Να μη βιαστούν να βγουν στη σύνταξη όσοι θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέσα στο 2010, τόνισε ο Επιστημονικός Σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, Γιώργος Ρωμανιάς, μιλώντας την Πέμπτη κατά τη διάρκεια των εργασιών του 23ου συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Πτολεμαΐδας με θέμα το ασφαλιστικό και τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται και στη συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις εργαζομένων για τις συνταξιοδοτικές τους προοπτικές.
Αναφερόμενος στη θετική πρόβλεψη του νόμου είπε ότι, οι ασφαλισμένοι όλων των ασφαλιστικών ταμείων που το 2010 θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα (συμπλήρωση των συντάξιμων ετών που προβλέπονται από το σχετικό νόμο) «κλειδώνουν το όριο ηλικίας που προβλέπεται σήμερα». Αυτοί δηλαδή μπορούν να φύγουν ή το 2010, ή το ’11 ή το ’12 ή όποτε θέλουν με τα όρια που ισχύουν σήμερα.
Μια δεύτερη θετική ρύθμιση του νέου Νόμου 3863 είναι η δυνατότητα που παρέχει να γίνει αναγνώριση πλασματικού συντάξιμου χρόνου, ο οποίος ανέρχεται σε 4 χρόνια για το 2011, μέχρι 5 χρόνια το ’12, μέχρι 6 χρόνια το ’13 και 7 το ’14, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι δεν θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης μέχρι 31/12/10 θα μπορέσουν να κάνουν αναγνώριση 11 κατηγοριών πλασματικού χρόνου ασφάλισης που προβλέπονται από το νόμο, για να μπορέσουν με την προσθήκη αυτών των χρόνων να θεμελιώσουν το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα. Η ρύθμιση λέει ότι οποιοδήποτε χρόνο από το 2011 και πέρα συμπληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός των συνταξίμων ετών θα ισχύσει και γι’ αυτούς, οποτεδήποτε κι αν αποφασίσουν να βγουν στη σύνταξη με βάση βέβαια το προβλεπόμενο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.
«Αυτά είναι τα δύο κεντρικά σημεία τα οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να προσέξουν μέχρι το τέλος του 2010, καθώς από εκεί πέρα υπάρχουν άλλες προοπτικές», τόνισε ο κ. Ρωμανιάς και επέστησε την προσοχή στους εργαζόμενους που ετοιμάζονται να βγουν στη σύνταξη, λέγοντας ότι πρώτα πρέπει να ελέγχουν δύο πράγματα. Εάν πληρούν τις προϋποθέσεις του Νόμου για συνταξιοδότηση και το ποσό της σύνταξης που τους εξασφαλίζουν τα έτη ασφάλισης, καθώς «αυτή τη σύνταξη θα την έχουν εφ’ όρου ζωής. Ακόμα και οι κληρονόμοι τους σ’ αυτή τη σύνταξη θα στηριχθούν». Δεν είναι σωστό, είπε, να φεύγει ο εργαζόμενος μόλις συμπληρώσει τα προβλεπόμενα χρόνια αλλά να ελέγχει και εάν χάνει από το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα. «Μόνο όταν διαπιστώσει ότι διασφαλίζει την καλύτερη δυνατή σύνταξη μόνο τότε πρέπει να φεύγει. Όσοι ασφαλισμένοι διαπιστώνουν ότι ναι μεν έχουν κατοχυρώσει το δικαίωμα και ότι μπορούν να φύγουν αλλά ότι θα πάρουν χαμηλή σύνταξη αυτοί δεν πρέπει να φύγουν. Διότι, όσοι φύγουν με αυτή την προϋπόθεση θα βλαστημάνε εφ’ όρου ζωής, καθώς πάρα πολλοί που έφυγαν τους προηγούμενους μήνες, ιδίως στον δημόσιο τομέα και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, αγωνίζονται σήμερα να ξαναγυρίσουν αλλά δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα».
Ανέφερε μάλιστα το ακόλουθο παράδειγμα: Μια τρίτεκνη μητέρα στο Δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μπορεί να συνταξιοδοτηθεί μόλις συμπληρώσει 20ετή υπηρεσία, δεν υπάρχει όμως λόγος να φύγει, γιατί εάν φύγει με 20ετία θα πάρει σύνταξη για 20 χρόνια, ενώ εάν καλύψει περισσότερο συντάξιμο χρόνο θα πάρει μεγαλύτερη σύνταξη, είπε επισημαίνοντας ότι «δεν πρέπει να φεύγουν όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα μέσα στο 2010».
Απαντώντας τέλος σε ερώτηση του «Π» για τους νέους ασφαλισμένους, αναφέρθηκε στα αρνητικά του νέου ασφαλιστικού νόμου, καθώς ως βάση υπολογισμού της σύνταξης δεν θα λαμβάνεται πλέον υπόψη η μισθοδοσία της καλύτερης 5ετίας, αλλά οι αποδοχές ολόκληρου του εργάσιμου βίου, πράγμα που σημαίνει χαμηλές συντάξεις.
Ρόη ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ
