Το θάρρος της Σοφίας … – Γράφει η Πίστη Κρυσταλλίδου

Μια γυναίκα βρήκε το θάρρος και τη δύναμη να μιλήσει μετά από πολλά χρόνια για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη.

Αν διαβάσει κάποιος τη δήλωση της, προφανώς και δεν πέφτει από τα σύννεφα, κάποιος άντρας με εξουσία εκμεταλλεύτηκε τη δύναμη του και κατέστρεψε  ένα κορίτσι.

Εκείνο όμως που είναι συγκλονιστικό είναι πως αυτός ο άνθρωπος χρησιμοποίησε την αγάπη που είχε εκείνη για το άθλημα και την ομάδα της, εναντίον της!

Πάτησε εκεί που πονούσε η καρδιά της και την κακοποίησε .

Αναφέρει η ίδια 

«Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ότι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε.

Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά.

Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων.

Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα.

Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα.

Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό.

Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χωρών.

Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, την συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, την θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο.

Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής»

Μια γυναίκα κατάφερε να μιλήσει μετά από πολλά χρόνια και πέσανε να την φάνε, 

Τώρα το θυμήθηκε ;

Γιατί να την πιστέψουμε ;

Γιατί δεν τον απέφυγε ;

Είναι πραγματικά ανατριχιαστικά τα σχόλια που βλέπεις σε δημοσιεύσεις του θέματος.

Η δεύτερη θυματοποίηση της γυναίκας που κακοποιήθηκε, ο διασυρμός και η ενοχοποίηση της σύμφωνα με τις φαντασιώσεις και τα στερεότυπα πολλών.

Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί πολλές γυναίκες ακόμα σωπαίνουν και δεν το καταγγέλουν.

Θέλω όμως να πιστεύω  πως κάτι αλλάζει… μπορούμε να προλάβουμε τέτοιες συμπεριφορές, μπορούμε να θωρακίσουμε τα νεαρά κορίτσια και αγόρια, να ξέρουν, να μπορούν να αναγνωρίσουν, να μπορούν να μιλήσουν .

Μεγάλος σεβασμός στη Σοφια, που νίκησε τους δαίμονες της και επέλεξε να βγει μπροστά και να προστατέψει τους άλλους. 

Πίστη Κρυσταλλίδου

Γραμματέας Ποιότητας Ζωής και Εθελοντισμού της ΝΔ