Ἄει τ’ἉηΣτυλιανὲ σήμιρα- του π. Νικηφόρου Μανάδη

Μὶ πόσου ἁπλᾶ πράματα χαιρουμάσταν κάναν κιρό!!!

Δόξα Τουν π’ μ’ἀξιών’ νὰ γιουρτάσου τοὺν ἅηΣτυλιανὲ γιὰ ἰνηνηντατρεῖς φουρὲς στ’ζουήμ’. Γιόρταζι ἡ πατέραζμ’ 1883-1961 αὐτὴν τ’μέρα κι ‘νκαρτιρούσαμι μὶ τρανὴ χαρὰ κι ἀγουνία σὰν νὰ γένουνταν κάτ’ πουλὺ τρανὸ γιγουνός. Στοὺ χουργιό μας ἦταν μαναχὸς Τσέλιους ἡ πατέραζμ’ κι γιόρταζάμι μαναχὰ στοὺ θκόμας τοὺ σπίτ’. Ἦταν συνουμήλικους μὶ τοὺν πατέραμ’ ἡ Τσέλιους ἡ πιθιρὸς τςΛίνας ἀπ’ τςΤζιουτζιάδις, ἀλλὰ σχουρέθκι λίγου νουρίς. Ἡ πατέραζμ’ ἔτσιας τς ἴλιγι, ἡ Γιάνντς τ’Τσέλιου (Τσιουτσιουλουϊάνντς), ἡ Μήτρους (Γκουντουβᾶς), ἡ Γιώρς (Μπιτζάρας) κι ἡ Νικόλας ἀπ’ σκουτῶθκι στρατιώτς στ’ἀνταρτκὰ ἡ ἄντρας τς ἁγίας τς Λίνας.

Ἅμα ἔρχουνταν ἡ γιουρτή μας, ἡ μάνναμ’ ἔφκιανι τρεῖς λειτουργιές κι τς πάηνάμι σν Ἰκκλησιὰ γιὰ λειτουργία, γιὰ ἀντίδουρου κι γιὰ νὰ σκώσουμι ὕψουμα. Ἅμα ἡ Τσιουρίνινα ἀπόχτσι τοὺν Στυλιανὲ 1934, ἔφκιανάμι μὶ τ’σειρὰ λειτουργιὲς μνιὰ χρουνιὰ ἰμεῖς κι μνιὰ χρουνιὰ ἡ Τσιουρίνινα. Ἄ νὰ μὴν τοὺ ξιαστουχήσου, ἰτότι εἶχι κι πουλλὰ χιόνια τέτχοιουν κιρό, κι κρύου ψουφμόν.

Ἔφκιανάμι ἕνα φούρνου ψουμὶ φταζμυδίτκου. Κι τὄφκιανι ἡ μάνναμ’ ἀφράτου κι μιρακλήθκου. Ἦρθι μνιὰ φουρὰ αὐτὴν τ’μέρα ἡ Σουφία ἡ δασκάλα τς θχειάκους τς Μιταξοῦς, προυτοῦ νὰ παντριφτῆ τοὺν Λία τοὺν δάσκαλου, κι ἡ μάνναμ’ τνἔδουσι μνιὰ φιλοῦδα ἄκρια κι ἄκρια, γιὰ νὰ ‘μπααίν’ τὰ δέουντα στ’μάννα τς, ἀπ’ ἦταν ἀξαδέρφις μὶ τ’μάνναμ’. Ἡ Σουφία ὅμους τσιού-τσιοὺμ κι λίγου-λίγου τν ἄρσι τοὺ φταζμυδίτκου κι τὄφαγι. Λιέει στ’μάνναμ’, θχειὰ Μαρία, τὄφαγα τοὺ ψουμί. Κι ἡ μάνναμ’ τνἔδουσι ἀκόμα μνιὰ φιλοῦδα νὰ ‘μπααίν’ σνἀξαδέρφ’ της. Ἔβραζάμι μνιὰ μπραγάτσα κάστανα διαλιγμένα ἀπ’ ‘νκαστανιά μας. Ἔφκιανάμι κι μπακαλιάρου κι ρύζ’ ἕνα τρανὸ ταψί. Τς κιρνούσαμι ὅλ” ἀποὺ μνιὰ μψούρα ἀπ’ ὅλα κι πρώτουν τοὺν παπαΝτών’. Γιόμπζαν τὰ τζιόπχια ἀπ’ τὰ ταλαγάνια τς μὶ κάστανα κὶ ψουμὶ κι ἔφυγναν στὰ σπίτχια τς ἰφχαριστμέν’ ὅλ’. Ἰτότις δὲν ὕπαρχαν αὐτάϊας τὰ σαλουγλυκὰ ἀπ’ τὰ ζαχαρουπλαστεῖα.

Ὕστιρα ἔρχουνταν τ’ἁηΝικουλᾶ, ἀπ’ γιόρταζι ἡ ἀδιρφόζμ’ ἡ Νικόλας, ἀλλὰ δὲν τν εἴχαμι κι τόσου τρανὴ γιουρτὴ σὰν τ’ἁηΣτυλιανέ. Καρτιρούσαμι πάλι πότι νὰ γυρίσ’ ἕνας χρόνους, γιὰ νὰ ξαναγιουρτάσουμι τοὺν ἅγιου πατέραμ’.

Ἄει χρόνια πουλλὰ ἅμα ἔχουμι Στυλιανάδις στοὺ χουργιό,

ἀ κι Θιὸς σχουρέστς τς πατιράδις μας.

Τ’ἁηΣτυλιανέ, Πέφτ’ 26νουιμβρίου2020

παπαδγιὰἈφρουδίτ’

κιἡγιόςτςἀρ.νι.μα.