Του Β.Π.Καραγιάννη
Ενα άλλο, όχι μόνο ως τακτικό αριθμητικό, ποιητικό βράδυ (12ο στη σειρά του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας της ποίησης) έλαβε χώρα στην Κοζάνη. Η πόλη ήταν η πρώτη μαζί με την Αθήνα (και με τους θεσμούς της η κάθε μία, δηλ. την Εταιρεία Συγγραφέων και το άλλοτε ΙΝΒΑ, το 1999) στις οποίες όταν άλλες πόλεις της Ελλάδος ήταν ακόμα σκαρφαλωμένες στις ποιητικές τους δρυς σ’ αυτές μιλούσαν για ποίηση δημόσια και συλλογικά. Οπως κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στο ισόγειο του Λαογραφικού Μουσείου διεξήχθη την 21η Μαρτίου 2011με διοργανωτές το πνευματικό περιοδικό «Παρέμβαση» και το Συνεταιριστικό βιβλιοπωλείο. Η φετινή ημέρα με τον γενικό τίτλο «Ασύμπτωτοι λυρισμοί» ήταν αφιερωμένη στην ποίηση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στα λιγοστά ποιήματα του δηλαδή κι όχι στην ποίηση (ανεξάντλητη) των πεζών του κειμένων, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατό του και στον ποιητή, συγγραφέα, μεταφραστή και διορθωτή Παντελή Μπουκάλα και στην ποιητική του συλλογή «Ρήματα» για την οποία τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης το 2011.
Η βραδιά είχε κάτι το διαφορετικό αφού δεν ήταν όπως μέχρι πρότινος μια παρέλαση αναγνωστών και διακρίνονταν για τα τρία αναγνωστικά αναλόγια που διέθετε και τα οποία χωρίς να αναμιγνύονται έδεναν μεταξύ τους αρμονικά κι ισορροπούσαν έχοντας βρει το κοινό νήμα της υψηλής, ποιητικής στάθμης που τα διέκρινε είτε ως κείμενα είτε από τους αναγνώστες τους. Σ’ αυτό συνέβαλε κατά πολύ και η μουσική, αφού στο πιάνο ήταν ο έξοχος πιανίστας και συνθέτης Παναγιώτης Δημόπουλος που έπαιξε μεταξύ άλλων Μπαχ. Σατί, Γκρίγκ,
Το αναλόγιο στον Αλεξ. Ππδ. το διεξήλθε ο ηθοποιός Στάθης Νατσιός με την εκφραστική του φωνή που χώνονταν στο κλίμα του συγγραφέα και το αφιερωμένο στην ποίηση του Παντελή Μπουκάλα ο καθηγητής –φυσικός- Παναγιώτης Μπετσάκος με επίγνωση του ποιητικού λόγου (ο ίδιος είχε και την επίβλεψη μιας προβολής με εικόνες μέσω Η.Υ που σχέση είχε με τον Αλ. Ππδ. –τόποι, έργα του, βίος.
Την εκδήλωση μετά τις εισαγωγές και τους επιγραμματικούς προλόγους ξεκίνησαν οι Δημήτρης Δασκαλόπουλος και Αναστάσιος Κτενίδης, δόκιμοι ωραίοι και ως ιεροψάλτες που απέδωσαν τέσσερα τροπάρια που έγραψε ο Ππδ. για την «Ακολουθία του αγίου Αντύπα».
Με την αφορμή ότι φέτος είναι έτος αφιερωμένο στον Οδ. Ελύτη (100 χρόνια από τη γέννησή του) η φιλόλογος Δήμητρα Καραγιάννη διάβασε ένα απόσπασμα από το «Μονόγραμμά» του.
Από το ελεύθερο αναλόγιο πέρασαν οι ποιήτριες από τη Δυτική Μακεδονία Ελιζάνα Πολλάτου (καθηγήτρια ΤΕΕΦΑ) από Γρεβενά και Ουρανία Μπάγγου (ιατρός) από Καστοριά, με ποιήματά τους.
Η φιλόλογος Δέσποινα Ιωαννίδου διάβασε τα «Αντικλείδια» του Γιώργη Παυλόπουλου και ο παρευρισκόμενος πρώην πρόεδρος της Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας κ. Χρ. Μασσαλάς λίαν αισθαντικά το ποίημα του Γ. Σεφέρη (40 χρόνια φέτος από το θάνατό του) «Ο ηδονικός Ελπήνωρ» από την Κίχλη, ποίημα που επιφανειακά τουλάχιστον συνδύαζε τα πεσμένα αγάλματα, (γεμάτη η πόλη εσχάτως) το μουσείο, το φεγγάρι, τον πόλεμο, στοιχεία που υπάρχουν στις μέρες μας είτε εδώ είτε στον κόσμο είτε και στο σύμπαν…
Η νεαρή μαθήτρια Ελένη Χασιώτη, γνωστή και από άλλες προηγούμενες παρόμοιες εκδηλώσεις είπε ένα ώριμο δικό της ποίημα.
Εμβόλιμα, εικαστική παρουσία είχε και ο Σέρβος ζωγράφος Ντράγκισα Τόσιτς ο οποίος με περιβολή μεσαιωνική διάβασε ένα ποίημά του για τον Ελ Γκρέκο.
Χορηγοί της βραδιάς ήταν επί του εκτυπωτικού το συγκρότημα γραφικών τεχνών Κυριακής Καραδήσογλου, επί του μουσικού ο μουσικός οίκος Καγκαρά και στην αισθητική επιμέλεια των προσκλήσεων και των αφισών ο sotirisioutzιoukis-contikum οπτική επικοινωνία.
Την βραδιά στο τέλος της χαιρέτισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών κ. Αγγέλης Πολυνείκης
Επιμύθιο.
Η παγκόσμιος ημέρα ποίησης στην Κοζάνη έχει την έδρα της στο Λαογραφικό Μουσείο και τους διοργανωτές της κάθε χρόνο. Οτιδήποτε άλλο γίνεται, συνήθως εκ του προχείρου, ανεξάρτητα των προθέσεων, αποτελούν δράσεις που προσεγγίζουν σχεδόν την παρα-ποίηση του πράγματος.
ΥΓ. Η εκδήλωση διεξήχθη ερήμην πάσης αρχής και εξουσίας με απόντες τους εξ επαγγέλματος ακροατές και θεατές παρόμοιων γεγονότων, γι’ αυτό κι ήταν τόσο όμορφη από πάσης απόψεως και κυρίως με το υποψιασμένο και αισθαντικό, πολυπληθές κοινό της.
