Τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού οι Πόντιοι τον έλεγαν Κερασινό.
Τον Ιούνιο (κερασινό) αποχαιρετούσε ο λαός τις όμορφες μέρες της άνοιξης και καλωσόριζε το ζεστό και φωτεινό καλοκαίρι, τους μήνες του μόχθου και τις σοδιάς.
Την περίοδο αυτή ένας λαός, σαν ένας άνθρωπος, βρίσκεται στο πόδι, στον κήπο, στο χωράφι, στις βοσκές. Παντού υπάρχει ένας παραγωγικός οίστρος και μια αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση. Ο λαϊκός ποιητής υμνεί και δοξάζει αυτή την συνύπαρξη:
Αρ’ έρθεν και ο καλοκαίρτς με τα ζεστά ημέρας,
ο ουρανόν έν κατενός, λίβια πουδέν ‘κι φαίν’ταν,
ο ήλον πάει μεσουρανού και κατακαίει τον κόσμον…
Περιγράφει παραστατικά και τις ανθρώπινες δραστηριότητες:
Ρωμάνες παρχαρεύκουνταν ψηλά ‘ς σα ραχιομύτια,
Μικροί, τρανοί, κουνόπαιδα ξύουνταν ‘ς σα δουλείας,
σκοινία ετοιμάγουνταν, καγάνια ακονίουν…
Τα νόστιμα και μεγάλα ποντιακά κεράσια έδωσαν το όνομά τους εκτός από τον Ιούνιο και στην πανέμορφη αμφιθεατρική πόλη του ευξείνου, την Κερασούντα.
Με το επίθετο ΄΄κερασόχειλος΄΄ χαρακτηρίστηκε η όμορφη γυναίκα με τα κόκκινα χείλη.
Ακόμα με το όνομα του μήνα ονόμαζαν τις αγελάδες που γεννιούνταν το μήνα αυτό.
Ο ποντιακός λαός καλωσορίζει με ανακούφιση τον Κερασινό περιμένοντας να γευθεί τα κεράσια του:
Έρθεν ο Κερασινόν θα γίν’ταν τα κεράσια,
παιδάντ’ πολλά μη τρώτε ατα, ερχούζ’νε απάν ‘ς ση ράχιαν
Και ακόμη το επόμενο επιβεβαιώνει την ωρίμανση των Κερασιών:
Κερασινού αργά γοργά εβγαίν’νε τα κεράσια,
ρωμάνες παρχαρεύκουνταν απάν ‘ς σα ψηλοράσια.
Ο κερασιάτικος ήλιος όμως δεν ωριμάζει μόνο τα κεράσια αλλά κατακαίει και τους ανθρώπους, που μοχθούν όλη μέρα:
Έρθεν ο Κερασινόν, ο καιρός έν κόκκινος
ο Κερασ’νόν φέρ’ ήλιον ,κοκκινίζ’ κ’ εφτάει ‘σε μήλον.
Ο Κερασινός είναι ο μήνας, όπου τα αγριόχορτα πρασινίζουν τους κάμπους και τα παρχάρια. Οι βοσκοπούλες ( ρωμάνες) στις αρχές του μήνα μεταφέρουν όλες τις προμήθειες και τις αποσκευές στις καλύβες τους, γιατί είναι οι κυρίαρχες στα ποντιακά βοσκοτόπια και οι εραστές ( οι σεβταλήδες) προσπαθούν να τις σαγηνεύσουν με ερωτικά τραγούδια:
Παρχαρομάνα εποίκε ‘σε κ’ εγέντς λαλασαρία,
εσέγκες ‘με και ‘ς σην σεβτάν τερείς ‘με κρύα, κρύα.
Στη διάρκεια αυτού του μήνα οι πόντιοι τιμούσαν τη μνήμη των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στις 29 Ιουνίου, στις 24 Ιουνίου τη μνήμη του Τιμίου Ιωάννη Προδρόμου του Βαπτιστή και στις 30 Ιουνίου τη μνήμη των δώδεκα αποστόλων .
