Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 31ῃ Αὐγούστου 2016
Κύριον Βασίλειον Κερμενιώτην Πτολεμαΐδα.
Κύριε Κερμενιώτη, χαίρετε ἐν Κυρίῳ.
Λυποῦμαι βαθύτατα γιὰ τὴν ὅλην τροπὴ τῆς δημόσιας ἀλληλογραφίας Σας. Αἰχμὲς ἀναληθεῖς, ψιθυρισμοὶ καὶ ἄγονη ἀντιπαράθεσι μὲ τὴν ὁποία μὲ προκαλεῖτε, γιὰ νὰ ἀπαντήσω ὅπωσδήποτε, σὰν νὰ μὴν ἔχουμε ἄλλη παραγωγικὴ ἐργασία νὰ πράξουμε. Κατὰ καιροὺς βγάζει ὁ ἀρχιμάστορας τοῦ κακοῦ «τὸ κατιτίς του» κι ἔτσι οἱ χριστιανοί μας ἀρχίζουν πῦρ ὁμαδόν. Ἀκονίζουν τὶς γλῶσσες καὶ τὶς πέννες τους καὶ τὶς κάμνουν ξιφίδια. Βλέποντάς τα αὐτὰ ὁ ταυρωθεὶς Κύριος πιστεύω, ὅτι θὰ κινῆ τὴν μονίμως ματωμένη κεφαλή του καὶ θὰ λέη: «Πάλι ἴδια γεῦσι. Κρῖμα. Οἱ υἱοὶ τοῦ σκότους, ὅπως τότε, ἔτσι καὶ σήμερα ἐργάζονται καλλίτερα ἀπὸ τοὺς υἱούς μου»!
Ὁ ἐπίσκοπός Σας (ἂν τὸν ἀναγνωρίζετε πλέον ὡς τοιοῦτον) ἀνέγνωσε τὰ κείμενά Σας. Θλῖψι. Πολλὴ θλῖψι μὲ κατέλαβε. Ὁ μαῦρος καβαλάρης τῆς ἀβύσσου καλπάζει μέσα ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῶν κειμένων ας.
Βλέποντας ὅλα αὐτὰ ἐνοχλεῖ τὴν ἄκρη τοῦ λογισμοῦ ἡ πανέμορφη καὶ μελαγχολικὴ 80ὴ ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, «ἐρωτᾶς πῶς τὰ ἡμέτερα; Καὶ λίαν πικρῶς< Ἔρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει. Σὶ χρὴ παθεῖν;». Σὸ ἴδιο μὲ ἐνοχλεῖ καὶ ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Φωτίου, «γεγόναμεν σκηνὴ τραγωδίας καὶ χορεύουσιν ἐν ἡμῖν πόνος καὶ θλῖψις καὶ πᾶσα τῶν κακῶν ἐριννύς».
Φθάσατε στὸ σημεῖο νὰ παραποιῆτε λόγια καὶ στάσεις μου. – Τὸν πατριάρχη δὲν τὸν φοβοῦμαι, ὅπως γράφετε. Τὸν σέβομαι καὶ τὸν ἀγαπῶ σὰν θέλετε. Ἔτσι μεγαλώσαμε. Νὰ κρατοῦμε τὰ ἅγια θέσμια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς φυλῆς μας. ὲ κανενὸς τὸ αὐτὶ δὲν ψιθύρισα, ὅτι «κυριαρχεῖ ὁ φόβος, ὅλοι φοβούμαστε, τρέμουμε καὶ μᾶς λούζει κρῦος ἱδρῶτας, μήπως μᾶς τηλεφωνήση ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μας καὶ<». Αἰδώς Ἀργεῖοι! Θὰ μᾶς δείρη ὁ εὐγενέστατος Πατριάρχης μας; Δὲν ντρέπεσθε νὰ σκέφτεσθε καὶ νὰ γράφετε τέτοια; Ἐνῶ δὲ γράφετε περὶ τοῦ φόβου μας πρὸς τὸν Πατριάρχη, σᾶς εἶπα ὁ ἴδιος μου, ὅτι ἀντέστην τρὶς κατὰ πρόσωπον στὸ Γραφεῖο του καὶ τὸν ἐρώτησα «χῦμα», ὅπως λένε καὶ τὰ παιδιά, ἂν ἰσχύουν ὅλα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα τὸν κατηγοροῦν. Μοῦ ἀπήντησε, «ὅτι δὲν εὐσταθοῦν καὶ ὅτι δὲν προδίδει καὶ δὲν παραδίδει τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία καὶ πίστι μας». Αὐτὴν τὴν μαρτυρία μου, ὅπως γνωρίζετε τὴν ἔγραψα καὶ στὸ ἐπίσημο ἔγγραφό μου πρὸς τὴν Ἱεραρχία τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σχετικὰ μὲ τὴν Μεγάλη καὶ Ἁγία ύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Κολυμπάρι Κρήτης.
Μὲ πολλὴν ἐλαφρότητα, κύριε Κερμενιώτη, ὀνομάζετε τὸν Πατριάρχη «ἀρχιαιρεσιάρχη καὶ δικτάτορα». Ἂν σᾶς ἐγκαλέσω ἐγὼ ἢ ὁ Πατριάρχης ἐπ’ αὐτοῦ (ἐδῶ στὴ γῆ ἢ στὸν οὐρανό) μπορεῖτε νὰ τὸ ἀποδείξετε; Ἀφήνω στὴν ἄκρη τὶς μαρτυρίες σας ἐκ στόματος π.Γ.Χ., καὶ π.Θ.Ζ, καὶ ὅ,τι παραμυθῶδες μεταφέρετε. υγχωρᾶτε με, ἀλλὰ αὐτὰ ἀπὸ τὸν ἅγιο ἀπόστολο ὀνομάζονται «γραώδεις μῦθοι».
-Γιὰ τὸ ἂν ἀγαποῦσα τὸν Νικόλαο ωτηρόπουλο καὶ τὴν ὑπόθεσι τοῦ ἀφορισμοῦ του, κύριε Κερμενιώτη, μπήκατε στὴν καρδιά μου μὲ καταλασπωμένα ὑποδήματα! Δὲν γνωρίζετε τὶ ἔπραξα ἐπ’ αὐτοῦ καὶ δὲν ἀξίζει νὰ ἀπολογηθῶ στὴν εἰσαγγελικὴ αὐθεντία ας. τὸν ἴδιο καιρὸ ἡ Μητρόπολίς μας διαμοίρασε 2-3 χιλιάδες τῆς μεταφράσεώς του στὴν Καινὴ Διαθήκη. Οὔτε καὶ θὰ ἀναφέρω, ποιὸς κινήθηκε, γιὰ νὰ δοθῆ ἔστω καὶ τὴν ἐσχάτη στιγμὴ ἡ ἄδεια τῆς ἀναμενόμενης πλέον ἐξοδίου ἀκολουθίας του. STOP.
Μιὰ ἐρώτησι. Ζηλωταὶ κληρικοὶ μήπως πίστευαν σαὐτὸν τὸν μὲ ὅποιον τρόπο ἐπιβληθέντα ἀφορισμό;;;
-Ἕναν μόνο λόγο «γιὰ τὸ φοβερὸ ἀνατρίχιασμα», ὅταν μνημονεύεται τὸ ὄνομα τοῦ Πατριάρχη στὴν ἀρχιερατικὴ λειτουργία μας. Θἄ ’λεγα καλλίτερα νὰ ρωτούσατε ἐπ’ αὐτοῦ συλλήβδην ἅπαν τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ ὁποῖο μνημονεύει σὲ κάθε ἀκολουθία ἑσπερινοῦ, μεσονυκτικοῦ, ὄρθρου καὶ θείας λειτουργίας του τὸ ὄνομα τοῦ Πατριάρχη, διότι εἶναι ὁ ἀρχιεπίσκοπός τους. Λογαριᾶστε τὸ ἀνατρίχιασμά τους! υγχωρᾶτε με, μήπως προκαλῆται ἡ ἴδια «ἀνατριχίλα» καὶ στοὺς βαπτιζόμενους, ἐπειδὴ χρίονται ἀναγκαστικὰ μὲ τὸ Ἅγιο Μῦρο τὸ τελεσθὲν καὶ ἁγιασθὲν ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου; Καὶ πάλιν αἰδώς, Ἀργεῖοι!
Σέλος τὰ ὀνόματα τῶν ἀρχιμανδριτῶν μου, ποὺ ἀναφέρετε, ὅτι δὲν παίρνουν θέσι, καὶ τοὺς ὁποίους γνωρίζετε λίαν καλῶς ἐκ παιδικῆς ας ἡλικίας, μόνοι τους αὐτοὶ δὲν εἶναι ἁρμόδιοι κι οὔτε ἀποτελοῦν ύνοδο, γιὰ νὰ ἀποφανθοῦν, ἂν ὁ Πατριάρχης μας εἶναι αἱρετικός. Ἀπορῶ δὲ ποιὸς ἔχρισε ἐσᾶς σαὐτὴν τὴν πανδύσκολη εἰδικότητα, γιὰ νὰ ἀποφαίνεσθε μὲ τόσην εὐκολία ex kathedra PAPA, ποιὸς τελικὰ εἶναι αἱρετικός; Καθηρημένος θεωρεῖται ἐκείνος τόν ὁποῖον καθήρεσε Ὀρθόδοξη ύνοδος.
Τέλος λόγου. Κύριε Κερμενιώτη, συνέλθετε.
Ἀφῆστε τὴν κρίσι καὶ πιάστε τὸ Κύριε ἐλέησον. Γιὰ τὴν κρίσι ὑπάρχει ἀδέκαστος Κριτής. Αὐτὸς θὰ κρίνη τὴν ὁρισμένη μέρα μικροὺς καὶ μεγάλους. Ἐκεῖ θὰ ἰδοῦμε τὸν Σρελλογιάννη, ποὺ δὲν ἔκρινε κανένα, παρὰ μόνο εὐχόταν γιὰ ὅλους, νὰ λάμπη σὰν δέκα Ἥλιους! Ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου καὶ ἱερομάρτυρας Ἅη Κοσμᾶς πῆρε τὴν εὐχὴ δύο Πατριαρχῶν, γιὰ νὰ βγῆ στὸ κήρυγμα.
Μία ἔσχατη ἐρώτησι μὲ πολλὲς τελεῖες καὶ ὄχι μία ἄνω τελεία, ἂν καὶ γνωρίζω, ὅτι θὰ πιασθῆτε ἀπὸ λέξεις μου καὶ θὰ γράψετε κι ἄλλες ἄνω τελεῖες.
Ἂν, κύριε Κερμενιώτη, τό γε νῦν ἔχον, σᾶς ἔβαζε ὁ Δίκαιος Κριτὴς στὴν στενὴ Πόρτα τοῦ Παραδείσου μὲ ἀπεριόριστη δικαιοδοσία τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν, κι ἐρχόταν ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μας Βαρθολομαῖος, κι ὅποιοι τὸν μνημονεύουμε, θὰ μᾶς ἀφήνατε νὰ περάσουμε στὸν Παράδεισο, ἢ θὰ μᾶς διώχνατε γιὰ τὴν αἰώνια καταδίκη;…………..
Κάπου στὸ Γεροντικὸ ἔχει μιὰ τέτοια ἱστορία.
Εὐχόμενος τὰ κρείττονα καὶ ἐχόμενα σωτηρίας
- Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
- Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ