Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και του Μακεδονικού Κοζάνης της Δεκαετίας του 1950 που βρίσκονται εν ζωή αποφάσισαν να συγκεντρωθούν και να κόψουν πρωτοχρονιάτικη πίτα , όπως συνηθίζεται , μέχρι τώρα ποτέ δεν κόψανε πίτα και έχει περάσει μισός αιώνας, αλλά ούτε και τους κάλεσε κάποιος σύλλογος που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο Μένουν με το παράπονο, ότι τους αγνοούν οι πάντες, από το Δήμο και όλοι οι άλλοι αξιωματούχοι και όχι μόνο.
Ενώ οι ποδοσφαιριστές αυτοί έθεσαν τις βάσεις του ποδοσφαίρου της Κοζάνης στη μεταπολεμική περίοδο και έγραψαν λαμπρή ποδοσφαιρική ιστορία για την Κοζάνη, σε μια δύσκολη περίοδο από πολλές πλευρές και φυσικά ποδοσφαίρου, χωρίς τεχνικά μέσα που διαθέτουν σήμερα οι ομάδες και με γήπεδο με χλοοτάπητα και άλλα. Κα βέβαια με αμοιβές που λύνουν το οικονομικό πρόβλημα των ποδοσφαιριστών. Να σκεφτεί κανείς ότι τότε μερικοί ποδοσφαιριστές αγόραζαν μόνοι τους τα ποδοσφαιρικά, ιδιαίτερα του Μακεδονικού, γιατί οι γονείς τους είχαν την οικονομική δυνατότητα. Του Ολυμπιακού ήσαν μαθητές και οι περισσότεροι από χωριά και ως εκ τούτου αδυνατούσαν να αγοράσουν ποδοσφαιρικά, για όλα αυτά συνέδραμε η διοίκηση.
Nα θυμίσω μια ωραία εικόνα στους παλιούς. Όταν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έχαναν κάποιο αγώνα, μαζευότανε στο μπακάλικο του Γιάννη Γκλούμπου (Γιατρός παρατσούκλι), βρίσκονταν στη σημερινή οδό Μ. Κυρατσού, το μαγαζί αυτό το είχε παλιά ο Γιώργος Κυρατσούς , πατέρας του Λάζαρου . και Μερκούρη Κυρατσού , παντοπώλης που εξυπηρετούσε τη Σκ’ρκα, εκεί ήταν και το σπίτι του. Το μαγαζί είχε στο βάθος και δεύτερη αίθουσα, εκεί μαζεύονταν οι μαθητές ποδοσφαιριστές μετά τον αγώνα και τρώγανε ψωμί και τυρί.. Τα παλιά χρόνια την αίθουσα αυτή την χρησιμοποιούσαν ως ουζάδικο οι εργάτες και οι αμπελουργοί της Σκ’ ρκας.. Πολλές παρέες βάζανε ρεφενέ για φαγητό και διασκέδαζαν το βράδυ παίζοντας κιθάρες και μαντολίνο, τραγουδώντας τραγούδια της εποχής. Ωραίες και ξένοιαστες μέρες που περνούσαν όμορφα οι πρόγονοί μας. Όταν θυμάται κανείς την περίπτωση αυτή να τρώνε δηλαδή ψωμί και τυρί, αναρωτιέσαι πως ζούσαν τα παιδιά αυτά και μεγαλούργησαν;. Να υπενθυμίσω ότι ο Ολυμπιακός έφθασε σε υψηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο αγωνιζόμενος στη Β΄Εθνική κατηγορία από το 1959-1962, με εξέλιξη να ανέλθει στην Ά.Εθνική . Οι αθλητικές εφημερίδες γράφανε στην πρώτη σελίδα τις επιτυχίες του Ολυμπιακού και τον περιμένανε στην Α .Εθνική, να πρωταγωνιστήσει. Όλοι δε οι ποδοσφαιριστές είχαν προσόντα και ικανότητες που τις περιγράφανε με θαυμασμό οι αθλητικογράφοι. Η μοίρα όμως στάθηκε άδικη μαζί τους και στην Ά. Εθνική δεν ανέβηκαν, αλλά έζησαν και σε λάθος χρόνο, διαφορετικά , δηλαδή αν ήσαν σε άλλη χρονική περίοδο πολύ νεότερη , θα έπαιζαν σε μεγάλες ομάδες, θα ήσαν στελέχη της Εθνικής Ελλάδας και θα είχαν πολλά οικονομικά οφέλη, όπως έχουν οι σημερινοί ποδοσφαιριστές. Και να συγκρίνω αμερόληπτα οι σημερινοί ποδοσφαιριστές δεν έχουν τα προσόντα των τότε ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού και του Μακεδονικού. Πως να συγκριθεί η τριπλέτα του Μακεδονικού, Κ. Κυράνος, Λ. Καλώτας και Ηλ. Κυρατσούς, που άφησε εποχή. Καθώς και η πεντάδα του Ολυμπιακού, Π. Τσακιρίδης, Ι .Κωφίδης, Γ. Εσπερίδης, Τηλ. Σπανίδης και Χαρ. Γαβριηλίδης που ήταν ασυναγώνιστη. Εννοείται δε ότι ούτε η άμυνα υστερούσε με επικεφαλής τον Τέλη Διάφα και τον Γιώργο Ιωαννίδη, που κατηύθυναν την άμυνα των ομάδων τους. Θα μπορούσε κανείς να γράψει πάρα πολλά, αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία που τα στοιχεία της αποκαλύπτουν τη δύναμη του ποδοσφαίρου της Κοζάνης, που τότε συμμετείχε όλος ο λαός της πόλης μας και των περιχώρων. Ζούσαν όλοι τον ποδοσφαιρικό παλμό και η περίοδος ήταν από τις σπουδαιότερες της Κοζάνης. Συνεπώς, οφείλουμε τιμή και σεβασμό στους ανθρώπους αυτούς που έγραψαν την ποδοσφαιρική ιστορία της δεκαετίας του 1950 με υπευθυνότητα και συνέπεια.
Έρχομαι τώρα στην κοπή της πίτας, που έγινε στην καφετέρια «ΑΒΑΝΤΣΟ»
που βρίσκεται στην κάτω πλευρά του γηπέδου.
Μερικοί ποδοσφαιριστές συζήτησαν να συγκεντρωθούν και να κόψουν πίτα. ενημέρωσαν εμένα και τον Γιώργο Σιόγκα που είναι ο πιο παλιός ποδοσφαιριστής Μακεδονικού, συμφωνήσαμε και καταρτίσαμε την οργανωτική επιτροπή. Κλήθηκαν οι παρακάτω ποδοσφαιριστές. Του Μακεδονικού . Γιώργος. Σιόγκας. Λάζαρος Καλώτας, Ηλίας Κυρατσούς, Αργύρης Καλλιανιώτης, Γιάννης Παπακρασάς, Αθανάσιος Στραβού, Χαρίλαος Χλιάπας, Άγγελος Δήμου, Μάκης Κουκουμπέσης, Γιάννης Κυρατσούς που μένει στην Αμερική, ήρθε ο αδερφός τους Κώστας, Στέφανος Τζαβέλλας, Γιάννης Τριανταφύλλου, μένει στη Θεσσαλονίκη και Βαρδάκας Ζήσης .
Από τον Ολυμπιακό: οι Τάσος Εμμανουηλίδης, Γιώργος Ιωαννίδης, μένει στην Αθήνα, Κώστας Χαριτωνίδης, μένει στη Γερνανία, Παύλος Τσακιρίδης, Χαρίλαος Κουτσιμάνης, Κων/νος Νινιώτας, Βαγγέλης Σανόπουλος, Τάκης Δακής, Μπάμπης Γαρβριηλίδης, Άλκης Μυρωνίδης, Σάββας Ασλανίδης, Λάκης Χωλόπουλος, Μάρκος Τσιρέκας, μένει Κατερίνη, Βαγγέλης Κρίμτσιαλης, Ζαχαρίας Ρατσίσκας, Τάκης Καράτζιας, Γιάννης Πεσλής, Κουζιάκης Γιώργος, Γκλούμπος Μάρκος, Γιάννης Αϊβατζίδης, Θανάσης Καραμάρκος, Θεόφιλος Διάφας, μένει στη Θεσσαλονίκη, Αλέκος Αποστολίδης, Αβραάμ Μπακιρτζόγλου, Τάκης Ξανθόπουλος και Αδάμος Παπαδόπουλος διαμένουν στην Αυστραλία.
Επίσης τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των αποθανόντων ποδοσφαιριστών της δεκαετίας του ’50 και αναφέρθηκαν τα ονόματά τους. Αυτοί ήσαν οι παρακάτω. Του Μακεδονικού: Διάφας Τέλης, Βαρδάκας Λώλος, Τζιούτζιος Αρμάνδος, Γκιάτας Θανάσης (Σάκης), Κυράνος Κων/νος, Σολακίδης Φάνης, Χατζηγιαννάκης Γιάννης, Δήμου Γιώργος, Δεληβοριάς Μανώλης, Κυρατσούς Τάκης( Σιρέτς).
Του Ολυμπιακού: Στυλιανού Κων/νος, Σταμπουλής Γιώργος, Χαδιώς Βασίλειος, Βασιλειάδης Κυριάκος, Φάκας Πλάτων, Εσπερίδης Γιώργος, Σπανίδης Τηλέμαχος, Παφίλης Στέργιος (Γιούλης), Δέλλιος Γιάννης (Ντάν), Κωφίδης Γιάννης, Γεροντίδης Μωϋσής και Βελεντσάης Γιάννης, που απεβίωσε προ τριάντα ημερών στη Γερμανία.
Το Φλωρί της πίτας έπεσε στον Παύλο Τσακιρίδη και αντικαταστάθηκε με ένα μετάλλιο χάλκινο με τη μορφή του Μ. Αλεξάνδρου, προσφορά του Γιάννη Κορκά.
Οι ποδοσφαιριστές έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι που τους δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθούν και να θυμηθούν στιγμιότυπα από τους αγώνες. Εκφράζονταν όλοι με ενθουσιασμό και πρότειναν να συναντηθούν ένα βράδυ σε ταβέρνα και εκεί να θυμηθούν πολλά , που τους φέρνει ευχάριστες στιγμές και ψυχική αγαλλίαση επαναφέροντας στη μνήμη τους εντυπώσεις και γεγονότα που ανήκουν στο παρελθόν και τις ατέλειωτες ώρες στο γηπέδου, όπου ίδρωναν τη φανέλα τους και μάτωναν τα γόνατά τους αγωνιζόμενοι με ανιδιοτέλεια , πίστη και αγάπη για την ομάδα και τους φιλάθλους τους.
Στην κοπή της πίτας παρέστη και ο αντιπεριφερειάρχης πολιτισμού, παιδείας και υγείας, χειρουργός, Θανάσης Κοσματόπουλος, ο οποίος δήλωσε ότι θα φροντίσει να τιμηθούν από την περιφέρεια οι ποδοσφαιριστές της περιόδου εκείνης, γιατί είναι άξιοι τιμής, συμπλήρωσε.
1. Η φωτογραφία δείχνει τους ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του ’50 που έκοψαν πίτα, και πίσω τους είναι το γήπεδο, όπου αγωνίστηκαν με πίστη και αυταπάρνηση για την πρόοδο του ποδοσφαίρου της Κοζάνης.
2 Η ομάδα του Ολυμπιακού Κοζάνης με συμβούλους και φιλάθλους , κρατώντας ο ποδοσφαιριστής Εμμανουηλίδης το κύπελλο του πρωταθλητή Δυτικής Μακεδονίας του έτους 1957.
3. Η ομάδα του Μακεδονικού Κοζάνης με συμβούλους και φιλάθλους, έχοντας μπροστά το κύπελλο του πρωταθλητή Δυτικής Μακεδονίας του έτους 1956.
Γιάννης Κορκάς