Ιδιωτικές φυλακές και σωφρονιστικό σύστημα – Γράφει ο Ηλίας Σιδέρης

Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι το σωφρονιστικό μας σύστημα, δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Οι φυλακές, όσα ονόματα και εάν αλλάξουν, όσο και εάν μιλάμε για «κέντρα κράτησης», παραμένουν φυλακές. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, έρχονται στο φως της δημοσιότητας γεγονότα, τα οποία, ήταν ήδη γνωστά, σε όσους ασχολούνταν με το αντικείμενο.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, το σύστημα κράτησης δεν λειτουργεί σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναφορικώς με τους κρατούμενους, είναι διαρκές φαινόμενο.

Δεν υπάρχει «κατάστημα κράτησης» της χώρας, στο οποίο να εφαρμόζεται πλήρως ο σωφρονιστικός κώδικας, ενώ, παντού υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού.

Στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό κρατουμένων, λειτουργούν ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες, δεν έχουν βέβαια πάντα τις καλύτερες κριτικές. Στην Ελλάδα, θα πρέπει, για να μειωθεί η παραβατικότητα, για να έχουμε πραγματικό σωφρονιστικό σύστημα, για να μην έχουμε εγκληματικές ενέργειες απορρέουσες από το περιβάλλον της φυλακής, για να τηρείται ο σωφρονιστικός κώδικας και να μην παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να μελετήσουμε το ενδεχόμενο είτε να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν ιδιωτικές φυλακές είτε να παραχωρηθούν λειτουργίες των κρατικών δομών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, είναι στην πλειονότητα τους, αποσπασμένοι από άλλες υπηρεσίες του δημοσίου (πχ δημοτικοί αστυνομικοί) και χωρίς καμία εκπαίδευση σχετικώς με τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Οι υπηρεσίες των φυλακών λειτουργούν όπως ακριβώς λειτουργούσαν το 1980 και δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός των κρατουμένων, πέρα από γενικές κατηγορίες.

Οι κρατούμενοι είναι εντελώς αντιπαραγωγικοί και δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την διαβίωση τους, μετά την απόλυση τους. Η «αναστολή» που δίνεται, εξαντλείται μόνο σε τυπικά κριτήρια (πχ να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα) και κανείς δεν ασχολείται με την ουσιαστική επανένταξη του πρώην καταδίκου.

Το αίτημα για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, τόσο για τους κρατουμένους, όσο και για τους υπαλλήλους των φυλακών είναι εντονότερο, με την -για πρώτη φορά- δημιουργία καταστημάτων κράτησης για όσους στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων στην χώρα. Στην «Αμυγδαλέζα» απασχολούνται αστυνομικοί, για να βάζουν σφραγίδες σε εξουσιοδοτήσεις και να μεταφέρουν φαγητό και χαρτιά σε αλλοδαπούς κρατουμένους, οι οποίοι, δεν έχουν εγκληματήσει και περιμένουν την απέλαση τους.

Η λειτουργία κρατικών δομών, που μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει, μπορεί να λειτουργήσουν σαφώς καλύτερα είτε με την πλήρη ιδιωτικοποίηση τους και ταυτόχρονη κρατική εποπτεία είτε με την σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, όπως έχει επιτυχημένα συμβεί σε νοσοκομεία, αεροδρόμια κλπ.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος για την λειτουργία του «σωφρονιστικού» μας συστήματος, προκειμένου να σταματήσει η «παραγωγή» δικογραφιών εντός των φυλακών και η καταδίκη της χώρας από τα ευρωπαϊκά όργανα για τις συνθήκες κράτησης υποδίκων και καταδίκων.

Πηγή: dikastiko.gr