Του Ιωάννη Κοσμίδη
Είναι αυτή η χώρα μου; Είναι αυτοί οι Έλληνες που κατέπληξαν τους πάντες με τους Ολυμπιακούς αγώνες; Είναι αυτή η χειραφετημένη πατρίδα που κοίταξε πριν λίγα,ελάχιστα χρόνια την παγκοσμιότητα στα μάτια; Η χώρα που είχε πετάξει την εικόνα του παππού με τον γαιδαράκο και την μαυροφορεμένη ξεδοντιάρα γιαγιά; Που είχε απεκδυθεί τα ρούχα της Ψωροκώσταινας;
Σήμερα κοιτώ και βλέπω εικόνες που με πληγώνουν παντού. Εν πρώτοις στον πολιτικό κόσμο. Φωνές που εγείρουν τα χαμηλότερα των συναισθημάτων και χαϊδεύουν αρχέγονα αισθήματα αυτοσυντήρησης.
Εμείς, ένας λαός που μέσα στην ταχύτητα της εποχής αγόμαστε και φερόμαστε από τα Μ.Μ.Ε. Πολλούς από τους φίλους μου όταν μου αναπτύσσουν επιχειρήματα ,τους ρωτώ “πάλι Paropida.gr π.χ. διάβαζες”;, “πάλι τον τάδε έβλεπες”;
Μπορείς να καταλάβεις από πού καθοδηγείτε, άθελα του τις περισσότερες φορές ο καθένας. Αν επί παραδείγματι χρησιμοποιεί την λέξη ‘’αληθεύει’’ τότε διαβάζει συγκεκριμένο ΑΝΤΙΒLOG.
Το πως μπορεί να σε οδηγήσει ο τρόπος παρουσίασης μιας είδησης είναι εκπληκτικό.Υποθετικά έχουμε μια τρομοκρατική επίθεση και κάποιο από τα θύματα είναι στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση.Όταν ακούς τον ρεπόρτερ να λέει “η κατάσταση του είναι κρίσιμη αλλά σταθερή” αναθαρρείς.Εντάξει σκέφτεσαι τουλάχιστον είναι σταθερά ο άνθρωπος.
Αν οι λέξεις μπουν με την αντίθετη σειρά,δηλαδη “Σταθερή αλλά κρίσιμη’’ η αίσθηση που μένει είναι γλυκόπικρη.Ναι μεν πορεύεται καλά λες, αλλά ακόμη είναι δύσκολα τα πράγματα.
Σήμερα πολύ περισσότερο αυτός ο ρόλος των Μ.Μ.Ε είναι ορατός. ’’Απώλεια της εθνικής κυριαρχίας’’ και ξεσηκώνονται οι Υπερέλληνες.Διευκρινίζω πως με αυτά τα μέτρα και σταθμά εγώ είμαι υποέλληνας σίγουρα.Μάλλον χάρηκα λιγότερο όταν κάναμε αυτούς τους υπέροχους Ολυμπιακούς,καμάρωσα λιγότερο όταν πήραμε το χρυσό το 2004,ενθουσιάστικα λιγότερο όταν μπήκα για πρώτη φορά στο μετρό,την εγνατία οδό κ.ο.κ. Με αυτό τον τρόπο σκέψης λοιπόν απώλεια εθνικής κυριαρχίας είχαμε όταν δώσαμε την εθνική ποδοσφαίρου σε Γερμανό προπονητή. Αλλά ενώ δεν είχαμε πάει ποτέ σε Euro ως τότε,μας πήγε, πήραμε και το χρυσό.
Βέβαια έχουμε “απώλεια εθνικής κυριαρχίας” και σήμερα που μιλάμε.Μάλιστα ήταν πάνδημο αίτημα,από τα πιο συντηρητικά ως τα πιο προοδευτικά κομμάτια της πολιτικής. Η δύναμη Frontex που αρμοδιότητα της είναι η φύλαξη των συνόρων βρίσκεται στα εδάφη μας και επικουρεί τις Ελληνικές δυνάμεις. Αν ρίξει την σπίθα ένα μέσο και βγάλει κορώνες εναντίον της παρουσίας τους στα ‘’εδάφη των προγόνων μας’, φωνάξει και ο Άνθιμος με τον Αμβρόσιο,σίγουρα θα έχουμε ένα σημαντικό μέρος των συμπολιτών μας να επικροτεί.
Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και σίγουρα δεν είναι πιστοποιητικό πατριδοφροσύνης. Ας αφήσουμε ήσυχη την θρησκεία και ας κάνουμε την δουλειά μας. Αν δεν την κάνουμε εμείς,δεν μας σώζει τίποτα. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι σκοπίμως λέγανε “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”.
Τα περισσότερα εξ αυτών που γίνονται σήμερα στην χώρα μας έπρεπε να έχουνε γίνει χρόνια πριν. Από δεξιά,αριστερή κυβέρνηση ποσώς μ’ενδιαφέρει. Το τι έχουμε να κάνουμε σήμερα,δεν είναι θέμα Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ.Είναι θέμα επιβίωσης στην πρώτη ταχύτητα του κόσμου.
Όλα αυτά που γίνονται σήμερα εδώ έχουν γίνει έξω εδώ και χρόνια.Απελευθέρωση επαγγελμάτων, άνοιγμα αγορών,ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τόσα άλλλα. Όλως περιέργως ούτε εργαζομένους σφάζουν στις πλατείες,ούτε τους πίνουν το αίμα με το μπουρί.
Πρέπει να πάμε παρακάτω.΄Οσα δεν έκανε η γενιά του πολυτεχνείου γιατί έκατσε στις δάφνες της και έδρεψε καρπούς λαίμαργα, να τα κάνουμε εμείς. Με διεγείρει πολύ η ιδέα πως οι γενιές που σήμερα καλούνται να πάρουν την χώρα στα χέρια τους θα χαρακτηριστούν στο μέλλον,ως οι άνθρωποι που άλλαξαν την χώρα. Η σκέψη πως σε 20 χρόνια θα σκέφτομαι ΄΄άξιζε τον κόπο’’ με κρατά σε εγρήγορση.
Υ.Γ. Μια διευκρίνιση για τους καλοθελητές.Μετά από 13 χρόνια εργασιακής ειρήνης περνώ από μυλόπτρες και όλα αυτά που γίνονται κάθε άλλο παρά με διεκολύνουν.
ik0252@yahoo.gr