«Ο Ιταλός πρεσβευτής την 03.00΄δια διακοινώσεώς του προς την Ελληνικήν κυβέρνησιν, εζήτησε να εισέλθωσι σήμερον, την 6ην πρωινήν τα Ιταλικά στρατεύματα εις το ημέτερον έδαφος και ότι εν περιπτώσει αρνήσεως θα εισέλθωσι δια της βίας. Η κυβέρνησις απέρριψε την αίτησην ταύτην του Ιταλού πρεσβευτή και διατάσσει αντίστασιν μέχρις εσχάτων.»
Ξημέρωνε η 28η Οκτ.1940 όταν γράφτηκε αυτή η ανακοίνωση. Ήταν έξι μήνες παρά μία ημέρα από τότε και ακριβώς τρείς εβδομάδες παρά λίγες ώρες από την Γερμανική επίθεση της 6ης Απρ.1944, στις 10,30 το πρωί της 27ης Απρίλη 1941, όταν στην εν Αθήναις έπαυλη Θών, σε ένα καφενείο, πάνω σε ένα μαρμάρινο τραπεζάκι, υπογράφτηκε το πρωτόκολλο παράδοση της πόλης.
Πέρασαν περίπου 70 χρόνια από τότε, όταν το Γ΄Ράιχ σάρωνε την Ελλάδα σκορπίζοντας φωτιά και καταστροφή. Πέρασαν άλλα πολλά και δύσκολα χρόνια με εμφύλιες συγκρούσεις, μετανάστευση και οικονομική ανασυγκρότηση, για να γίνει η ΕΛΛΑΣ δυνατή και κυρίαρχη.
Κάποιο κακό μάτι όμως, μετά την πρώτη γεώτρηση πετρελαίου το 1973 με τον «ΠΡΙΝΟ», έβαλε σημάδι τον πλούτο που κρυβόταν στα σκοτεινά νερά του Αιγαίου. Ήταν η αρχή των παραβιάσεων του FIR Αθηνών, η εισβολή στην Κύπρο, τα Ίμια, το σχέδιο Ανάν, οι γκρίζες ζώνες, το «Μακεδονικό» και τέλος, χαοτικό ΜΝΗΜΟΝΙΟ!
Η «Ελληνική ανοχή» περίεργη απέναντι στους γείτονες Τούρκους και φαίνεται όλα αυτά να μην έγιναν μάθημα. Το Τούρκικο κράτος όμως συντεταγμένα με Ερντογάν και Νταβούτογλου, κινείται στους ρυθμούς του Νέο-Οθωμανικού δόγματος και ενώ όλα τα κράτη και όλες οι κοινωνίες του κόσμου έχουν μνήμη και σχέδιο, εμείς δεν έχουμε!
Όπως είπε ο Μιχ.Χαραλαμπίδης, η Ελλάδα «προγραμμάτιζε, σκεφτόταν με βάση την συγκυρία, την εβδομάδα, τον μήνα. Το πολύ το χρόνο». Παράδειγμα γι΄αυτό αποτελεί ο τρόπος που λειτουργήσαμε όταν γινόταν οι σφαγές, οι εκτοπίσεις, οι γενοκτονίες και ο τελικός ξεριζωμός από το 1908 έως το 1923 στον Πόντο!
Το «μοντέλο Ίμβρος» (Τουρκοποίηση με αλλοίωση της δημογραφικής και εθνολογικής σύνθεσης) σχεδιάζουν οι Τούρκοι για Κύπρο, νησιά του Αιγαίου και Δ.Θράκη. Όλα είναι ένα παζάρι συμφερόντων των ισχυρών σε βάρος μικρών κρατών. Αίμα και πετρέλαιο είναι αυτό που χαράσσει τις διαχωριστικές γραμμές, χωρίς να λαμβάνεται υπ΄όψιν η ιστορία, ο πολιτισμός, η ταυτότητα και το δίκαιο των λαών. Στο σταυροδρόμι τους Κύπρος-Γιουγκοσλαβία-Παλαιστίνη-Λιβύη-Λίβανος-Αίγυπτος-Ιράκ…
Η σειρά της Ελλάδας τώρα να περπατάει ξυπόλητη «περιμένοντας τους βαρβάρους», με τους κύκλους της βίας να ηχούν τις σάλπιγγες. Ο ήχος αυτός ήθελε έναν «σωτήρα» και έτσι αρχίζει το παραμύθι ΓΑΠ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ !
Στις 13/9/2009 λέει ο ΓΑΠ σε συνέντευξη τύπου: « Λεφτά υπάρχουν…» . Αυτό είναι η αρχή και στις 13/11/2009 στη Βουλή : «Η επιτήρηση περιορίζει την ανεξαρτησία. Εμείς διεκδικούμε και θα καταφέρουμε να ορίζει ο Ελληνικός λαός την χώρα αυτή». Στις 1/12.2009 (βουλή): «Σε αυτούς που έλεγαν δεν μπορούμε, δεν γίνεται, σας κοροϊδεύουν, που θα βρείτε τα λεφτά, λέμε… Τα βρήκαμε τα λεφτά.» Στις 25/3/2010(Βρυξέλλες): «Πάμε καλά, όσον αφορά την μείωση του ελλείμματος φέτος…»
Η χειροβομβίδα έσκασε στις 23/4/2010 (Καστελλόριζο): «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.».
Η βόμβα έφερε ΔΝΤ με μέτρα οικονομικής αφαίμαξης, ανεργία, λουκέτα, ύφεση, Εφεδρεία… και άλλα νέα μέτρα. Χωρίς τόλμη χάραξης στρατηγικής συμμαχιών σε πολιτικό, αμυντικό, οικονομικό, ενεργειακό επίπεδο και ανακήρυξη ούτε καν της νόμιμης ΑΟΖ, για να αναδειχτούμε όπως η Κύπρος, ενεργειακός παράγων στην περιοχή.
Η Ζωή Γεωργαντά μέλος Δ.Σ. του ΕΛΣΤΑΤ καταγγέλλει αυτούς που ήθελαν να φέρουν το ΔΝΤ με την μέθοδο διόγκωσης τεχνητά του ελλείμματος, ώστε έτσι να γίνει μονόδρομος η προσφυγή στον αναγκαστικό δανεισμό με υποθήκευση της εθνικής κυριαρχίας. (Παρεμπιπτόντως ο πρόεδρος του ΕΛΣΤΑΤ ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ!!!.)
Το ΟΧΙ του 1940 έκφραζε κυβέρνηση και λαό και ήταν νικηφόρο. Για το νέο ΟΧΙ στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ηχεί σάλπιγγες ο Αργ. Μαρνέρος : « ΟΧΙ σ΄αυτούς που τύφλωσαν τον ουρανό και κάναν τον ήλιο μας ζητιάνο. ΌΧΙ σ΄αυτούς που τραγουδούν τον πόνο μας πάνω σε χαλασμένο πιάνο».
Με χαρακτηριστική δηκτικότητα σχολιάζει ο Διον.Χαριτόπουλος πολιτικούς και κόμματα… «αφού αυτοί επιζητούν την ψήφο μου, δηλ. την γνώμη μου. Όποιος σήμερα λέει πως ψηφίζει ΠΑΣΟΚ είναι σαν να τον ρωτάς που μένει και να σου δίνει την παλιά του διεύθυνση. ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια, μόνον κάτι αναξιόπιστοι πολιτικάντηδες που κρατιούνται από τα σανίδια του ναυαγίου. Το ΠΑΣΟΚ πέθανε με τον Ανδρέα και χρειάζεται επειγόντως μια νέα πολιτική δύναμη για να το αντικαταστήσει, καθώς αντιπροσώπευε πολύ μεγάλο τμήμα του πολιτικού σώματος. Το μεγάλο προσωπικό λάθος του Ανδρέα είναι πως όταν ήρθε στην Ελλάδα, έφερε μαζί και την οικογένεια του. Ούτε στο μνήμα δεν θα βρεί ησυχία.»
Ένας λαός είναι τελικά ότι ο ίδιος επιλέξει να είναι. Ή παραδίδεται αμαχητί στους αρχιτέκτονες της διαφθοράς που του «χαρίζουν» ανεργία, λουκέτα, απόγνωση, ξεπούλημα εθνικής κυριαρχίας και ένα πανέρι με μαύρες οχιές, ή πιστεύει ακόμα ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και αγωνίζεται γι΄αυτό!
Κατά Αργ. Μαρνέρο… « ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ, η ΕΛΠΑ σας παρακαλεί δέστε τις ζώνες σας. Η κυβέρνηση προτρέπει σφίξτε τα λουριά σας. Αργά ή γρήγορα θα πουν σαπουνίστε τη θηλιά σας!»
Απασφαλίστε ή αυτοκτονήστε… Ο δρόμος είναι χωρίς γυρισμό!
Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος