Τη στιγμή που η κοινωνία μας μαστίζεται από πολυποίκιλες κρίσεις, που οι αξίες και ιδέες κλυδωνίζονται επικίνδυνα, που ο θεσμός της οικογένειας φθίνει καθημερινά με όλα τα θλιβερά επακόλουθα, που καταβάλλεται προσπάθεια να παρασυρθούν τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε ψυχοφθόρα ρεύματα που δεν συμβαδίζουν με την ελληνική πραγματικότητα και επιχειρείται πανταχόθεν η αλλοτρίωση της πολιτιστικής, εθνικής και θρησκευτικής φυσιογνωμίας του λαού μας, καλείται το υγιές τμήμα του λαού μας να σημάνει συναγερμό για να μπορέσει ο λαός μας να ξαναβρεί το δρόμο του. Η παρακμή των ηθικών αρχών αποδεικνύει περίτρανα ότι οι εποχές μας συρρικνώνονται ηθικά και χανόμαστε ηθικά μέσα στη μηδαμινότητα και στη μικρότητα της ζωής μας. Θεσμοί καταλύονται, αξίες καταρρέουν, ιστορικά γεγονότα αμφισβητούνται, σύμβολα καταστρέφονται, θυσίες αμαυρώνονται.
Η ασεβής λύσσα των καιρών μας καταστρέφει τα ιδανικά και το παρελθόν μας. Όλα έχουν αλλάξει, η ζωή, τα ήθη, οι άνθρωποι.
Απειλείται και κινδυνεύει η αλλοίωση της ψυχής μας. Παντού συμπτώματα κρίσης και παρακμής, σήψης και διαφθοράς, αθεΐας και σύγχυσης, νοθείας και καταπτώσεως. Έτσι παρακολουθούμε με απερίγραπτη θλίψη τον ηθικό εκτραχηλισμό της νεότητας, για τη διάβρωση του μέλλοντος και την αποδυνάμωση του λαού μας, που η ιστορική μνήμη του είναι αιματηρός θησαυρός, περηφάνια και ευθύνη. Από παντού διατυπώνονται έντονα παράπονα εναγώνια μηνύματα και δίκαιες διαμαρτυρίες για την εισβολή του κομματισμού στα σχολεία και την υπομόνευση του θρησκευτικού ηθικού και εθνικού φρονήματος των μαθητών από οργανώσεως προπαγάνδες υλιστικής προέλευσης και κατεύθυνσης. Στα χείλη όλων μας φθάνουν αμείλικτα και αγωνιώδη ερωτηματικά. Που πάμε; ποιες θα είναι οι προεκτάσεις και ποια τα επακόλουθα αυτής της καταστρεπτικής πορείας.
Φθάνουν πια οι παραφωνίες, οι πειραματισμοί και οι παλινδρομήσεις. Είναι η ώρα της περισυλλογής και της ευθύνης, της πίστης και του χρέους, των στοχασμών και των ανατάσεων όλων των Ελλήνων.
Ο ελληνισμός για να βρεί το βηματισμό του, χρειάζεται να ασπασθεί και πάλι τις ιδέες και τις αξίες, τα οράματα και τα ιδανικά, διότι αυτά μας κράτησαν όρθιους σε δύσκολους καιρούς και μας κατέστησαν υπερήφανους σε περίοδο ειρήνης.
Επίσης έχει ανάγκη από εθνικό φρόνημα γιατί αυτό μας οδήγησε στις κορυφές των ιστορικών πεπρωμένων, καθώς και να εγκολπωθεί και πάλι τις χριστιανικές αλήθειες του γλυκύτατου Ναζωραίου, δημιουργώντας έτσι ηθική συνείδηση.
Όταν ένα υψηλό ιδεώδες της ζωής θέλει την καρδιά και γοητεύει το νου και συναρπάζει την ψυχή των μελών μιας εθνικής κοινότητας, ένα λαμπρό όραμα βίου καθοδηγεί ως πολικός αστέρας την εθνική ψυχή, χαράσσει γραμμή πορείας και εμπνέει ρυθμό ζωής και το λειτούργημα της αγωγής θαυματουργεί μέσα στα απέραντα βάθη που συντελείται η αγωγή της λαϊκής πραγματικότητας. Όταν όμως παύσει να υπάρχει και τη βαθιά ριζωμένη πίστη, ένα υψηλό κοινό όραμα βίου και ένας σαφής θεμελιώδης προσανατολισμός προς το ύψιστο που συνεγείρει την εθνική ψυχή όταν η ‘αστοχία’ ως συνυπαρξία στόχου ή σφάλμα γύρω από το ‘στοχασμό’ γίνεται έκδηλος στη ζωή της εθνικής κοινότητας, τότε θραύεται ο άξονας της εθνικής ζωής και τα πάντα βαθμηδόν παραλύουν.
Κατά συνέπεια μπορούμε να πούμε ότι ο Ελληνικός λαός χρειάζεται και σήμερα υψηλά ιδανικά αγωγής και ελληνοχριστιανικά ιδανικά αξιολογικά υπέρτατα και πραγματικά αιώνια, και η ελληνική παιδεία οφείλει να έχει σαφή πνευματικό και ανθρωπιστικό προσανατολισμό προκειμένου να πετύχει την πνευματική καλλιέργεια και τη σπορά οραμάτων ζωής, αφορώσα πρότιστα ‘της ψυχής παίδευσιν, ης ούτε άνθρωποις, ούτε Θεοίς την αλήθεια τιμιότερον ούτε έστιν, ούτε πότε πότε έσται’. Από την άποψη αυτή είχε δίκιο ο Ηράκλειτος να χαρακτηρίζει την Παιδεία ως ‘έτερον ήλιον τοις παιδευομένοις’, και αποκτά αιώνια επικαιρότητα η προσταγή του Προφητάνακτα. ‘Δράξασθε παιδείας, μήποτε οργισθή Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίου’.
Ο Ελληνικός λαός, ο αιώνιος έφηβος της Ιστορίας οφείλει το μεγαλύτερο μέρος της Απολλωνείου ακτινοβολίας του, στο ζωηρό ενδιαφέρον το οποίο απέδειξε για την παιδεία του και εις τα υψηλά ιδανικά τα οποία υιοθέτηση και ανήγαγε σε κανόνα ζωής και αγωγής. Επομένως στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, απαιτούνται ριζικά μέτρα τα οποία θα βοηθήσουν το λαό μας να βρεί το δρόμο του και να συνεχίζει την τρισχιλιετή ιστορική του πορεία. Αυτά είναι η αναβάθμιση και ο εκχριστιανισμός της παιδείας, να επανέλθει όσο το δυνατό γρηγορότερα ο ηθικός και εθνικός φρονηματισμός των νέων, ο εξοπλισμός τους με ιδέες, αξίες, οράματα, ιδανικά. Πρωτεύοντα ρόλο πρέπει να παίξουν τα ελληνοχριστιανικά ιδανικά.
Στη ζωή μας όλα μεταβάλλονται, ανατρέπονται και παρέρχονται. Αιώνιο και αθάνατο είναι μόνο το πνεύμα, δύναμη, παρηγοριά και ελπίδα, μέσα στις θλίψεις και τις δοκιμασίες μας. Είναι ο βωμός του Θεού, επάνω στον οποίο προσφέρει με βαθύτατη ευλάβεια ο άνθρωπος την απέραντη ευγνωμοσύνη του. Η μοίρα της παιδείας είναι η μοίρα του έθνους μας.
Γι αυτό η μάχη, που πρέπει να δοθεί σήμερα από όλους μας, χωρίς καθυστέρηση για την ανύψωση της πατρίδας μας.
Ο ελληνισμός έχει μέσα του απεριόριστες δυνατότητες και θα πράξει κι αυτή τη φορά το χρέος του, όπως το έπραξε πολλές φορές ως τώρα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ