Κέντρα αποτοξίνωσης από τα κινητά, για έφηβους – Χρονογράφημα του Μάξιμου Κωνσταντινίδη

-Γεια σου, Τασούλ, τι χαμπάρια;

-Καλά είμαι, Κάκκο, εσύ;

-Μια χαρά, Τασούλ. Θα πιεις καφέ;

-Μήπως, μιας και πήγε αργά, να πιούμε κανένα τσίπουρο;

-Και δε πίνουμε;  Άαα, να κι ο Χάμπος. Χάμπο, είσαι για τσίπουρο;

-Γεια χαρά στην παρέα. Χαλάω χατήρι εγώ, Κάκκο;

-Πετράκη, τρία τσίπουρα με μεζεδάκι σπέσιαλ.

-Λοιπον, Τασούλ, τι λέει; Είσαι σαν εκείνους τους μοντέρνους αγρότες, που βλέπουμε στις διαφημίσεις, που κλαδεύουν απ” το κινητό τους.

-Έεε, όχι δα, Χάμπο. Δε φτάσαμε εκεί ακόμα. Με τα χεράκια μου κλαδεύω, δυστυχώς!

-Να σου πω κάτι, Τασούλ. Εσύ είσαι η εξαίρεση από τους νέους που βλέπουμε σήμερα. Είσαι ο μόνος που ξέρω, στην ηλικία σου, που έχεις το κινητό στην τσέπη σου και που μιλάς με ανθρώπους, αντί να ασχολείσαι συνέχεια, με το κινητό και να κονταίνεις απ” το τρίψε – τρίψε τα δάχτυλα του χεριού σου, όπως θα πάθουν όλα τα μικρά. Τι γελάς; Αυτονών, θα φαγωθούν τα δάχτυλα!

-Έχεις δίκιο, βρε Χαμπο,. Τι πράμα; Τα βλέπεις, συνέχεια, γρούτσου – γρούτσου με τα δάχτυλα τους…σωστοί ταχυδακτυλουργοί γίνηκάνε τα μικρά.

-Η αλήθεια είναι πως το κακό παράγινε. Αροψέ διάβαζα στην εφημερίδα πως στη Νότια Κορέα άνοιξαν κατασκηνώσεις για έφηβους και για παιδιά, λέει, που λειτουργούν σα κέντρα αποτοξίνωσης απ” τα κινητά!

-Τι λες τωρα, Χάμπο, αλήθεια;

-Ναι, Κάκκο. Το διάβασα κι εγώ. Είναι και παιδαγωγοί και ειδικοί ψυχολόγοι, λέει εκεί, και κοιτάνε να δουν τι φταίει και πως θα τα θεραπεύσουν. Απεξάρτηση, κανονική, από τα κινητά!

-Κοίτα να δεις που φτάσαμε.! Απεξάρτηση από τα ναρκωτικά και τώρα πια απεξάρτηση απ” τα κινητά. Τι να πεις; Έεε Τασούλ;

-Έεε, αυτό δεν είπα κι εγώ, Κάκκο; Μόνο εδώ, στην Ελλάδα, αν γίνει, δε θα προκόψει! Ελληνάρες εμείς, θα το κάνουμε το θαύμα μας.

-Δηλαδή, τι εννοείς, Τασούλ;

-Έεε, πες πως μπήκαν οι έφηβοι στην κατασκήνωση, για αποτοξίνωση απ” τα κινητά, όλο και κάποιος θα βρεθεί να βάλει λαθραία κάποιο κινητό, κάποιος θα κάνει τα στραβά μάτια, κάποιος θα λαδωθεί για να μη βλέπει…τέτοια πράματα! Πάει η απεξάρτηση. Τινάχθηκε στον αέρα!

-Σα να “χεις δίκιο. Και δε μου λες, Τασούλ, άσε εδώ.  Εκεί στη Νότια Κορέα, λες να έχει επιτυχία αυτή η απεξάρτηση; Τι γίνεται εκεί;

-Δε ξέρω, Κάκκο, αλλά φαντάζομαι πως θα είναι δύσκολο πράμα η απεξάρτηση. Προσπαθούν λέει να μάθουν στους εφήβους ομαδικά παιχνίδια και δραστηριότητες στη φύση για να ξεκόψουν.

-Έεε και τι λες να γίνεται, Τασούλ;

-Λέω, Κάκκο, πως τα πιτσιρίκια θα κοιτάζουν το τοπίο της φύσης και θα σκρολάρουν στον ουρανό με το δάχτυλο για να αλλάξουν σε κανένα άλλο θέμα, ή σε κανένα πιο ενδιαφέρον ηλεκτρονικό παιχνίδι.

-Και, λες, δε θα μπορούσαν να παίξουν ένα ομαδικό παιχνίδι, τόσο πια;

-Τα φαντάζομαι να μη καταλαβαίνουν πως παίζονται τα κανονικά παιχνίδια με τους φίλους και δίχως την οθόνη αφής, τα επίπεδα και το χειρισμό με τα δάχτυλα…Ακατανόητα πράματα αυτά τα παιχνίδια με κανονικά παιδιά!