Γραφείο: ο Ευθύμης Ράλλης
Πρ. Επιθεωρητής Δ.Ε
Συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες, από τότε που μια αρχόντισσα της Κοζάνης, μια μεγάλη Κυρία του Βοίου, μια διακριτή δασκάλα τους γένους, μια ζωντανή κι ανυποχώρητη Ελληνίδα υπέκυψε στη βέβαιη έκβαση, στο πέρασμα στο επέκεινα, στο απόλυτο κεκυρωμένο, στην αποπληρωμή του κοινού χρέους των θνητών, στην αναπόφευκτη κατάληξη, στην τελετή της ζωής της.
Γεννήθηκε στην αετοφωλιά του Βοίου όρους, στην όμορφη ζώνη (Ζαντσικο). Πέρασε τα πρώτα επτά χρόνια της στ’ απόσκια του μυθικού βουνού. Ως την ώρα που οι «ελευθερωτές», ενώ πλησίαζε το γλυκοχάραμα της λευτεριάς (31 Ιουλίου 19-9-44), τη στέρησαν την αγάπη της ζωής της, το γενναίο προστάτη της, τον πατέρα της, τον ήρωα της Μικρασιατικής εκστρατείας, τον ανάπηρο αξιωματικό Ιωάννη Τσουκνίδα. Γεύτηκε σ΄ όλο το βάθος και το βάρος την πικρή ορφάνια. Η μητέρα της μαζί με τα’ άλλα ορφανά αδέλφια της (πολυμελής οικογένεια) κατέφυγε κι εγκαταστάθηκε στο Άργος Ορεστικό. Εκεί πάλεψαν, αγωνίσθηκαν έζησαν ως οικογένεια στα πέτρινα εκείνα χρόνια. Στην Ορεστίδα τέλειωσε της εγκύκλιες σπουδές της. Από εκεί ξεκίνησε για το μεγάλο αγώνα της ζωής στο πέλαγος των χρόνων.
Πέτυχε στην παιδαγωγική Ακαδημία. Έγινε δασκάλα. Ήταν το όνειρο της. Διορίστηκε. Είχε το τάλαντο της παιδαγωγίας. Απόλυτο το βίωμα της. Ξεκάθαρο το πιστεύω της. Υπηρέτησε στην ευπαθή περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και στην ωραία Κοζάνη. Ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Προχωρούσε με βήμα σταθερό στο έργο της. Με ήθος, ευσυνειδησία, φιλοπονία, ευγένεια και σπάνιο ζήλο. Αφιερωμένη και αφοσιωμένη στη μεγάλη αποστολή της. Γαλούχησε γενιές παιδιών, σφυρηλάτησε ψυχές, δίδαξε, φώτισε, διαπαιδαγώγησε, συνέβαλε στην πνευματική αναγέννηση της περιοχής και της πόλης που υπηρέτησε.
Στο διάβα του επίγειου βίου της, ένωσε την τύχη της με τον αείμνηστο εκλεκτό φίλο Ηρακλή Μπαμπαλή, Πενταλοφίτη, τεχνικό Διευθυντή του Ο.Τ.Ε. Μόνιμη κατοικία τους η Κοζάνη. Δημιούργησαν πολυμελή οικογένεια. Χάρηκαν εγγόνια. Στο σπίτι τους στην πόλη, στο εξοχικό τους στο Δρέπανο, χίλιοι φιλοξενήθηκαν, αμέτρητοι χωρούσαν. Εκεί απογειώνονταν ο ρομαντισμός η πηγή της ζωής τους. Κλαρίνα, χάλκινα και δημοτικά τραγούδια, γέμιζαν την παρουσία τους και υλοποιούσαν τη Βοιακή λεβεντιά τους. Διατηρούμε στην ταινιοθήκη μας τα cd που μας χάριζαν, πυξίδα και παρηγοριά, για ν’ αντέξουμε στην ανίατη νοσταλγία της γενέθλιας γης μας, όσοι ζούμε μακριά από αυτή.
Τώρα κοιμάται η αείμνηστη Ουρανία το μακάριο ύπνο στην Κοζανίτικη αγκαλιά, μαζί με τον αλησμόνητο σύζυγό της.
Ο Θεός ας χαρίσει υπομονή, στα παιδιά της, τα εγγόνια της, τους συγγενείς, φίλους και συμπατριώτες της και ας αναπαύσει την ψυχή της στον παράδεισο των εκλεκτών μαζί με τον αγαπημένο της Ηρακλή.
Η μνήμη της ας είναι αιώνια.
Τα θερμά κι εγκάρδια συλλυπητήρια μας, στους οικείους της.
