Ο κύριος Ανδρέας Λυκουρέντζος είναι αρμόδιος για τα θέματα των δημοτικών, των γυμνασίων και των λυκείων. Αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό, διότι το ξέρουμε. Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι πως πριν γίνει υφυπουργός ήταν…γιος κλητήρα του υπουργείου Παιδείας! Ούτε κι αυτό επίσης είναι τόσο τρομερό, αφού συχνά άξια παιδιά φτάνουν αρκετά ψηλά στην καριέρα τους.
Το πιο ενδιαφέρον είναι πως πρώτη φορά βλέπω πολιτικό να δακρύζει, όταν τυχαία τον ρώτησα για τον πατέρα του. Κάπως με αιφνιδίασε, μπορώ να πω. Δεν είναι συνηθισμένο. Και μετά μου έδειξε τη σύζυγο και την κόρη του σε φωτογραφίες, αλλά και τον εαυτό του παιδάκι του δημοτικού. «Είμαι λίγο συναισθηματικός» παραδέχτηκε. Αυτό έγινε απολύτως σαφές.
Και γιατί τόση μανία με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Δεν θα προκαλέσουν και νέο χάος στην παιδεία;
«Αντιθέτως. Νομίζω πως θα είναι ευεργετική η λειτουργίας τους και με τα μη κρατικά ΑΕΙ θα βελτιωθεί συνολικά το επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Θα γίνει ό,τι περίπου γίνεται και με τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, όπου ο ανταγωνισμός ανάμεσά τους λειτούργησε θετικά για όλη την εκπαίδευση».
Ο κ. Αλαβάνος αποκάλεσε τον υπουργό Παιδείας σχεδόν προβοκάτορα, υπεύθυνο ουσιαστικά για τη βία στα πανεπιστήμια. Πως είναι, δηλαδή, ο ηθικός αυτουργός.
«Κρίμα. Τότε ο κ. Αλαβάνος, που δεν έχει καταδικάσει με σαφήνεια αυτά τα έκτροπα, πως θα έπρεπε να ονομαστεί; Ο Συνασπισμός θα πρέπει να αντιληφθεί ότι στη δημοκρατία υπάρχουν θεσμοί που λειτουργούν, υπάρχουν νόμοι που ψηφίζει η Βουλή και υπάρχει η αυτονόητη υποχρέωση της εφαρμογής αυτών των νόμων από την κυβέρνηση. Διαφορετικά δεν έχουμε δημοκρατία, έχουμε ζούγκλα».
Δεν έχει δικαίωμα μια πολιτική παράταξη, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ, να πούνε ότι εγώ δεν το δέχομαι αυτό το μέτρο και να καλέσουν το λαό σε ανυπακοή;
«Φυσικά έχεις το δικαίωμα να μη συμφωνείς με έναν νόμο και να διεκδικείς ελεύθερα την αλλαγή του.
Να προσπαθείς, δηλαδή, να τον αλλάξεις. Αλλά στο πλαίσιο το δημοκρατικό. Μέσα στα όρια των δημοκρατικών θεσμών. Υπάρχει η εκλογική διαδικασία, η συνδικαλιστική δράση, η διακίνηση των ιδεών που είναι ελεύθερη απολύτως.
«Το να μεταφέρεις, όμως, τη δράση σου στο πεζοδρόμιο, υιοθετώντας τη βία, αμφισβητώντας τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, αυτό, να με συγχωρήσετε, αλλά δεν είναι καθόλου δημοκρατικό. Στο όνομα της υπεράσπισης οποιουδήποτε συμφέροντος δεν μπορείς να καταπατάς τους δημοκρατικούς θεσμούς, να εμποδίζεις τους φοιτητές να ψηφίσουν και να στέλνεις στο νοσοκομείο τους πρυτάνεις ή να ανέχεσαι όλα αυτά τα φαινόμενα».
Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι δεν έχει σχέση με τα επεισόδια.
«Ανέχεται τη δράση κάποιων οργανωμένων μειοψηφιών που στην ουσία καταργούν το πανεπιστημιακό άσυλο. Διότι τι είναι το πανεπιστημιακό άσυλο; Είναι η δυνατότητα ελεύθερης διακίνησης των ιδεών μέσα στα ιδρύματα και η δυνατότητα ελεύθερης, ανεμπόδιστης έκφρασης όλων των παραγόντων της ακαδημαϊκής ζωής, δασκάλων και φοιτητών.
Όταν αυτή η δυνατότητα ακυρώνεται από τη βία που ασκούν κάποιες μειοψηφίες, τότε καταργείτε το άσυλο. Το οποίο πρέπει να προστατευθεί».
Από την αστυνομία;
«Από τις πρυτανικές αρχές. Αυτές θα κρίνουν τον τρόπο. Και έχουν την ευαισθησία και τη γνώση να κρίνουν σωστά. Πάντως, μ’ αυτά τα γεγονότα η Αριστερά ξαναγυρίζει δεκαετίες πίσω, στις πρακτικές οργανωμένων μειοψηφιών που θέλουν με τη βία να επιβάλουν τις απόψεις τους. Και αυτό δεν θα της βγει σε καλό!»
Εσείς είστε δεξιός; Της λαϊκής Δεξιάς ας πούμε;
«Δεν συμφωνώ με αυτές τις ταμπέλες. Δεν μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ όρους της γεωγραφίας στην πολιτική».
Οπότε, τι είστε;
«Φιλελεύθερος. Προτιμώ να σκέφτομαι μ’ αυτούς τους όρους, φιλελεύθερος, σοσιαλιστής, κομμουνιστής κλπ. Είναι πιο ουσιαστικοί από το δεξιός, κεντρώος, αριστερός, που συχνά δεν λένε απολύτως τίποτα και συσκοτίζουν κιόλας».
Ε, δεν είστε και φανατικός φιλελεύθερος! Είστε λάτρης των παραδόσεων, που συνήθως δεν συνδυάζονται απολύτως με το φιλελευθερισμό.
«Είμαι απολύτως προσηλωμένος στην εθνική και θρησκευτική μας παράδοση και αγαπώ την πατρίδα μου. Αυτό καθόλου δεν αντιφάσκει με τον πολιτικό φιλελευθερισμό».
Δηλαδή, όπως τα λέτε, είστε ένας κανονικός γκολικός! Ένας βάρδος της πατρίδας που λένε οι Γάλλοι.
«Όχι. Δεν είμαι γκολικός. Είμαι Αρκάς!»
Δηλαδή, αγύριστο κεφάλι, εάν κρίνουμε από τον κ. Τατούλη και τον κ. Πολύδωρα… «όχι κι έτσι…Απλώς, πεισματάρηδες είμαστε».
Θα θέλατε να ήσασταν γραμματέας του κόμματός σας; Άκουσα ότι υπήρξαν κάποιες τέτοιες σκέψεις.
«Το ποιος θα είναι ο γραμματέας το κρίνει ο πρόεδρος, όχι οι δικές μου βλέψεις. Ο Λευτέρης Ζαγορίτης έχει κάνει εξαιρετικό έργο, όπως και οι προηγούμενοι σ’ αυτήν τη θέση.
Εγώ είμαι στρατευμένος στην προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή να κάνει βαθιές τομές στην ελληνική κοινωνία και θα αποδεχθώ όποιον ρόλο μου ανατεθεί».
Πάντως, θα το δεχόσασταν. Θα ήταν, υποθέτω, τιμητικό για σας.
«Τιμητικό, ούτε λόγος! Αλλά η δική μου δουλειά είναι άλλη: ασχολούμαι με τα ζητήματα της εκπαίδευσης. Αυτά με απασχολούν ετούτη τη στιγμή».
Θα αποσύρετε και άλλα βιβλία, εκτός από αυτό της Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού; «Όλα αξιολογούνται εκ νέου. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Εάν κριθεί από τους ειδικούς ότι κάποια δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις, τότε θα το αλλάξουμε. Προς το παρόν, το νέο βιβλίο της Ιστορίας βρίσκεται στη φάση της συγγραφής του, και θα αντικαταστήσει σύντομα το παλιό».
Τι σπουδάσατε εσείς, κύριε Λυκουρέντζο;
«Στο Πάντειο, Πολιτικές Επιστήμες».
Και οι γονείς σας;
«Ο πατέρας μου ήταν κλητήρας αυτού του υπουργείου, στο οποίο τώρα είμαι υφυπουργός. Δεν έζησε για να με δει ούτε βουλευτή. Η μητέρα μου ήταν μια απλή γυναίκα, που μας μεγάλωσε τηρώντας όλα τα έθιμα της ελληνικής οικογένειας, της θρησκευτικές και τις εθνικές μας παραδόσεις».
Και που ζούσατε; «Σε ένα μέγαρο 80 τετραγωνικών μέτρων, πλινθόκτιστο, στην Τρίπολη».
Μέχρι πότε; «Μέχρι το 2000»
Οπότε, να υποθέσω ότι είστε κάπως σκληραγωγημένος.
«Αν συνυπολογίσετε ότι έχω εργαστεί και ως βιομηχανικός εργάτης στην ΕΑΒ, τότε πιθανόν να είναι κι έτσι. Αλλά αυτό που θέλω τώρα είναι να μου σφίγγουν ζεστά το χέρι όταν μπαίνω στο καφενείο. Ακόμα και οι πολιτικοί μου αντίπαλοι. Κυρίως αυτοί».
