Το μυστήριο του Αρραβώνα και του Στεφανώματος, με την κάθε φορά χαρά συνάμα και συγκίνηση, τελέσαμε (13-7-2013) στο νεόδμητο, ρυθμού σταυροειδή με τρούλο, κατάλευκο, φροντισμένο και πεντακάθαρο, μέσα σε ένα καταπράσινο ανοιχτό χώρο, ιερό εξωκλήσι των αγίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας Βελβεντού, με επιλογή του νέου ζεύγους Ιωάννη και Ευανθίας και με τη συμμετοχή των οικογενειών και προσκεκλημένων τους, που κατέκλεισαν το ι. εξωκλήσι και τον περιβάλλοντα πανέμορφο χώρο.
Η χαρά και η συγκίνηση μαζί οφείλεται στο γεγονός της συμμετοχής στη χαρά και συν-κίνηση του νέου ζεύγους, που από δύο μέχρι τώρα, ξεχωριστές οντότητες, καθίστανται, με τη δική τους ελεύθερη θέληση, μια καινούρια συζυγική-κοινοτική οντότητα ενσωματωμένη στο σώμα της Εκκλησίας, ‘’εν πίστει και ομονοία και αληθεία και αγάπη’’, ως ένα νέο κύτταρο με δυνατότητα και ευλογία πολλαπλασιαστικότητας, όσον αφορά στη γέννηση παιδιών και τη δημιουργία οικογένειας, μα και όσον αφορά στην παραγωγή, μέσω της προσωπικής εργασίας και τιμιότητας, υλικών αγαθών για την πλήρη κάλυψη των αναγκών της οικογένειας και τη δυνατότητα ανοίγματός της στην κοινωνία με μεταδοτικότητα: ‘’έμπλησον τους οίκους αυτών σίτου, οίνου και ελαίου και πάσης αγαθωσύνης, ίνα μεταδιδώσι και τοις χρείαν έχουσι’’, αποφεύγοντας τη συσσώρευση πλούτου και την εξάρτησή τους από αυτόν με όλα τα κοινωνικά παρεπόμενα των χαοτικών ταξικών αποστάσεων.
Η ένωση (αρραβώνας και στεφάνωμα) μέσα στο χώρο της Εκκλησίας με την ανάγνωση των ειδικών και καθιερωμένων, για όλα τα ζεύγη χωρίς καμία διάκριση εθνικής ή άλλης προέλευσης, ευχών, πραγματοποιείται με την αναφορά σε γεγονότα και πρόσωπα μιας μεγάλης ιστορικής συνέχειας, ώστε το νέο ζεύγος έχει την αίσθηση πλαισίωσής του από πρόσωπα και ζεύγη ιερά, που με τη δική τους κοινή συζυγική παρουσία, έδωσαν και άφησαν ανεξίτηλη και άφθαρτη στο χρόνο την πολιτεία και προσφορά τους και που μπορούν να του σταθούν συμπαραστάτες του.
Το ζεύγος του Ιωακείμ και της Άννας (γονέων της Παναγίας) είναι ένα από αυτά, που υπομνηματίζει την αξία και την κοινωνική διάσταση της προσευχής, μιας ξεχασμένης ή υποτιμημένης διαδικασίας στην προσωπική, τη συζυγική (και κοινωνική) διαδικασία, ως προσφυγή στο Θεό για την υπέρβαση των πάσης φύσεως δυσκολιών και αδιεξόδων, σύμφωνα και με την προτροπή του Χριστού: ‘’αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν’’ (Ματθ. 7,7).
Το ιερό εξωκλήσι των αγίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης Βελβεντού, που είναι ένα από δεκάδες φροντισμένα ξωκλήσια του χωριού, αποτελεί προσφορά στην τοπική Εκκλησία των κόπων και της διαρκούς φροντίδας των εκκλησατόρων του – της οικογένειας Αθανασίου, Βασιλικής και Δήμητρας Τσιακμάκη.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,
παπαδάσκαλος
