Διεθνείς εξελίξεις – Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Οι εξελίξεις στη διεθνή σκηνή βαίνουν με επιταχυνόμενο ρυθμό, η κατάσταση όμως είναι πολύ συγκεχυμένη, ώστε να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα.

Κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής των ηγετών των χωρών της ΕΕ ετέθη προς συζήτηση το θέμα της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με δύο γειτονικές μας χώρες. Δεν κατέστη δυνατή η λήψη ομόφωνης απόφασης και, ως εκ τούτου, η έναρξη μετατοπίζεται χρονικά στο μέλλον. Τρείς χώρες δεν αποδέχθηκαν ότι οι χώρες αυτές πληρούν τις προϋποθέσεις: Η Γαλλία, η Ολλανδία και η Δανία. Τί άραγε ώθησε τις χώρες αυτές στην αρνητική τοποθέτηση; Γιατί η Γερμανία απεναντίας ετάχθη υπέρ της έναρξης διαπραγματεύσεων; Διαφαίνεται διάσταση απόψεων στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ; Αν αρνητική ήταν και η στάση της Γερμανίας, θα υπήρχε λογική εξήγηση. Οι οικονομικά ισχυροί του Βορρά δεν έχουν διάθεση να «θρέψουν» και άλλους ανίσχυρους του Νότου. Άλλωστε έχουν καλυφθεί τα γράμματα της αγγλικής λέξης pigs! Βέβαια είναι τόσο μικρές οι γειτονικές μας χώρες, ώστε θα ήταν ανεπαίσθητη για την ΕΕ η όποια επιβάρυνση για χρηματική υποστήριξη προς ανόρθωση της οικονομίας τους. Ανόρθωση, ώσπου το τραπεζικό κεφάλαιο, που ελέγχει τις κυβερνήσεις, αρπάξει τον πλούτο και των χωρών αυτών κατά τον ίδιο τρόπο, που άρπαξε τον δικό μας. Να αληθεύει ότι η Γερμανία έχει ως λόγο σημαντικό να είναι θετική το ότι χρησιμοποιεί τη γείτονα προς ενταφιασμό των πυρηνικών της αποβλήτων; Κάποτε θα το μάθουμε.

Η άρνηση θα είναι πιο ανεξήγητη, αν δούμε σε προσεχή σύνοδο να κάμπτονται οι αντιρρήσεις των τριών χωρών, που συνετέλεσαν στη μη λήψη απόφασης. Τελικά πού στοχεύει η ΕΕ; Το αρχικό όραμα ασφαλώς και έχει φυγαδευτεί προς άγνωστη κατεύθυνση. Η Ένωση βρίσκεται υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της Γερμανίας, στο προσκήνιο, του τραπεζικού κεφαλαίου, στο παρασκήνιο. Τα περί αλληλεγγύης είναι για εσωτερική κατανάλωση κάποιων φτωχών λαών, όπως αυτών του Νότου, οι οποίοι υφίστανται τις συνέπειες εκ της μη συνεργασίας των κυβερνήσεών τους. Στις ειδήσεις κυριαρχεί το θέμα της εξόδου από την ΕΕ του Ηνωμένου Βασιλείου. Δίδεται μάλιστα πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην ενημέρωσή μας επ’ αυτού απ’ ότι για την αθρόα εισροή προσφύγων και, κυρίως, μεταναστών. Η χώρα αυτή θεωρείτο ο παρατηρητής των ΗΠΑ εντός της ΕΕ. Είναι λοιπόν επιθυμία και της θεωρούμενης υπερδύναμης η έξοδός της; Αν ναι, θα στηρίξει μελλοντικές αποχωρήσεις και άλλων χωρών. Και δεν της είναι δύσκολο. Γεωστρατηγικά ελέγχει όλες τις χώρες πρώην μέλη του συμφώνου της Βαρσοβίας και τη χώρα μας. Μήπως ο οικονομικός πόλεμος στο έδαφος των ΗΠΑ κατά της Γερμανίας, αρχικά, και Κίνας πρόσφατα, στοχεύει σε κάτι βαθύτερο; Μήπως επεκταθεί και σε ευρωπαϊκό έδαφος; Δεν θα είχε αυτό ως συνέπεια η Γερμανία να προσεγγίσει περισσότερο τη Ρωσία, από την οποία εξαρτάται, προς το παρόν, ενεργειακά; Το όλο τοπίο είναι αρκετά ομιχλώδες.

Και η χώρα μας; Αυτή φέρει πλέον το όνομα «Η ναι σε όλα». Κάποτε, παίζοντας το παιχνίδι των ισχυρών κρατών, πρόβαλλε μονίμως άρνηση στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, αντί να ξεσκεπάσει από την αρχή την υποκρισία των ισχυρών με κάποιο «ναι». Βέβαια οι Τούρκοι δεν είναι αφελείς, ώστε να μη γνώριζαν ότι είναι ανεπιθύμητοι, όμως εύρισκαν στη στάση της χώρας μας άλλοθι για να υποστηρίζουν ότι εκδηλώνουμε εχθρότητα απέναντι τους. Πάντως επέτυχαν αυτό που ήθελαν: Διαρκή χρηματοδότηση, η οποία αυξήθηκε με το κύμα προσφύγων και, κυρίως, μεταναστών, κατά τα τελευταία έτη. Η χώρα μας γιατί άραγε είπε το ναι; Έχουν επιλυθεί όλα τα θέματα της μειονότητάς μας στη Βόρεια Ήπειρο; Έχουν παύσει αλβανικοί κύκλοι, με την υποστήριξη των κυβερνήσεων της χώρας, να εκδηλώνουν ανθελληνικό μένος; Δεν υπαναχώρησε η Αλβανία στο θέμα της ΑΟΖ; Και η άλλη χώρα, στην οποία εκχωρήσαμε αδιάντροπα ελληνικό όνομα και στην αρχή της συνέχειας του κράτους συνεχίζουμε τη μειοδοτική πολιτική, είναι απόλυτα συνεπής στα συμφωνηθέντα; Ο φραγμός των προς βορράν συνόρων μας είναι πράξη φιλική; Ασφαλώς την ευθύνη δεν φέρουν πρωτίστως οι γείτονές μας, αλλά εκείνοι που έδωσαν την προς τούτο εντολή. Και είναι μόνο οι δυτικοευρωπαικές χώρες, που δεν θέλουν άλλους ξένους στα εδάφη τους ή και οι ΗΠΑ; Στη γείτονα που πορεύεται με υφαρπαγμένο μέρος της ιστορίας μας, οι «πλανητάρχες» έχουν τεράστια στρατιωτική βάση! Ερήμην αυτών φράχτηκαν τα σύνορα; Τόσο οι κυβερνήσεις όσο και τα ΜΜΕ αφήνουν παντελώς απληροφόρητο τον ελληνικό λαό, γνωρίζει όμως αυτός και την τελευταία κίνηση του Μπόρις Τζόνσον!

Η ΕΕ επιχείρησε να περισώσει ό,τι απόμεινε από τις κατά το παρελθόν διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατήγγειλε φραστικά και μόνο την Τουρκία, η οποία αποτελεί τεράστια αγορά για τις βιομηχανίες των ισχυρών οικονομικά χωρών. Ο Τούρκος πρόεδρος απάντησε με την απειλή να ωθήσει προς το ευρωπαϊκό έδαφος εκατομμύρια προσφύγων που διαμένουν στο έδαφος της χώρας του. Θα το πράξει; Εξαρτάται όχι βέβαια τόσο από τις σε βάρος της χώρας του κυρώσεις, που μάλλον δεν θα επιβληθούν, αλλά από τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Και το πλέον πιθανό είναι αυτή να συνεχιστεί, καθώς τα συμφέροντα είναι μεγάλα. Έτσι θα αποτραπεί η περαιτέρω ένταση του ρυθμού εισόδου στη χώρα μας. Τί κι αν το θέμα τίθεται τόσο από μας, όσο και από τους Ιταλούς στις τράπεζες των συζητήσεων; Οι «εταίροι» μας σφυρίζουν αδιάφορα. Και καλά κάνουν, αφού ακόμη δεν έχουμε το θάρρος να ξεσκεπάσουμε την υποκρισία τους και ομιλούμε ευκαίρως ακαίρως δια στόματος του προέδρου μας ότι έχουν ισχυρούς φίλους, για να αντιμετωπίσουμε τις τουρκικές προκλήσεις! Έχουμε;

Οι Τούρκοι προελαύνουν στο συριακό έδαφος, απελευθερώνουν τζιχαντιστές, καταδιώκουν Κούρδους και Σύρους! Γίνονται αυτά με την ιταμότητα που, λένε ότι, χαρακτηρίζει τον Ερντογάν; Ασφαλώς όχι. Έχει τη σιωπηλή έγκριση των ισχυρών, ακόμη και των Ρώσων, οι οποίοι δεν θέλουν να περάσει πάλι η Τουρκία στο στρατόπεδο των εχθρών της. Λυκοφιλία ασφαλώς, πλην αρκετά σημαντική υπό τις παρούσες συνθήκες. Οι Κούρδοι για μία ακόμη φορά βλέπουν όχι μόνο την ποθητή ημέρα της ανεξαρτησίας τους να απομακρύνεται, αλλά να διατρέχουν τον κίνδυνο ξεριζωμού από πατρογονικές τους εστίες! ΚΙ αυτό επειδή είναι έθνος ανάδελφο, όπως εμείς. Βέβαια με μια διαφορά, καθώς δεν έχουν αυτοί ισχυρούς «φίλους», «συμμάχους» και «εταίρους» όπως εμείς!

Ως πού θα φθάσει η Τουρκία; Πόσο θα διαρκέσει η «φιλία» με τη Ρωσία; Έχουν εγκαταλείψει γεωστρατηγικά τη Μέση Ανατολή οι ΗΠΑ και περιορίζονται μόνο στην δια εταιριών τους εκμετάλλευση του πετρελαίου; Αναπαύει το Ισραήλ η αποχώρηση, όταν οι πάντες στη Δύση έχουν δαιμονοποιήσει το Ιράν, όπως προηγουμένως τον Άσαντ; Ποιόν άραγε προκαλούν να δώσει την αφορμή για έναρξη γενικευμένου πολέμου. Το σκηνικό είναι στις ημέρες μας αρκούντως πολύπλοκο σε αντίθεση με εκείνο των παραμονών του Β΄μεγάλου πολέμου, οπότε οι συμμαχίες ήσαν εμφανέστατα διακριτές.

Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα η χώρα μας, βεβαιώνουν οι κρατούντες, βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης! Τα νησιά μας στενάζουν, οι νέοι μας έχουν εκπατριστεί και εμείς στοχεύουμε στον τουρισμό και μόνο στον τουρισμό! Γκαρσόνια μας ήθελαν οι «εταίροι» μας από το 1980. Ας εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, που τα καταφέραμε!

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»