Στην Ελλάδα του Μνημονίου, της SIEMENS, των δομημένων ομολόγων, του Βατοπεδίου, των εξοπλιστικών «μιζών», των στημένων παιγνίων του Χρηματιστηρίου και της φαρμακευτικής «μίζας», ήρθε να «κουμπώσει η δήλωση του Θόδωρου: «τα φάγαμε μαζί, ακλουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος».
Λογικές που ποινικοποιούν την «εύρεση εργασίας»…αλλά όχι και τους εμπλεκόμενους στα σκάνδαλα. Για να απορεί ο μπαρμπαγιώργος: «Εμείς ρε Μήτσο, τι τα κάναμε τόσα λεφτά;»…και ατάραxος ο Μήτσος: «οι πολιτικοί τα επένδυσαν σε ακίνητα. Εμείς τα κορόιδα στον σοσιαλισμό!». Μόνον που η «αρπαχτή» έχει όλα τα (πολιτικά) χρώματα της ίριδας και «περνάει» σε φωτεινότητα το ουράνιο τόξο!
Το «κλίμα» στο διεθνές στερέωμα φαίνεται να είναι ένα βήμα πριν την έκρηξη, που ακόμα και ο «μεγάλος» του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρός Κάν στην διάσκεψη του Όσλο για την ανεργία λέει αλήθειες: «Όσο λιγοστεύει η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, οι άνθρωποι ενδέχεται να στραφούν σε μη παραγωγικές και βίαιες δραστηριότητες που πιθανόν να οδηγήσουν στην αστάθεια, στην κατάρρευση της δημοκρατίας, ακόμη και στον πόλεμο!».
(Ξε)φεύγοντας από το «διεθνές κλίμα» και προσχωρώντας στα εσωτερικά μας, θα δούμε πως οι παροιμίες των παππούδων μας είναι «ζωντανές».
«Ήταν στραβό το κλίμα, το΄φαγε και ο γάιδαρος…», το χωράφι ΕΛΛΑΣ έμεινε χέρσο, για να χρειαστεί πότισμα από Κατάρ-Εμίρηδες! Ακόμα και η εθνική μας υπερηφάνεια, δια χειρός Γιώργου, σε ότι έχει σχέση με το « Σκοπιανό» παραδίδεται στον «περίεργο» Άλεξ Ρόντος! Σε αυτόν που είχε «εμπλοκή» στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας!
Στην 10ετία του ¨70 η Ελπίδα ήταν γνωστή τραγουδίστρια του ελαφρολαικού ρεπερτορίου, αλλά σήμερα ελπίδα καμιά! Ακόμα και ο «εκπρόσωπος» των εργατών, κατά κόσμον Γιάννης Παναγόπουλος (προε.ΓΣΕΕ), σε δήλωση του στο Ρόιτερ ρίχνει στάχτη στο μαύρο: «Δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στις πολιτικές που προβλέπει το Μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ και οι οποίες έχουν εφαρμοστεί! Ως εκ τούτου, δεν υπάρχουν σχέδια για γενική απεργία στο μέλλον».
Γενική αφασία όμως υπάρχει, με νέους πτυχιούχους, άνεργους και χωρίς ελπίδα!
Με τον πρωθυπουργό να δηλώνει: «Είμαστε στον σωστό δρόμο» και να προαναγγέλλει την δημιουργία 250.000 θέσεων εργασίας.. το 2015 και την Υπ. Εργασίας : «η ανεργία θα επιδεινωθεί!».
Ο ορίζοντας σκοτεινός, τα επίσημα στοιχεία ανεργίας στο 12% με 600.000 ανέργους και τα ανεπίσημα να ξεπερνούν τις 800.000. Η πρόβλεψη για το 2011 είναι πάνω από 1.000.000, η ελπίδα να δηλώνεται ως άγνωστη λέξη και να μην καταχωρείται ούτε στο λεξικό Μπαμπινιώτη, ως αγνώστου «διαμονής και προέλευσης».
Αγωνία και ανασφάλεια, με την ανεργία να είναι η χειρότερη εκδήλωση της κρίσης. Με τον άνεργο όμηρο «εκλογικών διαδικασιών», από αυτούς που παζαρεύουν την παράταση της παντοδυναμίας τους. Στα τελευταία στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ φαίνεται η Β. Ελλάδα να κατέχει τα πρωτεία στην ανεργία, με την Δ. Μακεδονία στο 15% και τα «λουκέτα» να χορεύουν πεντοζάλη. Στο 2010 «κλείδωσαν» 527 επιχειρήσεις τον Ν. Κοζάνης. 193 στον Ν. Γρεβενών, 235 στον Ν. Φλώρινας, 5 στον Ν. Καστοριάς και ο χορός καλά κρατεί.
Μπορεί οι νέοι των πολλών πτυχίων να βρίσκονται εκτός κύκλου εργασίας λόγω έλλειψης πολιτικών που ανοίγουν δρόμους, αλλά το επιχειρηματικό ενδιαφέρον «στήνεται» στα «τυχερά παιχνίδια». Μια νέα αγορά στήνεται «φρουτάκια» που είχαν διαμονοποιηθεί» στην εποχή Σημίτη.
Ανησυχητικά συμπεράσματα δείχνει έρευνα του πανεπιστημίου Αθηνών για διείσδυση του ηλεκτρονικού τζόγου μεταξύ των νέων, όταν η κυβέρνηση παρουσιάζει νέο νομοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια, όπου υπάρχει ασάφεια στην παρουσία ανηλίκων σε αυτούς τους χώρους.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη, ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι, αντί να αερολογούν περί παντός επιστητού, να κάνουν πως πονάνε για κομμένα δέντρα σε δημόσιους χώρους- αλλά όχι πόσα και αν φυτεύτηκαν-και για αδέσποτα σκυλιά, προτιμότερο για την «δημόσια υγεία» να τοποθετηθούν καθαρά και δημόσια για το «παιχνίδι επενδύσεων» στα «τυχερά παιχνίδια», τα «φρουτάκια», τα internet καφέ, την μάστιγα της ανεργίας!
Αν (από) δεχτούμε πως τα κόμματα αποφασίζουν ερήμην των πολιτών, οι πολίτες ψηφίζουν με την λογική «αυτούς έχουμε, τι να κάνουμε» και συναινούν ψηφίζοντας. Τότε…. «ζούμε το ιστορικό μας τέλος, αλλά όχι ηρωικά. Απλώς παρακολουθούμε, δίχως επίγνωση, την κηδεία μας». (Χρ. Γιανναράς)
Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος