παγετού.
Δυστυχώς από τότε ο κ. Παπαπούλιας και άλλοι παραγωγοί βρίσκονται σε έναν αγώνα για να μπορέσουν να αποζημιωθούν, πραγματοποιώντας συναντήσεις με φορείς και υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΑΑΤ, χωρίς να έχει γίνει κάτι ουσιαστικό μέχρι τώρα . Όπως μας είπε ο ίδιος, «πληρώνω ΕΛΓΑ κάθε χρόνο, με ελάχιστες πιθανότητες να αξιώσω αποζημίωση, καθώς τα μύρτιλα γενικά δεν παρουσιάζουν προβλήματα κι έχοντας φροντίσει για αντιχαλαζική προστασία. Έτυχε μία φορά το 2021 να παρουσιαστεί πρόβλημα λόγω του παγετού κι υπάρχει σημαντικό ενδεχόμενο να μην προκύψει ποτέ ξανά ζήτημα. Τη μία φορά λοιπόν που χρειάστηκε να αποζημιωθώ, δεν αποζημιώθηκα, δημιουργώντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα τόσο στην επιχείρηση όσο και στην οικογένειά μου».
Ο κ. Παπαπούλιας είναι ένας νέος άνθρωπος που επέλεξε να επιστρέψει στην γενέτειρά του και να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στον πρωτογενή τομέα. Θα πρέπει κάποια στιγμή, εάν θέλουμε να συνεχίσει να υφίσταται ο πρωτογενής τομέας και να δραστηριοποιείται νέος πληθυσμός, να υπάρξουν αυτές οι πολιτικές και οι αποφάσεις που θα στηρίζουν οικονομικά τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις που πλήττονται από τις καιρικές συνθήκες, για να μπορούν να συνεχίσουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και γιατί όχι, σε πολλές περιπτώσεις, να αναπτυχθούν περισσότερο.
Μαρία Κοτζακόλιου
