Ένας λαός χωρίς ιστορική μνήμη, είναι καταδικασμένος αργά ή γρήγορα να χαθεί ή να παραμερισθεί από το ιστορικό προσκήνιο. Η ιστορική μνήμη τον φρονηματίζει, τον εμπνέει, τον καθοδηγεί, τον ενισχύει, του δίνει τη δύναμη των οραματισμών του για το μέλλον, του χαλυβδώνει την ψυχή, στις κρίσιμες ώρες της ιστορίας, τον κάνει ικανό για παράτολμες και ηρωικές αποφάσεις και για σκληρά αγωνίσματα, τον συγκρατεί σε ώρες δύσκολες σκληρών δοκιμασιών, τον χειραγωγεί στην οδό του χρέους, του ανοίγει φωτεινούς ορίζοντες, του δείχνει το δρόμο προς τις υψηλές κορυφές όπου κατοικούν η αρετή και η δόξα και τον προφυλάσσει από δρόμους ολισθηρούς που οδηγούν στους μεγάλους γκρεμούς και στις μεγάλες συμφορές.
Για την επιτυχία του στόχου αυτού προσφέρει πολύτιμη ευκαιρία ο εορτασμός εθνικών επετείων των οποίων το νόημα και ο κύριος σκοπός είναι ακριβώς αυτός.
Κάθε εθνική επέτειος πρέπει να γίνεται αφορμή να επαναφέρονται στη μνήμη μας, τα γεγονότα που γονιμοποιούν την εθνική μνήμη και σφυρηλατούν το αίσθημα της αδερφότητας του λαού και συνειδητοποιούν ότι είμαστε μέλη ενός ομοούσιου έθνους, που δικαιούται να είναι ιδιαίτερα περήφανο για την εθνεγερσία του 1821, που σκορπίζει το παρήγορο φως και καταυγάζεται ο δρόμος των εθνικών πεπρωμένων.
Η εθνεγερσία του 1821 είναι σύμπλεγμα χριστιανικού και ελληνικού θαύματος που δείχνει στους λαούς τους δρόμους της αρετής, του χρέους της θυσίας. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821, φωσφορίζει με ανέσπερο φως, κατά την οποία ολόκληρο ελληνικό έθνος γιορτάζει την ελευθερία του, που ήταν ένας υπέροχος καρπός των πνευματικών αξιών. Όταν απλώθηκε το βαθύ σκοτάδι της σκλαβιάς και σκέπασε τους ορίζοντες της ελληνικής αυτοκρατορίας, η ελληνική ψυχή παρέμεινε αδούλωτη και ακατάβλητη.
Στα ατέλειωτα χρόνια των δοκιμασιών, μόνη η ελληνική ιδέα ενέπνεε πάντα και ζωογονούσε. Απ’ αυτή αντλούσε δύναμη και φως ο μάρτυρας παπάς και ο ταπεινός δάσκαλος για να σφυρηλατήσουν τις θελήσεις των ελλήνων και να ετοιμάσουν τις μορφές των ηρώων του 1821.
Το 1821 εμπνεόμενο από καθολική ιδέα, χάραξε από την πρώτη στιγμή ως θαυμάσιο μετέωρο την προκαθορισμένη τροχιά του, σύμβολο τω θεϊκών και μεγαλόπνεων πράξεων βγήκε μέσα από την αρχαιότητα και την πηγή της εθνικής ελευθερίας.
Τη σημαία του ιερού αγώνα κρατεί ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο δεσπότης ως διπλό σύμβολο της θρησκείας και της πατρίδας. Είναι αναμφισβήτητο ότι το τρεμάμενο φως του κανδηλιού του κρυφού σχολειού, έγινε στη διαδρομή του χρόνου, καθαρτήρια φλόγα και πυρ απολύτρωσης και καθαρμού. Μόνο η ελληνική παιδεία έκανε αργά και αθόρυβα με το ζωοποιό πνεύμα της, βίωμα στην ελληνική ψυχή, χαλύβδωσε την εθνική συνείδηση, ανύψωσε τις ελληνικές καρδιές και προετοίμασε την απολύτρωση του γένους.
Η εθνεγερσία, μεγάλος και ιερός αγώνας των Ελλήνων του 1821, υπήρξε από τα λαμπρότερα και ενδοξότερα επεισόδια της τόσο πλούσιας σε λαμπρές πράξεις και ένδοξα γεγονότα της ιστορίας του ελληνικού έθνους, όπως επίσης ο αγώνας για την ελληνική ελευθερία υπήρξε ένας μεγάλος αποφασιστικός σταθμός για την όλη ιστορία της ανθρωπότητας.
Το 1821 είναι για την ελληνική ιστορία όχι μόνο ένας σταθμός υπέροχος, καρπός και απαύγασμα του ελληνικού πνεύματος και της πνευματοφόρου ορθοδοξίας, αλλά και αφετηρία πολυσήμαντη για την ολοκλήρωση στόχων υψηλών και την εκπλήρωση αποστολής με οικουμενική προοπτική στην περιοχή του πνευματικού πολιτισμού.
Το 1821 είναι ένας αστείρευτος πακτωλός διδαγμάτων. Μια ακένωτη πηγή αυτογνωσίας. Απ’ αυτό αντλούμε τις απαρχές του ελεύθερου βίου. Απ αυτά πρέπει να αντλούμε και τη δύναμη που μας κραταιώνει στις όποιες εθνικές αντιξοότητες. Το 21 μας ενθουσιάζει και μας συνεπαίρνει. Είναι το πιο κοντινό μας από τα θαύματα της ελληνοσύνης και το οποίο φθάνει αυτό μόνο, να μας οδηγήσει ως στις απώτατες ρίζες μας αν σκύψουμε επάνω διψασμένοι. Σταγόνες από τέτοιο ξεδίψασμα στην όχθη του φρονηματισμού έχει ανάγκη ο άνθρωπος σήμερα.
Οι λαμπρές ώρες του γένους σέρνουν ξανά στα έκθαμβα μάτια μας, έναν από τους χορούς των θριάμβων τους. Τέτοιος χορός μυθικός, με τέτοια πηδήματα πελώρια, από το σκοτάδι στο φως και από τις αλυσίδες στη λευτεριά δεν ξανάγινε. Ένα πνεύμα προαποφασισμένης εθελοθυσίας, φύσηξε στη ραγιαδοσύνη. Μία πίστη προαποφασισμένης νίκης τους μέθυσε και οι ψυχές πυρακτωμένες ρίχθηκαν σ’ ένα συνταρακτικό άστραμα ορμής και τους έβγαλε πιο πέρα στην όχθη της ανεξαρτησίας. Υπάρχουν στον εθνικό βίο μας σταθμοί που καταπατούν τα υλικά δεδομένα, εκφεύγουν από τα κοινά μέτρα, περιφρονούν τα λογικά σχήματα. Τέτοιος σταθμός και τέτοιος άθλος στήθηκε το 1821. Ένας άθλος χωρίς αλλότρια συνδρομή. Το 1821 βγήκε απ τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά και αδελφώνει, φωτίζει, ανεβάζει σε πνευματικές κορυφές, γεννά σεισμικά βιώματα, σφυρηλατεί δεσμούς που εμψυχώνουν ως ομοούσιο έθνος.
Τα ιδανικά του τόπου μας και του λαού μας, τα ιδανικά της εθνεγερσίας, ακτινοβολούν φως ανέσπερο και χαράσσουν το δρόμο και προσφέρουν τα βάθρα, εμπνέουν τη δύναμη όχι μόνο για τη δημιουργία ενός λαμπρού εθνικού μέλλοντος, αλλά και για τη δημιουργία, ενός πράγματι νέου και αληθινά αναγεννημένου κόσμου, μέσα στο οποίο θα ηγεμονεύουν τα άστρα της ελευθερίας, της αγάπης, της δικαιοσύνης και της αρετής και να διαχέεται η ευεργετική, η ζωοφόρος αύρα του αξιολογικού πλούτου που αναβλύζει από το ιερό σύμβολο, το Σταυρό, προς τον οποίο στρέφοντας το βλέμμα η Ελλάς έπιασε τα όπλα και αποτίναξε τον ζυγό των βαρβάρων.
Μαζί με τον ελληνισμό γιορτάζει και η πνευματοφόρος ορθοδοξία, γιατί το μήνυμα του ευαγγελισμού της Θεοτόκου, είναι μέγα και αφορά όλους τους λαούς της γης. Και ο λόγος του αρχάγγελου υπήρξε αληθινός και οι αιώνες σημείωσαν τη θεμελιώδη αλλαγή που έφερε το μήνυμα στην πορεία της ζωής του ανθρώπινου γένους. Ιδιαίτερα ευεργετική υπήρξε η επίδραση του μηνύματος του Ευαγγελισμού στη ζωή του Ελληνικού έθνους. Του ενέπνευσε νόημα και σκοπό ζωής. Του χάρισε ιδανικά και αποστολή και από την πίστη βλάστησε η ελπίδα για την ανάσταση του γένους, ώστε να συνεχίσει την αποστολή του ως προπύργιο της ορθοδοξίας, ως φάρος των ιδανικών και του πνεύματος της ελληνοχριστιανικής παιδείας.
Όλα αυτά θα τα φέρει στη συνείδηση των Ελλήνων και ο φωτεινός εορτασμός του Ευαγγελισμού και της επετείου του «Μεγάλου ξεσηκωμού» των Ελλήνων του 1821, ο οποίος έγινε για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία.
Όλα αυτά πρέπει να μας κάνουν να σκεφθούμε πως η Ελληνίδα ελευθερία έχει πολύ φως και πως το φως που τη στόλιζε σαν ήλιου φεγγοβολή δεν είναι από τη γη.
Με την ορθοδοξία ως βάθρο και ασπίδα το Ελληνικό έθνος θα ανταποκριθεί στην αποστολή που το αναθέτουν οι ουρανοί στους καιρούς που έρχονται.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ