Διερχόμαστε την πιο δύσκολη πολιτικά εποχή της μεταπολεμικής Ελλάδας .
Η κρίση των πολιτικών αξιών και αρχών που δεν έγινε από αόρατες δυνάμεις, αλλά προκλήθηκε από άνομες και ανήθικες πολιτικά συμπεριφορές μιας όχι ευκαταφρόνητης αριθμητικά και πάντως διακομματικής ομάδας του πολιτικού συστήματος της χώρας μας, οδήγησε τους πολίτες σε κρίση εμπιστοσύνης και ίσως και σε απέχθεια προς το σύστημα κεντρικών και τοπικών πολιτικών εξουσιών.
Θεωρώ ότι τα ελληνικά κόμματα που σαφώς φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης πρέπει να αναθεωρήσουν πλήρως τον κατεστημένο τρόπο λειτουργίας τους. Να απομακρύνουν κάθε επιτήδειο και φθαρμένο από τους «Ηρακλειδείς» του Στέμματος . Να καταδικάσουν κάθε παραγοντισμό και σαθρό μηχανισμό. Να πορεύονται με διαφάνεια πρώτα απ όλα στα οικονομικά τους και μετά στις επιλογές προσώπων .
Αυτά όμως σημαίνουν ότι εγκαταλείπουμε οριστικά τις διακηρύξεις και ερχόμαστε στην ώρα της πράξης. Η εξυγίανση και η πολιτική ανανέωση δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Επιτέλους ας ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμο μας και ας αφουγκραστούμε με προσήλωση και ειλικρίνεια τον πολίτη.
Ας μην αυταπατώμεθα, ο δρόμος για να τον πείσουμε και πάλι , είναι μακρύς και επίπονος.
Σ’ αυτές τις δύσκολες λοιπόν ώρες όσοι πιστεύουμε στην δύναμη της καθαρής, σθεναρής και ηθικής στάσης στην πολιτική οφείλουμε να δώσουμε το ΠΑΡΟΝ με νέους αγώνες με στόχο την δημιουργία μιας νέας εποχής με τα λαμόγια, τους ακατανόητα φιλόδοξους, τους επιτήδειους και ειδικώτερα εν τέλει επικίνδυνους στην γωνία «εκτός παιδιάς» και εκτός κεντρικών και τοπικών εξουσιών.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα πρέπει να αφεθούν στις τοπικές κοινωνίες χωρίς κηδεμονίες μηχανισμών. Θα κριθούν κατά την άποψή μου σε επίπεδο προσώπων και διαχρονικής τους στάσης, γιατί οι πολίτες είναι τώρα παρά ποτέ υποψιασμένοι.
Η προσέγγιση όλων μας θα πρέπει να είναι σίγουρα σοβαρώτερη και πιο ουσιαστική. Οι πολίτες θέλουν ικανούς τοπικούς άρχοντες που θα δώσουν λύσεις και θα ανακουφίσουν τον πολίτη και όχι τον εαυτό τους.
Μ’ αυτές τις σκέψεις θέλω να καταθέσω την πίστη μου ότι τους υποψηφίους τους χρήζει ένας και μόνον μεγάλος και αλάνθαστος: Ο λαός.