Σε τελική φάση το Σκοπιανό – Γράφει ο Παύλος Κιλίντζης

Κοινοποιήστε το άρθρο...

Facebook

Twitter

Linkedin

email

Print

Την εβδομάδα που διανύουμε θα γίνει μια από τις τελικές και ίσως η κρισιμότερη συνάντηση μεταξύ του Έλληνα Υπ. Εξωτερικών Ν. Κοτζιά και του Σκοπιανού ομολόγου του στην Οχρίδα των Σκοπίων. Η συγκεκριμένη συνάντηση θα καθορίσει εν πολλοίς αν θα υπάρξει «λύση» στο ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κρατιδίου ή θα παραπεμφθεί το ζήτημα στις καλένδες, τουλάχιστον για όσο κυβερνά η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία στην Ελλάδα. Όπως ανέφερε σε πρόσφατη δημόσια δήλωσή του ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν «θετικά» μεταξύ των δύο Υπ. Εξωτερικών στην παραπάνω συνάντηση, τότε θα ακολουθήσει μια ακόμη συνάντηση μεταξύ των δύο πρωθυπουργών όπου θα οριστικοποιηθεί η «λύση». Συγκεκριμένα, ανάφερε αυτολεξεί πως «αν ακούσουν οι πολίτες ότι θα γίνει συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ, αυτό συνεπάγεται συγκεκριμένη πρακτική επιβεβαίωση ότι οι διαπραγματεύσεις προχωρούν στη σωστή κατεύθυνση και ότι είναι δυνατόν να φθάσουμε σε λύση».

Μάλλον έφθασε η ώρα λοιπόν το ελληνικό πολιτικό σύστημα να αναλάβει τις ευθύνες του. Όλο αυτό το διάστημα που ανακινήθηκε το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους και η πρακτικά επιβαλλόμενη «λύση» του από τον ΣΥΡΙΖΑ με την χρήση του όρου «Μακεδονία», τα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου κατά πλειοψηφία απέτυχαν να πάρουν μια ξεκάθαρη στάση, σε πλήρη αντίθεση με την εκπεφρασμένη εξ’ αρχής βούληση του ελληνικού λαού για το ζήτημα. Έτσι, ενώ πριν πραγματοποιηθούν τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, ένα σημαντικό ποσοστό κομμάτων στην βουλή είχε ξεκάθαρα εκφραστεί υπέρ της χρήσης του όρου «Μακεδονία» για το όνομα των Σκοπίων, συμφωνώντας κατά την ουσία με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από αυτά παρατηρήθηκε μια «ομιχλώδης» αντιστροφή της τάσης του τύπου «ναι μεν, αλλά».

Πιο συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε μια συντεταγμένη προσπάθεια να μπουν όροι για την συμφωνία των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην βουλή με την χρήση της σύνθετης ονομασίας. Η ΝΔ ενώ στην αρχή είχε εκφραστεί υπέρ της «γραμμής Βουκουρεστίου» κατά την οποία η κυβέρνηση Καραμανλή είχε συμφωνήσει την χρήση του όρου «Μακεδονία», στην συνέχεια μάλλον αισθάνθηκε άβολα προσπαθώντας να εξηγήσει στην ελληνική κοινή γνώμη ότι θα συμφωνούσε μόνον εφόσον η συμφωνία συνοδεύονταν από μια βιώσιμη συνολικά λύση, κατά την οποία θα έπρεπε να γίνει και αλλαγή του Σκοπιανού Συντάγματος, κλπ. Τουλάχιστον αυτά έλεγε δημοσίως η πλειοψηφία των βουλευτών της, με κάποια άλλα στελέχη απλώς να διαφωνούν απόλυτα με την χρήση του όρου υπό οποιοσδήποτε συνθήκες, εκφράζοντας ξεκάθαρα αντίθετη άποψη με τον κομματικό πυρήνα. Σε παρόμοιο μήκος κύματος και το ΠΑΣΟΚ (Κίνημα Αλλαγής) της Φώφης, όπου ενώ στην αρχή είχε επίσης εκφραστεί υπέρ της σύνθετης ονομασίας, στην συνέχεια άρχισε να «ψάχνει» δικαιολογίες να την καταψηφίσει. Έτσι σε δημοσίευμα της προηγούμενης εβδομάδας διαβάσαμε πως η αρχηγός του Κινήματος ανέφερε ότι «η πρόταση που θα τεθεί προς ψήφιση θα πρέπει να έχει την υποστήριξη και των δύο κυβερνητικών εταίρων». Πρόταση μάλιστα που βρίσκεται σε αντίθεση ακόμα και από την απόφαση του Πολιτικού Συμβούλιου του κόμματος, η οποία αναφέρει ότι η «Στάση του Κινήματος αλλαγής δεν θα εξαρτηθεί από αυτήν που θα κρατήσουν οι ΑΝΕΛ». Προσωπικά θα ήθελα να μας εξηγήσουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ βάσει ποιας ανθρώπινης λογικής ένα κόμμα της αντιπολίτευσης εξαρτά την πολιτική του στάση για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα από την απόφαση ενός συγκυβερνώντας κόμματος, με το οποίο μάλιστα υποτίθεται ότι τους χωρίζει ιδεολογικό χάος. Εκτός και αν βρίσκονται σε τέτοια πολιτική αμηχανία που προσπαθούν με ευτελείς δικαιολογίες που υποτιμούν με κραυγαλέο τρόπο την νοημοσύνη των πολιτών να μας εξηγήσουν γιατί θα καταψηφίσουν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δημοσίως εκφράστηκαν πως συμφωνούν με αυτήν. Τα υπόλοιπα κόμμα της βουλής μάλλον εξέφρασαν μια πιο ξεκάθαρη στάση κατά της χρήσης του όρου, από την «ασφάλεια» βεβαίως των αντιπολιτευόμενων εδράνων. ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή εκφράστηκαν κατά της χρήσης του όρου «Μακεδονία», ενώ και η Ένωση Κεντρώων του Β. Λεβέντη εξέφρασε εξ’ αρχής την απόλυτη αντίθεσή της στην χρήση του όρου «Μακεδονία», με τον πρόεδρό της να αναδεικνύεται ως ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός του κοινοβουλίου που ήταν παρών και στα δύο συλλαλητήρια. Τέλος, και οι ΑΝΕΛ επαναλαμβανόμενα ανέφεραν πως θα καταψηφίσουν πρόταση που θα φέρει τον όρο. Με την πιθανότητα ακόμα μιας μεγαλειώδους «τούμπας» βεβαίως, όταν έρθει το ζήτημα προς ψήφιση, σαν και αυτές που μας έχει συνηθίσει ο αρχηγός τους.

Για όλα τα παραπάνω ο γράφων θα ανέφερε πως «ότι έγινε – έγινε». Τα πολιτικά παιχνίδια και οι τακτικισμοί, δυστυχώς αποτελούν πολιτική πραγματικότητα από συστάσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτος. Αν όμως τελικά έρθει το θέμα προς ψήφιση, κάτι για το οποίο προσωπικά αμφιβάλω, ας αναλογιστούν όλοι την πεντακάθαρα εκπεφρασμένη άποψη των πολιτών για το ζήτημα. Η συμφωνία σε χρήση του όρου «Μακεδονία» από τα Σκόπια, πέρα από εθνικά μειοδοτική και επιζήμια, θα αποτελούσε και μια βάναυση δημοκρατική παραβίαση. Καθώς ένα ποσοστό των Ελλήνων που υπολογίζεται σε σχεδόν 70% έχει εκφραστεί εναντίον αυτής της απόφασης, και μάλιστα με μια σθεναρότητα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα είχε χρόνια να βιώσει. Τα κόμματα του «Δημοκρατικού Τόξου» λοιπόν, αν δεν επιθυμούν να σεβαστούν την εθνική, ιστορική και πολιτιστική ελληνική κληρονομία, ας σεβαστούν τουλάχιστον την βασική δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας και την βούληση του ελληνικού λαού…

Κοινοποιήστε το άρθρο...

Facebook

Twitter

Linkedin

email

Print