Κάθε εχέφρωνας και υγιώς σκεπτόμενος πολίτης, παρακολουθώντας καθημερινά τα Μ.Μ.Ε και τον ημερήσιο τύπο, ανησυχεί, θλίβεται, σοκάρεται και αγανακτεί για την έξαρση της εγκληματικότητας στην Πατρίδα μας, που εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους και μορφές.
Δολοφονίες, κλοπές, ληστείες, ναρκωτικά, παιδεραστία και κάθε άλλης παράνομης δράσης, τα οποία γέμισαν φοβία στο λαό μας με αποτέλεσμα να νιώθουμε ανασφάλεια ακόμη και μέσα στο σπίτι μας.
Και δικαιολογημένα αναρωτιέται ο ταλαίπωρος πολίτης πως φθάσαμε ως εδώ. Πως μπόρεσε αυτός ο υπέροχος λαός να χάσει την ανθρωπιά του και το φιλότιμό του, να απαρνηθεί τις αξίες, τις ιδέες και τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και να ξεχάσει την αγάπη και την φιλοπατρία του και να καταντήσει έτσι. Αιτία όλων αυτών είναι ο άνθρωπος που άφησε τη φωτισμένη λεωφόρο της διδασκαλίας του Ναζωραίου κι ακολούθησε άγνωστους και ανηφορικούς ατραπούς, χωρίς συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους. Έτσι έγινε σκληρός και ανάλγητος, ψυχρός και αδιάφορος, εγωιστής και συμφεροντολόγος, που ξέχασε γρήγορα το δημιουργό του και το έργο του και διέψευσε το όραμα του Μενάνδρου στην αρχαιότητα που έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ον χαριτωμένο όταν είναι άνθρωπος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη συγκινείται από τον αναστεναγμό της χήρας, το κλάμα του ορφανού, τον πόνο του δυστυχισμένου, το φόβο του κατατρεγμένου και τις οιμωγές του πληγωμένου.
Τα ρήματα λυπoύμαι, συγκινούμαι και βοηθώ είναι άγνωστα σ’ αυτόν. Έτσι υποπίπτει στις παράνομες πράξεις και την εγκληματικότητα.
Η εγκληματικότητα είναι η νέα μάστιγα των πολιτισμένων κοινωνιών και της Πατρίδας μας. Τα εγκλήματα που οφείλονται σε συναισθήματα εκδίκησης είναι εκείνα που συνδέονται με τις ληστείες και την τακτοποίηση λογαριασμών ενώ τα εγκλήματα που οφείλονται σε ψυχοπαθολογικά αίτια είναι λίγα. Παλαιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι η εγκληματικότητα με αυτές τις άγριες μορφές είναι εισαγόμενη.
Κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά που παραβιάζει είτε τους γραπτούς είτε τους άγραφους νόμους και έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με κάθε έννοια ηθικής τάξης, αποτελεί μια μορφή εγκληματικότητας. Στην οργανωμένη της διάσταση η εγκληματικότητα αφορά κάθε οργάνωση που διαπράττει εγκληματικές πράξεις, είτε για την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων, είτε πολιτικών.
Το φαινόμενο της εγκληματικότητας αντιμετωπίζεται περισσότερο με την ένταση της αστυνόμευσης και της αποτελεσματικότερης λειτουργίας των μηχανισμών καταστολής ή είναι πρώτιστα πρόβλημα αλλαγής των κοινωνικών δομών. Το πράγμα πάει πολύ βαθύτερα απ’ ότι θέλουν να το βλέπουν οι υπηρεσιακοί παράγοντες. Η ανάπτυξη αντικινήτρων προς το έγκλημα είναι το πρωταρχικό πρόβλημα. Η καταστολή του βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση και εξάρτηση με τη δημιουργία ευρύτερων τέτοιων κοινωνικών, όχι απλά ποινικών αντικινήτρων. Η επεξεργασία όμως των αντικινήτρων αυτών απαιτεί τη συμβολή παιδαγωγών, ψυχολόγων, που θα διερευνήσουν τις συνέπειες που είχε η κατολίσθηση των παραδοσιακών αξιών στην κοινωνία της εποχής μας.
Αίτια της εγκληματικότητας :
1. Η ανεργία. Η ανεργία συντελεί στην περιθωριοποίηση κάποιων ατόμων, δημιουργώντας πλέγματα επιθετικότητας σ’ αυτά τα άτομα που αισθάνονται ότι απορρίπτονται, ότι είναι περιττά ενώ παράλληλα δεν έχουν τη δυνατότητα νόμιμης επιβίωσης.
2. Η χρήση ναρκωτικών: Οι χρήστες όταν δεν εξασφαλίζουν τη δόση τους, αναγκάζονται σε έκνομες πράξεις προκειμένου να δαμάσουν το πάθος τους.
3. Η ύπαρξη μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων.
4. Ο καταναλωτισμός – υλιστικός χαρακτήρας της σύγχρονης κοινωνίας.
Συνακόλουθο της κατάστασης αυτής του σημερινού ανθρώπου είναι μια μόνιμη τεχνητή οικονομική στενότητα σ’ όλα τα εισοδηματικά επίπεδα, η οποία συνδυαζόμενη με την ανάγκη κοινωνικής προβολής και την ανωριμότητα του σημερινού ανθρώπου της καταναλωτικής μάζας, γίνεται μια πρόσθετη σοβαρή πηγή εγκληματικότητας.
5. Τα Μ.Μ.Ε που προβάλλουν «επιτυχημένα» πρότυπα ζωής βασισμένα συχνά στη βία και την άσκοπη δύναμη.
6. Ο αφιλόξενος χαρακτήρας των σύγχρονων μεγαλουπόλεων.
7. Η σοβαρή ηθική κρίση που παρατηρείται στη σύγχρονη κοινωνία και που εκφράζεται με φαινόμενα διαφθοράς, σκάνδαλα, δωροδοκίες, φαινόμενα αναξιοκρατίας, νεποτισμού ή οικογενειοκρατίας.
8. Η παράλυση των θεσμών και η γενίκευση της ανομίας σε όλα τα επίπεδα.
9. Έλλειψη ουσιαστικής Παιδείας, ιδανικών, στόχων που να οδηγούν στην ποιοτική αναβάθμιση των ανθρώπων.
10. Η κρίση του θεσμού της οικογένειας : Δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος των ατόμων που παρουσιάζουν ροπή προς την υιοθέτηση βίαιων και εγκληματικών συμπεριφορών, προέρχεται από διαλυμένες οικογένειες ή έστω από οικογένειες με έντονα τα στοιχεία των συγκρούσεων και των τριβών μεταξύ των μεγάλων.
Για να μπορέσουμε να εξαλείψουμε τα αίτια της εγκληματικότητας χρειάζεται γενική κινητοποίηση των φορέων Σχολείου, Κοινωνίας, Πολιτείας και Εκκλησίας.
Το σχολείο σήμερα παρεξέκλινε από το κυρίως έργο του. Μεριμνά για την χορήγηση γνώσεων στους νέους μας κι αδιαφορεί προκλητικά με την ηθική διδασκαλία καθώς και εθνική και κοινωνική με αποτέλεσμα σήμερα οι νέοι μας να μη νιώθουν βραγμούς και να πιστεύουν ότι όλα γι’ αυτούς είναι ανεκτά πραγματοποιήσιμα.
Η ανισότητα η κοινωνική οι ανένταχτες ομάδες όπως οι αθίγγανοι, οι νεοφερμένοι από ανατολικές περιοχές ελληνόφωνοι, η πληθώρα μεταναστών δημιουργούσαν και δημιουργούν προβλήματα στη σωστή και αποδοτική λειτουργία των σχολείων.
Η κοινωνία σήμερα προσπαθεί να ορθώσει για πρότυπα όχι άξια και κατάλληλα πρόσωπα, αλλά τον πλούτο, ψυχοφθόρα θεάματα και κέντρα όπου συχνάζουν οι νέοι. Οι τόποι αυτοί μοιάζουν με ζούγκλα όπου επηρεασμένα από το αλκοόλ και τις άλλες ουσίες ξεφωνίζουν μανιασμένα.
Η πολιτεία δεν μπόρεσε να αφουγκρασθεί τους καημούς, την αγωνία και την αμφιβολία για το μέλλον των νέων. Η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, αξιοκρατίας, κοινωνικής πολιτικής, δίκαια κατανομή του δημοσίου πλούτου, εργασίας, επιδομάτων οδηγεί πολλές φορές τους ανθρώπους σε έκνομες πράξεις.
Η Εκκλησία παρόλο ότι βάλλεται τελευταία πανταχόθεν, ανθίσταται στην επιχειρούμενη αλλοτρίωση της θρησκευτικής, εθνικής και πολιτιστικής φυσιογνωμίας του λαού μας. Η έλλειψη ικανών κληρικών για ηθική διδασκαλία των χριστιανών περιορίσθηκε τα τελευταία χρόνια. Εάν ο λαός μας δεν μετανοήσει για τη δική του στάση ώστε να προσέλθει στο δρόμο της διδασκαλίας του Ναζωραίου, θα αντιμετωπίζουμε πάντοτε τέτοια έκνομα φαινόμενα.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
