άρθρο του
Νίκου Παπαφιλίππου
Δυστυχώς δεν υπάρχει ουσιαστική αλληλεγγύη ούτε και συναισθηματισμός στις σχέσεις μεταξύ συμμάχων αλλά και φίλων κρατών. Ακόμη και όταν ένα κράτος είναι εξαντλημένο και αδύναμο τότε η συμπαράσταση (βοήθεια), αν υπάρξει και αυτή, δίνεται με επαχθείς όρους και ακριβά ανταλλάγματα.
Όλοι γνωρίζουμε τον μεγάλο αγώνα της Πατρίδας μας κατά των γερμανικών στρατιών του Χίτλερ όπως και τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού Λαού που συνεχίστηκαν με πείνα και εξουθένωση. Ενώ ο τεράστιος αυτός αγώνας της Ελλάδας συνέβαλε ουσιαστικά στο νικηφόρο αποτέλεσμα του πολέμου κατά του φασιστικού καθεστώτος, οι θυσίες μας φαίνεται ότι δεν είχαν ούτε και έχουν αντίκρισμα στην αλληλεγγύη μεταξύ των συμμάχων. Σήμερα 70 χρόνια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μαθαίνουμε από σχετικά και πρόσφατα δημοσιεύματα ότι η τότε βοήθεια της Αμερικής προς την Ελλάδα συνδέεται με αντίστοιχα μεγάλα ανταλλάγματα. Πρόκειται για την λεγόμενη Σύμβαση COOPER μεταξύ ομίλου εταιρειών της Αμερικής και του Ελληνικού Δημοσίου που σχετίζεται με την βοήθεια OUNRA προς την μεταπελευθερωτική Ελλάδα. Με τη σύμβαση αυτή δεσμεύτηκαν τα νερά του Αχελώου και των παραποτάμων του για 70 χρόνια με προοπτική παράτασης 25 ακόμη ετών, για να παραχθεί ηλεκτρική ενέργεια με στόχο την επεξεργασία των πλούσιων ορυκτών και μεταλλευμάτων της χώρας μας (ηλεκτροχημικές και ηλεκτρομεταλλουργικές βιομηχανίες). Ορισμένοι ισχυρίζονται ,σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, ότι η Σύμβαση αυτή προβλέπει δέσμευση και των ορυκτών και μεταλλευμάτων (λιγνίτες, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, βωξίτες, χρώμιο, νικέλιο, ουράνιο, χρυσό κ.α) για 70 χρόνια με δυνατότητα παράτασης για άλλα 25 χρόνια. Σε πρόσφατο άρθρο στον Αδέσμευτο Τύπο ο τ. Υπουργός Βιομηχανίας κ. Νικόλαος Μάρτης παροτρύνει να γίνει έρευνα λέγοντας ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει την Σύμβαση αυτή. Από τις απαντήσεις σε σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή του Βουλευτή κ. Βελόπουλου Κυριάκου προς τους Υπουργούς Περιβάλλοντος, Ενέργειας και κλιματικής αλλαγής κ. Τίνας Μπιμπίλη και του Υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου Γ. προκύπτει ότι πράγματι υπάρχει Σύμβαση του Δημοσίου με τον όμιλο COOPER για την δέσμευση των νερών του Αχελώου vομού Αιτωλοακαρνανίας, η οποία κυρώθηκε επί Μεταξά με τον Α.Ν 220/1940 χωρίς ωστόσο να έχει ενεργοποιηθεί μέχρι σήμερα. Για τη δέσμευση όμως των Ορυκτών (φυσικό αέριο, πετρέλαιο κ.ά.) και των μεταλλευμάτων της χώρας, οι Υπουργοί αποφεύγουν να απαντήσουν αφήνοντας να αιωρείται το ερώτημα ως προς την ύπαρξη της σχετικής Σύμβασης και την ενδεχόμενη παράταση για άλλα 25 χρόνια από το τέλος του 2010.
Αναφέρονται όλα αυτά για να συνειδητοποιήσουμε πόσο σκληρές είναι και ιδιαίτερα στην περίοδο που διανύουμε οι όποιες αποφάσεις για βοήθεια προς την Ελλάδα τόσο από το ΔΝΤ όσο και από την ΕΚΤ και κυρίως από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. . Λένε ότι μας βοηθούν με δάνεια αλλά αυτά είναι κάτω από άκρως επαχθείς όρους και βέβαια κάτω από την δαμόκλειο σπάθη ότι στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε να ανταποκριθούμε έγκαιρα στην αποπληρωμή τους θα προσφύγουν στα αρμόδια δικαστήρια της Αγγλίας που θα αποφασίζουν για εκποίηση Δημόσιας Περιουσίας της χώρα μας. Και όλα αυτά μετά από απαγόρευση να δανειστούμε με χαμηλά επιτόκια τόσο από την Κίνα όσο και από την Ρωσία. Αυτή λοιπόν είναι η αλληλεγγύη και αυτοί είναι οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας στην Ε.Ε. . Σκληρή είναι η πραγματικότητα και μεγάλες οι συνέπειες για την Ελλάδα και τους πολίτες της. Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν όταν αντί να προσπαθήσουμε με ειλικρίνεια να λύσουμε μόνοι μας τα πρωτεύοντα και ουσιώδη προβλήματα της χώρας, ασχολούμαστε με δευτερεύοντα αφήνοντας το συνολικό χρέος και το ετήσιο έλλειμμα να ξεφύγει από τον έλεγχό μας. Τις τραγικές βέβαια συνέπειες της κατάστασης αυτής τις υφίσταται ο απλός και φτωχός Έλληνας πολίτης χωρίς να ευθύνεται για την κατάσταση αυτή.
