«Στον… πάτο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Ελλάδα»

 

«Στον πάτο». Σ’ αυτή τη θέση βρίσκεται η ελληνική οικονομία σύμφωνα με υψηλόβαθμο κοινοβουλευτικό στέλεχος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) με το οποίο συνομίλησε το Capital.gr στο Βερολίνο.

«Και δεν πρόκειται να φύγει από τη θέση νωρίτερα από το 2015 ή το 2016», ενώ «οι αλλαγές» που έχουν συντελεστεί με το Μνημόνιο στην Ελλάδα «θα χρειαστούν 20 ή και 30 χρόνια για να αποδώσουν», επισήμαναν οι ίδιες πηγές, καθώς «το πιο δύσκολο κομμάτι του προγράμματος προσαρμογής, δηλαδή οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν εφαρμοστεί, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο».

Την ίδια στιγμή στη χριστιανοδημοκρατική πτέρυγα του κοινοβουλίου είναι απόλυτα αντιληπτό το «μεγάλο πρόβλημα» που εξακολουθεί να υπάρχει στις διαπραγματεύσεις μεταξύ τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης.

Ωστόσο, η νέα γερμανική κυβέρνηση δεν φέρεται διατεθειμένη να… εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Στις δύο βασικές προτεραιότητες του Βερολίνου, σύμφωνα με εγχώριους διπλωματικούς κύκλους είναι:

* να «διατηρηθεί ενωμένη η ευρωζώνη»
* «να εφαρμοστούν όλες οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις σε κάθε χώρα μέλος της».

Ωστόσο οι ίδιες πηγές παραδέχονται πως «μάλλον οι δύσκολες αποφάσεις για την Ε.Ε. θα ληφθούν μετά τις ευρω- εκλογές του Μαΐου του 2014 αν όχι αργότερα λόγω της εκλογής του νέου προέδρου της Κομισιόν  στο τέλος Οκτωβρίου του ίδιου έτους».

Μεγαλύτερη ανησυχία για τις πολιτικές εξελίξεις

Οι ανησυχίες μάλιστα των διπλωματικών κύκλων στο Βερολίνο εντοπίζονται σχεδόν μονόπλευρα στις πολιτικές –και όχι τόσο στις οικονομικές– εξελίξεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα οι ίδιοι κύκλοι ενδιαφέρονται για:

* τα δημοσκοπικά ποσοστά των ελληνικών κομμάτων
* τα πιθανά αποτελέσματα των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που συμπίπτουν σχεδόν με τις ευρωεκλογές
* τις αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο εκκολαπτόμενο «Μεγάλο Συνασπισμό» στη Γερμανία.

Σ’ ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές ανησυχίες των διπλωματικών κύκλων στο Βερολίνο, αυτές στρέφονται κυρίως προς τα δυτικά τους, δηλαδή στη Γαλλία, όπου αντιλαμβάνονται πως όχι μόνο το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά και το κεντροδεξιό UMP φαίνεται «απρόθυμο» να συμβάλλει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της γαλλικής οικονομίας.

Γι’ αυτό μία από τις βασικές προτεραιότητες της νέας γερμανικής κυβέρνησης θα είναι η «ενίσχυση της γερμανο – γαλλικής συνεννόησης» για χάρη της παραπέρα ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Σημαίνει αυτό πως αυτή η «συνενόηση» θα περάσει και στο εσωτερικό πολιτικό επίπεδο, δηλαδή θα μεταλαμπαδευτεί το μοντέλο του «Μεγάλου Συνασπισμού» και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες; «Μάλλον δύσκολο», λένε οι ίδιοι κύκλοι, επισημαίνοντας πως:

* Πρώτα απ’ όλα, ο ίδιος ο «Μεγάλος Συνασπισμός» θα λήξει το 2017
* Κατά δεύτερον, το «συνασπισμό» αυτό θα τον διαδεχτεί πιθανότατα «μια κυβέρνηση SPD, του κόμματος της Αριστεράς (die Linke) και των Πρασίνων (die Gruenen). Σ’ αυτή ενισχυμένο ρόλο θα έχει το κόμμα της Αριστεράς, το οποίο εκτιμάται ότι θα έχει σημαντικά αν και όχι εντυπωσιακά οφέλη από την αντίσταση μεγάλου μέρους των μελών του SPD ενάντια στο «Μεγάλο Συνασπισμό» (σ.σ. περίπου το 30-40% της βάσης του κόμματος). Να σημειωθεί πως σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος της Αριστεράς με το οποίο συνομίλησε το Capital.gr είναι επιθυμητό ένα «κούρεμα του ελληνικού χρέους», όπως και ένα «πανευρωπαϊκό πρόγραμμα επενδύσεων».

Πιστεύουν οι διπλωματικοί κύκλοι στο Βερολίνο πως μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης του «Μεγάλου Συνασπισμού» η ΕΕ θα «τρέξει» πιο γρήγορα; Μάλλον, όχι. Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους οι εκλογές αυτές είναι οι «σίγουρα οι πιο κρίσιμες» από τότε που οργανώθηκαν για πρώτη φορά λόγω του «αβέβαιου» αποτελέσματος τους, την ίδια στιγμή που «όλα τα μεγάλα ζητήματα της ΕΕ παραμένουν ορθάνοιχτα».

Για παράδειγμα στο εσωτερικό του «Μεγάλου Συνασπισμού» μεταξύ CDU και SPD που όλα δείχνουν πως θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της Γερμανίας από τα μέσα του Δεκέμβρη και μετά καταγράφεται σημαντική αντίδραση από πλευράς των Σοσιαλδημοκρατών στο να χρησιμοποιηθούν εθνικοί κρατικοί πόροι στο ESM που θα πρέπει να τεθεί σε λειτουργία γύρω στα μέσα του 2014. Αλλά και το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο είναι, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, «πολύ αυστηρό»  στα ίδιο ζήτημα. Συνεπώς ό,τι αναφέρεται στην προγραμματική συμφωνία μεταξύ CDU-SPD για την διαχείριση της κρίσης στην Ε.Ε. , παρότι από το γερμανικό οικονομικό τύπο θεωρείται ότι κινείται στη χριστιανοδημοκρατική πολιτική «γραμμή», είναι εξαιρετικά «γενικόλογο», παραδέχονται οι ίδιες πηγές, λέγοντας παράλληλα πως «χρειάζονται να βρεθούν νέοι μέθοδοι αντιμετώπισης της κρίσης μέχρι να λειτουργήσει ο ESM». Σ’ αυτές δεν συζητείται το «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους, αλλά μόνο η ανάγκη της Ελλάδας να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της.

Εκείνο που συζητείται είναι το πώς «οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας», λέει υψηλόβαθμο στέλεχος της CDU στο Capital.gr.  Του λόγου το αληθές το ίδιο το ομοσπονδιακό κράτος θα πάψει από το 2019 να μεταφέρει πόρους από τα τρία πλούσια κρατίδια του στα δέκα λιγότερα πλούσια ή φτωχά κρατίδια του μέσω του «Συμφώνου Αλληλεγγύης» που στόχο έχει την οικονομική εξισορρόπηση μεταξύ της πρώην Δυτικής και πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αναφέρουν οι ίδιες πηγές… Από το κόμμα της Αριστεράς, όμως, υπάρχει μια διαφορετική εκτίμηση καθώς βλέπουν πως ο «νέος γερμανικός διχασμός» είναι μεταξύ πλούσιου Νότου και φτωχού Βορρά, θυμίζοντας έτσι τις διαφωνίες στο εσωτερικό της Ε.Ε…