Παλαιοκρατία και Αναγέννηση… – Γράφει ο Παναγιώτης Μωυσιάδης

Μοίρασε το άρθρο...

Facebook

Twitter

email

Ύστερα από σκοπούμενη αποχή για μεγάλο χρονικό διάστημα από τα οικονομικά δρώμενα της Συριζαϊκής Ελλάδας,  είναι ανάγκη  και ενόψει του νέου μνημονίου,να ομφαλοσκοπήσουμε στα νέα δεδομένα και στις εξελίξεις, που διαγράφονται  στη χώρα μας,εν μέσω μάλιστα μιας παγκόσμιας γεωπολιτικής  αναθεώρησης..

Η άπειρη αριστερά ανήλθε  με ένα ουτοπικό προεκλογικό πρόγραμμα στην εξουσία. Χρησιμοποίησε δηλαδή τα ίδια δομικά υλικά ενός  αποτυχημένουλαϊκιστικού  λεκτικού βερμπαλισμού. Οι  διάχυτες  δημοσιονομικές υποσχέσειςτης αποδείχθηκαν σύντομα, ότι εξυπηρετούσαν την παγιωμένηεπιδίωξη κατάκτησης της εξουσίας.

Τον αριστερό ανατρεπτικό λόγο του νεαρού έλληνα πρωθυπουργού αποδόμησε πολύ εύκολα και σύντομα το τραπεζικό καπιταλιστικό κατεστημένο της ευρωπαϊκής ένωσης  με  προεξάρχοντα τον αδιάλλακτο και ανυποχώρητο

υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, Σόιμπλε…

Ο άπειρος Τσίπρας  βρέθηκε ξαφνικά ενώπιον  του  βασανιστικού διλήμματος,  που έπρεπε να ακολουθήσει  μεταξύ της ιδεολογικής συνέπειαςή  του ιστορικού συμβιβασμού. Και φυσικά ακολούθησε τον δεύτερο θυσιάζοντας ένα μεγάλο αριθμό από τα συνεπή ιστορικά του στελέχη.

Ο Τσίπρας απέφυγε το ιστορικό λάθος, που διέπραξε ο άλλοτε ηγέτης της αριστεράς στην Ελλάδα, Νίκος  Ζαχαριάδης ,  ο οποίος  το 1944 επέλεξε τη ρήξη από τον συμβιβασμό, με αποτέλεσμα την  καθολική και συντριπτική ήττα της αριστεράς στην Ελλάδα.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, ότι τα δεδομένα των δύο εποχών  είναι διαφορετικά αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα της ρήξης  και πάλι θα ήταν το ίδιο οδυνηρό.  Η οικονομική κατάρρευση, όταν γίνεται σε συνθήκες απόλυτης οικονομικής εξάρτισης,  είναι  ανεξέλεγκτη και οδυνηρή  με  συνέπειες  έντονης κοινωνικής αποδιάρθρωσης.

Η αριστερήκυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μετά τις επιλογές Τσίπρα φαντάζει σαν ένα φάντασμα του εαυτού της. Το αριστερό πρόταγμα των ελάχιστων επιλογών, που της απέμειναν, όπως  τα αντίμετρα του μνημονίου, θυμίζει τα εσώκλειστα δώρα των απόρων κορασίδων, που εφάρμοζε ο παλαιοκομματισμός σε προεκλογικές περιόδους.

Δυστυχώς  για μια ακόμα φορά το πολιτικό σύστημα της χώρας  αναλώνεται σε στείρεςκομματικές και ανούσιες αντιπαραθέσεις χωρίς να απαντά στα μεγάλα ερωτήματα τόσο των δανειστών όσο και του ελληνικού λαού.

Είναι άτολμο έως φοβικό και δεν προχωρά σε ουσιαστικές οικονομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις  γιατί η στασιμότητα ανατροφοδοτεί και συντηρεί το  σάπιο και αναποτελεσματικό σύστημα .

Αυτό, που διαφαίνεται και εκλαμβάνεται από το λαό  ως κύριο μέλημα των κομμάτων,  είναι όχι η έξοδος από τα μνημόνια και την κρίση,αλλά η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία  αδιαφορώντας για την επάνοδό της στην κανονικότητα και τον  υγειή ανταγωνισμό.

Θα  μπορούσαμε να πούμε, ότι το πολιτικό κατεστημένο με τα υπερπρονόμια, που έχει διασφαλίσει και εξακολουθούν να παραμένουν άθικτα,ενδιαφέρεται μόνο για την δική του επιβίωση αδιαφορώντας για την πολυεπίπεδη κατάρρευση της χώρας.

Οι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, ο πνευματικός κόσμος,  δέσμιοι των πολιτικώνεπιρροών και εξαρτίσεων, που οι δομές της διοίκησης δημιούργησαν,  εξακολουθούν να σιωπούν επαναλαμβάνοντας, για την τιμή των όπλων, το γνωστό τροπάριο ΄΄ Θα πρέπει να γίνει ανάπτυξη …! ΄΄

Δυστυχώς η κυβέρνηση ηττήθηκε κατά κράτος ακόμα και στο ήσσονοςσημασίας ζήτημα, που η ίδια ανέδειξε ως στρατηγική της πολιτικής της αδιαφορώντας για τις άδειες λειτουργίας των τηλεοπτικών καναλιών.

Ο τρόπος, που χειρίστηκε το ζήτημα του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου της χώρας,

θύμιζε ερασιτεχνισμό και ηττοπάθεια, καθώς  ο υποτιθέμενοι αντίπαλοι ,αφού εξασφάλισαν την πολιτική αρωγή των κομμάτων της αντιπολίτευσης, προέβησαν σε μια μαζική ανοιχτή επίθεση κατά της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα την στρατηγική της ήττα και υπαναχώρηση στο θέμα των αδειών.

Το συμβούλιο της επικρατείας και η δικαστική παρέμβαση ήταν απλά το πολιτικό σωσίβιο μιας πολιτικής καθαρά υπαναχώρησης της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.

Σήμερα,  στα μέσα του 2017 και εν όψει των νέων αδιεξόδων, που σωρεύονται στον πολιτικό ορίζοντα λόγω αξιολόγησης και λήψης νέων οδυνηρών για τον λαό μέτρων, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση περιχαρακώνονταιπίσω από τον απύθμενο λαϊκισμό αντιγράφοντας  τους προεκλογικούς λόγους από παλαιότερες υποσχετικές παροχολογίες.

Ο ελληνικός λαός, κουρασμένος από τις αέναες επαναλήψεις και τα αδιέξοδα,δείχνει απογοητευμένος . Πέραν της πολιτικής απαισιοδοξίας και της έλλειψη ελπίδας για κάτι καλύτερο, φαντάζει σαν να περιμένει τον από μηχανής Θεό  προκειμένου να αντιμετωπίσει την οικονομική του εξαθλίωση,που αυτήν τη φορά διαφαίνεται, ότι την μεθοδεύουν από κοινού  και σε αγαστή συνεργασία ευρωπαίοι  δανειστές και δανειζόμενες ελληνικές κυβερνήσεις…..!!

Η μοναδική μεταρρυθμιστική δυναμική, που θα επισπεύσειτην έξοδο της χώρας από το οικονομικό σπιράλ του αδιεξόδου είναι η δημιουργία μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, απαλλαγμένης από οποιεσδήποτε κομματικές κηδεμονίες και παρεμβάσεις.

Οι εξελίξεις και τα δεδομένα επιβεβαιώνουν, ότι το υπάρχον κομματικό πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης είναι προσδεμένο  στο δόγμα του αθηναϊσμού και εθισμένο σε πελατειακές λογικές.  Αδυνατεί να προβεί στις  απαραίτητες και αναγκαίες εκσυγχρονιστικές  μεταρρυθμίσεις.

Είναι ένα βαθύτατα ανεπαρκές και οκνηρό  σύμπλεγμα απαίδευτων και άτολμων   διαχειριστών της εξουσίας…!

Ο αναγεννώμενος  φοίνικας του ελληνικού παραμυθιού , αν δεν κατατεθεί μια συνολική  εθνική πρόταση  σωτηρίας , θα είναι καταδικασμένος να  παραμείνει στα αποκαΐδια και στις στάχτες μιας επερχόμενης  καθολικής  συμφοράς…!

Δείτε επίσης στο E-PTOLEMEOS.GR:

Κορονοϊός: Κατέληξε η 72χρονη από το Καρυοχώρι Εορδαίας – Στους 56 οι νεκροί πανελλαδικά

Κορονοϊός: Δεύτερο θετικό κρούσμα στο Κέντρο Υγείας Πτολεμαΐδας (Πρώην Ασφαλιστικό ΔΕΗ)

Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού – Έρχονται και νέες χιονοπτώσεις στη Δυτική Μακεδονία

Μοίρασε το άρθρο...

Facebook

Twitter

email